Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε για δεύτερη φορά η δήλωση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων. Μιλώντας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου το βράδυ της Τρίτης, ο κ. Φίλης επανέλαβε παλαιότερη θέση του, λέγοντας πως συμπονεί το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού, ωστόσο δεν θεωρεί πως οι εκκαθαρίσεις που έγιναν στις αρχές του 20ου αιώνα θεωρούνται γενοκτονία με την επιστημονική έννοια του όρου
Συγκεκριμένα, ο ίδιος στην εκπομπή σημείωσε: “Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από την θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με την αυστηρή επιστημονική έννοια”, δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Φίλης.
Συμπλήρωσε μάλιστα ότι “αν η συζήτηση γίνεται ψύχραιμα και επί επιστημονικού επιπέδου” είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση – όσο αιματηρή και αν είναι αυτή – και άλλο πράγμα η γενοκτονία. “Το γεγονός της γενοκτονίας υποβαθμίζεται όταν οι χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία”, αφού όπως υποστήριξε ο Ν. Φίλης, ο όρος γενοκτονία αναφέρεται στην “προγραμματισμένη με βιομηχανικό τρόπο εξόντωση ενός έθνους”.
“Υπάρχουν αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, υπάρχει η επιστημονική κοινότητα, ας κριθεί εκεί, δεν θα μπω σε αντιπαράθεση”, πρόσθεσε ο υπουργός, τονίζοντας όμως πως “άλλο πράγμα η προσωπική θέση και άλλο πράγμα η κρατική πολιτική”.
Απόσπασμα της συνέντευξης του υπ. Παιδείας στον Ν.Χατζηνικολάου:
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ZWDt5z0Amuc”]
Για Εθνική Προδοσία μιλά η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος και ζητά παραίτηση Φίλη
Για “εθνική προδοσία”, “έωλους επιστημονικούς όρους” και “αναρμόδιες τοποθετήσεις” κάνουν λόγο από την πλευρά τους οι σύλλογοι Ποντίων, ενώ δεν παραλείπουν πλέον να κάνουν σύγκριση του Νίκου Φίλη με την Μαρία Ρεπούση.
Ο Νομικός και πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας παγκοσμίως με 433 μέλη στο ενεργητικό της), Χρήστος Τοπαλίδης ξεκαθάρισε μιλώντας στο NEWS 247 ότι το 19μελές συμβούλιο της Ομοσπονδίας προτίθεται να ζητήσει εκ νέου την παραίτηση ή και την αποπομπή του αρμόδιου υπουργού.
“Με ένα επίχρισμα επιστημονικότητας, ουσιαστικά ο κ. Φίλης καμουφλάρει την άρνηση της Γενοκτονίας. Με προσχηματικό τρόπο προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι. Δεν μπορώ να γνωρίζω τον λόγο που το κάνει. Μάς λέει ότι μιλάει με ιστορικούς και διεθνολόγους και ότι ξέρει πλέον ποια η διαφορά της εθνοκάθαρσης από την Γενοκτονία. Εγώ δεν ξέρω προσωπικά κανέναν ιστορικό που να συμμερίζεται τη γνώμη του. Εκτός και εάν κάνει παρέα με την κα Ρεπούση”, δηλώνει ο κ. Τοπαλίδης.
Ο ίδιος μάλιστα ξεκαθαρίζει ότι εάν ήταν στη θέση του υπουργού, δεν θα άνοιγε δημόσιες επιστημονικές συζητήσεις, γιατί “πολύ απλά ο κ. Φίλης δεν είναι επιστήμονας και φαίνεται ότι λίγα πράγματα γνωρίζει επί τους θέματος”.
Σε αυτό το σημείο υπενθυμίζουμε ότι ό όρος Γενοκτονία προέρχεται από την ελληνική λέξη “γένος” και από λατινικό “φονεύω” – “uccidere”. Ο όρος διατυπώθηκε πρώτη φορά από τον εβραϊκής καταγωγής Πολωνό δικηγόρο Raphael Lemkin (Λέμκιν) το 1944 λίγο πριν από τη Δίκη της Νυρεμβέργης, κατά των πρωταιτίων της εξολόθρευσης των Εβραίων από του ναζισμού.
“Στις 5/1/1947 οι New York Times χαρακτηρίζουν ως ‘Genocide Under the Law of Nations’ τις βιαιότητες κατά των Ελλήνων του Πόντου υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δικαίου. Και εμμένουν ότι μπορεί να υπάρξει ποινική δίωξη για αυτές τις πράξεις. Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι όταν έχουμε τις επίσημες θέσεις του ΟΗΕ, της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών κατά της Γενοκτονίας, τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και δεκάδες φορείς με συστηματική ιστορική και πολιτική τοποθέτηση απέναντι σε αυτές τις πράξεις, τότε ποιος κ. Φίλης μπορεί να διαφοροποιεί τη θέση του; Και ειλικρινά, με ποια ιδιότητα;”.
