Στο στόχαστρο για τα καλά φαίνεται πως έχει βάλει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ο κ. Πάγκαλος, με ανάρτησή του στην προσωπική του ιστοσελίδα στρέφει τα βέλη του κατά του κ. Τσίπρα, στηλιτεύοντας στις προγραμματικές δηλώσεις του ίδιου και τις κυβέρνησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «σεμνό μαθητή της Πασοκαρίας», που κατά τον κ. Πάγκαλο, «αξιοποιεί με κέφι ότι του έχει περιέλθει από την παράδοση αυτών που μισεί, απεχθάνεται, καταδικάζει αλλά δε διστάζει, σαν καλός νεοέλληνας, να λεηλατήσει.
Μάλιστα κάνει μία πρόβλεψη λέγοντας πως «κυβέρνηση που συμπλήρωσε την τετραετία σπάνια εμφανίστηκε, μια ή δυο φορές και ασφαλώς δεν είχε πρωθυπουργόκάποιον σαν τον κ. Τσίπρα».
Το σχόλιό του στην ιστοσελίδα pangalos.gr αναφέρει:
Είναι συνηθισμένη η καταλυτική κριτική για τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησε αυτόν τον τόπο από το 1981 και μετά. Συνήθως επειδή τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ φημίζονται για την πολιτική τους αρετή, ενισχύουν αυτού του είδους την κακοποίηση της πραγματικότητας χωρίς να τολμούν να αντιπαρατεθούν εξηγώντας τις αναγκαιότητες, που επέβαλαν ορισμένες πράξεις ή παραλήψεις ή αναπτύσσοντας τα θετικά στοιχεία αυτού του απολογισμού. Το ΠΑΣΟΚ πήρε από την πάλαι ποτέ κομμουνιστική αριστερά τη συνήθεια της αυτοκριτικής και τη μετεξέλιξε σε αυτομαστίγωση.
Υπάρχει, όμως, ένας τομέας που δεν έχει επισταμένα αναλυθεί και ακόμη και σήμερα ανθεί και νοθεύει τη δημόσια συζήτηση. Πρόκειται για τη δημιουργία και διάδοση νεολογισμών, που είχαν ως σκοπό την απόκρυψη της πραγματικότητας. Έτσι, ο «ανασχηματισμός», που περιέγραφε πολύ συγκεκριμένα αυτό που γινόταν, εξελίχθηκε σε «αναδόμηση». Τα υπουργεία έμεναν τα ίδια, τα μεγέθη των κυβερνήσεων επίσης. Άλλαζαν μόνο τα πρόσωπα. Οι δομές έμεναν αναλλοίωτες και οι πολιτικές, που ασκούσαν οι διάφορες ηγεσίες, επίσης.
Τότε έπεσε στην πιάτσα και ο όρος «δρομολογείται». Ήταν σαφές ότι είχε σκοπό να καλύψει την αδράνεια και να αποκρύψει από το νοήμον κοινό ότι δεν είχε γίνει τίποτα ή ακόμα χειρότερο ότι τίποτα δεν επρόκειτο να γίνει. Τα δρομολόγια διαφόρων μεταρρυθμίσεων και κοινωνικών αλλαγών είχαν τις ρίζες τους κάπου στο παρελθόν και ατένιζαν με την ηρεμία, που έχει το κατεστημένο και κυρίαρχο ψέμα, το απώτερο μέλλον. Τότε κατακτούσαν τη ζηλευτή ιδιότητα, που πρέπει να έχει ένα όραμα. Η υλοποίηση των υποσχέσεων χανόταν απ’ τον ορίζοντα και η άυλη οντότητα του πελατειακού πολιτικού λόγου κατακτούσε τη δοξασμένη θέση της ιδεολογίας.
Όταν πήγα στο Υπουργείο Εμπορίου το 1982 ένα από τα προβλήματά μου ήταν ο ενεστώτας διαρκείας που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι δημόσιοι υπάλληλοι για να θάψουν κάπου στο μέλλον την υπόθεση που τους αφορούσε. Θυμάμαι ότι είχα απαγορέψει τότε να χρησιμοποιούν ρήματα σε αυτόν τον ενεστώτα, που στην πράξη σήμαινε απλώς ότι ένα θέμα θα έπαιρνε ένα δρόμο προς το περιθώριο μόλις ο υψηλά ιστάμενος, που προωθούσε τη συγκεκριμένη πολιτική, θα εξαφανιζόταν ή θα έμπλεκε με άλλες υποθέσεις ή θα έχανε την έδρα του γιατί τον καταψήφισε ο λαός.
Ουδέποτε είχα φανταστεί ότι η αριστερά στην εξουσία θα γέμιζε κυριολεκτικά λιμάνια, δρόμους, τρένα και τελικά την ίδια την κρατική μηχανή, με εκατοντάδες υποσχέσεις, που δεν είχαν καμία ανταπόκριση στο παρελθόν και καμιά προοπτική για το μέλλον. Επειδή είναι σκληρό να λεχθεί προς τους πολίτες ρητά και απερίφραστα ότι το συγκεκριμένο αίτημα απορρίπτεται ή πάει στις καλένδες, οι σχετικές ανακοινώσεις ξεκινούν πάντα με το ρήμα «δρομολογείται». Το μήκος της διαδρομής, η ταχύτητα του οχήματος και ακόμα η αποσαφήνιση της ημερομηνίας έναρξης των υλοποιήσεων παραμένουν μυστηριώδη και ερμητικά μυστικά για τους ενδιαφερομένους.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά γιατί βροχή από «αποδρομολογείται» ή «δρομολογήθηκε» εξαπολύεται αυτές τις μέρες, είτε με δηλώσεις υπουργών, είτε και με τις προγραμματικές διακηρύξεις του Πρωθυπουργού. Σεμνός μαθητής της Πασοκαρίας ο κ. Τσίπρας αξιοποιεί με κέφι ότι του έχει περιέλθει από την παράδοση αυτών που μισεί, απεχθάνεται, καταδικάζει αλλά δε διστάζει, σαν καλός νεοέλληνας, να λεηλατήσει. Και επειδή μερικά από τα υπεσχημένα δρομολογούνται για το τέλος της τετραετίας, ας έχουν υπόψη τους οι κουφιοκεφαλάκηδες ότι κυβέρνηση που συμπλήρωσε την τετραετία σπάνια εμφανίστηκε, μια ή δυο φορές και ασφαλώς δεν είχε Πρωθυπουργό κάποιον σαν τον κ. Τσίπρα.
