Είναι ηχηρή η σιωπή του γεννήματος και θρέμματος της Λεβεντογέννας Κρήτης, της -κατά δήλωση ιθαγενών ψιττακών- μεγαλύτερης μεταρρυθμιστικής μορφής που γέννησε η μεταπολιτευτική μας ιστορία. Είναι ηχηρή κι η σιωπή της θυγατέρας του, της Βεζυροπούλας μας, της συμμαθήτριας του ικέτη στη Γερμανία, απόγονου εκείνου, συνεργάτη των χιτλερικών δυνάμεων κατοχής στην Ελλάδα. 
Εκείνη την εποχή, της παντοδυναμίας και πρωθυπουργίας αυτής της μεγαλύτερης μεταρρυθμιστικής δύναμης που γέννησε η μεταπολιτευτική μας ιστορία, συμπληρώθηκαν οι διατυπώσεις για την εκποίηση των μισών ελληνικών τηλεπικοινωνιών στους Δυτικούς και των άλλων μισών στους Ανατολικογερμανούς. Όλοι τους συμμαθητές μεταξύ τους κι ομόσταυλοι, και με οικουμενική την υπογραφή προέγκρισης. Φυσάνε ακόμα το γιαούρτι η Αλέκα κι οι άλλοι ταβάρισοι…
Την ίδια πάνω-κάτω εποχή που κατέρρεαν τα σύνορα κι ενώνονταν, υπνωτισμένοι από τη μυρωδιά των Big Mac, οι Ανατολικοί με τους Δυτικούς, ο σημερινός επικεφαλής της Τρόικας εσωτερικού, στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών, αντί να τους δώσει κίνητρα για να μείνουν στα σπίτια τους, άνοιξε τα σύνορα στους Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου. Με την ευκαιρία, άφησε και τους Αλβανούς να μπουκάρουν για να μαζέψουν τα ροδάκινα των πολιτικών του φίλων για ένα κομμάτι ψωμί. Από πἰσω κι οι δραπέτες των αλβανικών φυλακών. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα του έλληνα αγρότη προς τον καφενέ κι οφείλεται στη μεγαλύτερη μεταρρυθμιστική μορφή που γέννησε η μεταπολιτευτική μας ιστορία και στον υπουργό του των Εξωτερικών με τη γιαγιά τη λογοτέχνισσα που τώρα,πρωθυπουργεύοντας, περιοδεύει στην Ομόνοια για μια επιτόπια επόπτευση της ευταξίας…
Περασμένα, αλλά να, που δεν είναι ξεχασμένα, αφού σαπίζουν τα ελληνικά πορτοκάλια κάτω από τα δένδρα υποθηκευμένων χωραφιών κι εισάγομε τα λεμόνια από την Αργεντινή.
Την ίδια εκείνη εποχή, λοιπόν, ο Έλληνας Πρόξενος σε άλλη χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, είχε στήσει φάμπρικα και πουλούσε το κάθε ελληνικό διαβατήριο για δέκα χιλιάδες δολάρια, επενδύοντας τα λερά κι άδηλα εισοδήματά του σε ακίνητη περιουσία στα βόρεια προάστια των Αθηνών. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους,που μετά πολλά χρόνια ασύστολης σπατάλης για προμήθεια πληροφοριακών συστημάτων για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, φτάσαμε να έχομε διάσπαρτα,χειρόγραφα υποθηκοφυλακεία και παρατημένο στη μέση το Κτηματολόγιο.
Μετά το όργιο καταναλωτικής σπατάλης στην εποχή των αβέρτα πιστώσεων, για κάποιους λόγους, δεν έχει σημασία, τώρα, ποιους, το πάρτι για τη πλεμπάγια τελείωσε. Πρώτος στη σειρά, να μας σώσει από την καταστροφἠ, ανέλαβε ο Γιωργάκης, ρίψασπις, και τώρα, μετά τη θλιβερή παρένθεση της Παπαδημοκρατίας,ήρθε ο συμμαθητής, γιατί ήταν η σειρά του να δοκιμάσει κι αυτός το σκουριασμένο ψαλίδι του πάνω στο κουρεμένο μας κεφάλι.
Αλλά κανείς δε θέτει το θέμα επί τάπητος: πώς γίνεται οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Κοινότητας να ανέχονται να βλέπουν τις δυνάμεις τους να εξαντλούνται στην πολιτική υποστήριξη ανθρώπων για τους οποίους διαθέτουν τεκμήρια ενοχής.Αυτό είναι κάτι που ξεπερνά τη φαντασία της φίλης μου της Βέρας, που είναι Ελληνίδα παντρεμένη με Κορσικανό αδελφό κι είναι φεντεραλίστρια.
Οι μικρομέγαλοι αυτοί άνθρωποι που μας κυβερνούν και μας ξανακυβερνούν είναι ύποπτοι κι αυτό μπορεί –πιθανότατα – να το τεκμηριώσει κι ο συμμαθητής της Βεζυροπούλας, που απολαμβάνει, φυγόδικος, την ελευθερία του στη Γερμανία.
Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό για πολιτικό θρίλερ. Οι λογοτέχνες της Βουλής των 300 Αχρησίμευτων θα μπορούσαν να βοηθήσουν,εθελοντικά, στη συγγραφή του σεναρίου. Η χρηματοδότηση του project από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Κινηματογράφου, θα πρέπει να θεωρείται εξασφαλισμένη…
my-pillow-book.blogspot.gr