Ήδη η Παμποντιακή Ομοσπονδία κατέστησε σαφές στο NEWS 247 ότι ζητά την παραίτησή του υπουργού Παιδείας. “Δεν μάς αφήνει περιθώριο να υπαναχωρήσουμε από τη θέση μας. Ο κ. Φίλης είναι ένας αρνητής της Γενοκτονίας. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται δημοσίως στην υποβάθμιση του θέματος. Αντιδράσαμε ήδη την πρώτη φορά που έγραψε σχετικό κείμενό στην εφημερίδα Αυγή, στείλαμε επιστολή στον ίδιο και τον πρωθυπουργό ενάντια στην απόφασή του να αφαιρέσει από την εξεταστέα ύλη των σχολικών εγχειριδίων της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου το μοναδικό κεφάλαιο που αφορούσε στον Παρευξείνιο Ελληνισμό του 19ου και 20ου αιώνα και στο οποίο υπήρχε σαφής χρήση του όρου Γενοκτονία, ενώ δεν αποκλείεται να στραφούμε και ποινικά εναντίον του μετά και τη στάση απέναντι στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο”.
Ωστόσο, όπως ο ίδιος παραδέχεται δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται αναμόχλευση των ιστορικών εννοιών και απόπειρα υποβάθμισης της σφαγής των Ελλήνων του Πόντου. “Είναι το μεγαλύτερο αγκάθι σε οποιαδήποτε διαδικασία προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς μονιμότητας. Όμως επειδή η Τουρκία δεν επιθυμεί να δημιουργήσει ακόμη ένα εσωτερικό θέμα, όπως ήδη έχει με τους Κούρδους, κρατά αποστάσεις και με τους Ποντιακής καταγωγής μουσουλμάνους, είτε είναι Ποντιόφωνοι, είτε είναι Τουρκόφωνοι. Και αντί να χρησιμοποιούμε το ιστορικό αυτό κεφάλαιο ως σημαία τη εξωτερικής μας πολιτικής, εμείς ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούμε, το θάβουμε”.
Πότε όμως νομιμοποιήθηκε ο όρος Γενοκτονία; Το NEWS 247 επικοινώνησε με το Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών και Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Θεοφάνη Μαλκίδη, προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τις ιστορικές διαστάσεις και εννοιολογικές διαφορές των όρων εθνοκάθαρση και Γενοκτονία.
Ο ίδιος αποσαφηνίζει τους τρεις λόγους που ο ισχυρισμός Φίλη καταρρίπτεται:
“Σε ό,τι αφορά λοιπόν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων, δηλαδή των ανθρώπων μας, θα αναφέρω τρεις μόνο θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της άρνησης του κου Φίλη. Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει τον σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή που είναι η Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948. (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947).
Το δεύτερο είναι το ψήφισμα της Ένωσής μας, της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία τέτοιες ημέρες το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας. Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία.
Και το τρίτο είναι οι αναφορές στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, ισπανική, γαλλική, ιταλική και ρουμανική γλώσσα, που καταγράφονται στο κεφάλαιο για το διεθνές πλαίσιο της Γενοκτονίας τα εξής: “Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ιδρύει το 1992 τη θέση του ύπατου αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος ασκεί τα καθήκοντά του στο Πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ιδρύει το ίδιο έτος διεθνές δικαστήριο “με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα που θεωρούνται υπεύθυνα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας”.
Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αφορά εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας και εχθροπραξιών, αποτελείται από 18 δικαστές με θητεία εννέα ετών και έχει έδρα τη Χάγη.
Με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε το ζήτημα της εθνοκάθαρσης, την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη, εθνοκάθαρση την οποία ο ΟΗΕ αποδέχθηκε ως σχέδιο Γενοκτονίας.
Τα μέτρα εθνοκάθαρσης είναι τα εξής: 1.Διοικητικά και γραφειοκρατικά (επεμβάσεις στις νόμιμες αιρετές αρχές, απομάκρυνση από τους δημόσιους οργανισμούς τα μέλη της παθούσας ομάδας, διακρίσεις στην διανομή ανθρωπιστικών αγαθών και δικαιωμάτων). 2.Άλλα μη βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες αρνητικές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, δημόσια αναφορά σε πολίτες με την εθνική/εθνοτική τους ιδιότητα, ανώνυμες απειλές κατά της ζωής των μελών της παθούσας ομάδας). 3. Μέτρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις, βιασμοί ληστείες, μαζικές μετακινήσεις των μελών της παθούσας ομάδας, που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας και μένουν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με συμβολικές ποινές ). 4. Στρατιωτικά μέτρα (δολοφονίες των ηγετών της παθούσας ομάδας, πολιτικοί, αιρετοί, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, αρπαγή ομήρων και χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινες ασπίδες).
Ο κος Φίλης είχει γράψει τα ίδια σε δημοσίευμά του στην Αυγή. Ο κος Φίλης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Μένω έκπληκτος με τη στάση του. Θα μπορούσε αντίστοιχα ο Αρμένιος ή ο Ισραηλινός υπουργός Παιδείας να μην αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία; Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο αίτημα της αναγνώρισης, από την Αρμενία και τη Σουηδία, μέχρι τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.Θα συνεχίσουμε με τους συναγωνιστές στο εξωτερικό, έχοντας πάντα δίπλα μας τις ψυχές των προγόνων μας. Μας αρκούν!”, καταλήγει ο κ. Μαλκίδης.
