του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Λαϊκός χαιρετισμός που τροφοδοτεί την πίστη στην ανάσταση του Χριστού και φυσικά την πίστη στην ανάσταση του ανθρώπου.
Πασχαλινός, αναστάσιμος χαιρετισμός δύναμης και ζωής, αισιοδοξίας και ελπίδας ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος και το μηδέν αλλά η απαρχή και η ορατή, χειροπιαστή πραγματικότητα διάβασης από τη ζωή της προσκαιρότητας στη ζωή της αιωνιότητας. Και μάλιστα στην υπερτελή ποιότητά της, την αναστάσιμη και λαμπρινή διάσταση.
Λαϊκός, περιεκτικός και απόλυτα θεολογικός χαιρετισμός που διαφυλάσσει μέσα του και εκφράζει με πληρότητα το μεγαλύτερο και φιλανθρωπικότερο θαύμα των αιώνων, την ανάσταση του Χριστού και τροφοδοτεί και ισχυροποιεί την πίστη μας.
Ο Χριστός ανέστη και η δική μας λαϊκή επιβεβαίωση αληθώς ανέστη, πληρώνει την ύπαρξη , τις αναζητήσεις, τα οράματα, τις προσδοκίες, το φωτεινό και λαμπερό μέλλον.
Έχουμε τη χαρά της ανάστασης και τη χαιρόμαστε και την επιβεβαιώνουμε με τον χαιρετισμό αυτό του Χριστός ανέστη και με την ίδια χαρά δεχόμαστε την επιβεβαίωση του αληθώς ανέστη.
Αποτυπωμένος ο χαιρετισμός αυτός στη συνείδησή μας αιώνες εκφράζει και επιβεβαιώνει την ανάσταση του Χριστού, την εορτή των εορτών και το πανηγύρι των πανηγύρεων.
Με τον πασχαλινό αυτό χαιρετισμό για σαράντα ημέρες από το Πάσχα επιβεβαιώνουμε τη χαρά της ανάστασης και πάνω σε αυτή τη χαρά ακουμπούμε τα όνειρα και τις προσδοκίες μας.
Για παράδειγμα, στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας ο χαιρετισμός αυτός διεμήνυε την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, το ίδιο και στα χρόνια της κατοχής του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο διακηρύσσουμε και σήμερα, αληθώς ανέστη, να ελευθερωθούμε από τη σκληρή δυναστεία της οικονομικής κρίσης, που οι ισχυροί της ημέρας επιβάλλουν στην χώρα μας και ταλανίζουν όλους μας μέσα σε μια πνιγηρή πραγματικότητα αβεβαιότητας, αστάθειας, ανασφάλειας και ανησυχίας για το παρόν και το μέλλον.
Να επιμείνουμε ανυποχώρητα στο Αληθώς Ανέστη για τους πρόσφυγες τους μετανάστες τους νόμιμους τους παράνομους όλους που ταλανίζονται στο πρόσωπο και τη ζωή τους να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την ντροπή και να ξαναβρούν τους αρμονικούς ρυθμούς της ζωής των στις μαρτυρικές πατρίδες των ή όπου αλλού θέλουν.
Να πούμε και να προσευχηθούμε το ίδιο λαμπρινά και αναστάσιμα να διαλυθεί η μαυρίλα από τον πολιτισμικό ορίζοντα της ζωής και της κοινωνίας που προκαλούν οι τρομοκρατικές τακτικές του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας.
Γιορτάζουμε την ανάσταση, κάνουμε λαμπρή και ζούμε το Πάσχα με ζεστή την καρδιά με ανοιχτή την αγκαλιά και προπάντων ανοιχτό το σπίτι μας.
Είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε όχι με το φόβο των ξένων (ξενοφοβία) αλλά με την φιλία τους (φιλοξενία) δικούς και ξένους, εμπερίστατους και δοκιμαζόμενους αδελφούς μας.
Όλοι μαζί να ζήσουμε με την επάρκεια ή την ανεπάρκεια των αναγκαίων, με τα λιγότερα ή τα περισσότερα, αλλά πάντοτε με αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον και με την πίστη μας ότι δεν χορταίνουν οι πολλές αλλά οι ευλογημένες τροφές από τον Αναστάντα Κύριο.
Γι’ αυτό επιμένουμε, Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη.
Χαιρετισμός κατεξοχήν αισιοδοξίας και χαράς για τα παιδιά μας, τους νέους ανθρώπους, τους οποίους καλούμε να μείνουν στον τόπο μας και την πατρίδα μας και όλοι μαζί να λειτουργήσουμε την ανάσταση του γένοςυ και της κοινωνίας και να ξαναφέρουμε την ελπίδα και τη χαρά στη ζωή μας.
Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, οι εχθροί του λαού, του ανθρώπου και του γένους μας, των φτωχών και των αδυνάτων λαών.
Αυτή η προσδοκία υπάρχει μέσα στο θαύμα της ανάστασης, όπως το επαναλαμβάνουμε στο σύμβολο της πίστης μας «προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος».
Πασχαλινή αναστάσιμη ζωή, είναι το μεγάλο ζητούμενο των καιρών και των περιστάσεων, να μην λιποψυχήσουμε, με υπομονή και επιμονή και με πλήρη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού και με προσευχή επικαλούμενοι τον αναστάντα Κύριο να ζήσουμε «εν τη σαρκί ημών» το βρυχισμό και τον θάνατο του θηρίου, τον σεισμό της ανάστασης, τον εξευτελισμό και τον διασκορπισμό των εχθρών του Θεού, «του ανθρώπου».
Σαν τους Μεσολογγίτες να κάνουμε την αδυναμία μας δύναμη, τη φτώχεια μας πλούτο, την απελπισία μας παρηγοριά και ελπίδα.
Να βρεθούμε γύρω από το πασχαλινό τραπέζι που μπορεί να έχει πικρά χόρτα, σαν το τραπέζι των Εβραίων, που όμως η πικρία των καιρών και των περιστάσεων, της ένδοιας, της ασθένειας, της εγκατάλειψης, της ανέχειας, της ανεργίας του κακού γενικότερα και ευρύτερα «εις γλυκύτητα μεταποιείται».
Ο Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη. Πέστε το όλοι, εχθροί και φίλοι και φιληθείτε χείλη με χείλη, όπως τραγουδεί ο ποιητής μας.
Το θηρίο της αποκαλύψεως εκπνέει, πεθαίνει. Οι άρχοντες των εθνών χάνουν την εξουσία τους. Η αναστάσιμη λευτεριά του Θεού απλώνεται πέρα για πέρα στην οικουμένη και την Πατρίδα μας.
«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…»
Να ξαναδούμε με τα μάτια μας το πρόσωπο του Θεού και να ζήσουμε τη χαρά που εκείνος σκορπίζει απλόχερα γύρω μας.
Να ζήσουμε το Πάσχα της ενότητας και της κοινωνίας, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας, της συμφιλίωσης και την κοινωνία των αγαπωμένων παιδιών του Θεού.
Χριστό ανέστη. Αληθώς ανέστη.
