Η επίθεση που έγινε στο Charlie Hebdo την Τετάρτη 7 Ιαν. το πρωί, από κάποια άτομα στο όνομα του Ισλάμ, δεν πρέπει να μας κάνει να χάσουμε τη λογική μας, παρά την κατανοητή συγκίνηση (που αφορά) σε ένα αριθμό συντρόφων την οποία συμμεριζόμαστε. Αν κάποια εποχή ο ελευθεριακός χώρος , ειδικότερα η οργάνωση μας, ήταν κοντά στους κληρονόμους του Hara Kiri, η τρέχουσα/ σύγχρονη τάση τους, έχει σταματήσει να μας κάνει να γελάμε εδώ και καιρό.
Δεν έχουμε επιλέξει και δεν θα επιλέξουμε μεταξύ των φονταμενταλιστών και των «νομιμοποιητών» μιας μορφής ρατσισμού «της αριστεράς». Δεν θα διαλέξουμε μεταξύ των θρησκευόμενων αντιδραστικών τις πρακτικές των οποίων ξέρουμε ανεξάρτητα σε ποια αίρεση/ σέχτα ανήκουν και σε μια εφημερίδα που κυκλοφορεί την ισλαμοφοβία με το πρόσχημα την πάλη υπέρ της κοσμικότητας και της ελευθερίας της έκφρασης. Από την ίδρυση της η οργάνωση μας μάχεται όλες τις θρησκείες και τις φονταμενταλίστικες τάσεις τους απ΄όπου κι΄αν προέρχονται.
Δεν θα πέσουμε στην χοντροειδή παγίδα της εθνικής ενότητας ενάντια στον» κοινό εχθρό». Η αλληλεγγύη μας είναι μ΄ όσους θα υποστούν τις αντιδράσεις αυτής της ηλίθιας και εγκληματικής δολοφονίας με διάφορους τρόπους. Η «καμπάνα » (hallali) ήδη χτύπησε και ότι σπρώχνει τη «σοσιαλιστική» εξουσία να συμμετέχει μαζικά, είναι η ανησυχία μη τυχόν και δεν είναι αυτοί που θα συλλέξουν τους καρπούς στις επόμενες εκλογές.
Βλέπουμε ήδη να ανθίζει ο διάλογος για εμφύλιο πόλεμο, μερικές ώρες μόλις μετά την επίθεση.
Δεν θα διαλέξουμε επίσης το στρατόπεδο της άκρας αριστεράς, που συγχύει μέσα στην βλακώδη ουσιοκρατία και πολιτικολογία της, πραγματικότητες τόσο διαφορετικές όπως το προλεταριάτο, το Ισλάμ, το ρατσισμό, τους χωρίς χαρτιά (sans-papiers) ή «τους νέους των προαστίων» , φαντασιώνοντας ένα -αποκαλούμενο- επαναστατικό δυναμικό των μουσουλμάνων. Αυτή η επίθεση μπαίνει σε μια περίοδο στιγματισμού των μουσουλμάνων ή αφομοίωσης τους ως τέτοιους. Να υπενθυμήσουμε πως η Ισλαμοφοβία είναι ένα εργαλείο της εξουσίας που στοχεύει στο διαχωρισμό της τάξης μας και των συγκρούσεων μας. Δεν αναπτύσσεται σαν αντίδραση σε ένα αποκαλούμενο »μουσουλμανικό πρόβλημα». Το γερμανικό αντι-ισλαμικό κίνημα «Pegida» που παίρνει διαστάσεις , είναι χαρακτηριστικό αυτής της ψύχωσης, ο «μουσουλμανικός» πληθυσμός αυτής της χώρας αντιπροσωπεύει λιγότερο από 5% του συνολικού πληθυσμού.
Επιπλέον κατά κύριο λόγο, είναι πάνω σ΄αυτό το αίσθημα της εισβολής, της «ισλαμοποίησης» , που δομείται η άκρα δεξιά τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία πως η αντιδραστική σφαγή στο Charlie Hebdo θα ενισχύσει το φαινόμενο και θα δώσει στο FN και στους δορυφόρους του, ακόμα περισσότερη νομιμοποίηση να θέσουν την εθνική διαμάχη σαν θεμελιώδες πρόβλημα, και την εθνικιστική επιλογή σαν λύση.
Σ΄ αυτήν τη ταραγμένη περίοδο, εμείς οι αναρχικοί πρέπει να έχουμε το κεφάλι ψύχραιμο και να διατηρήσουμε μια σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ εμάς και των εχθρών μας : φονταμενταλιστές κάθε «παρεκλησιού» , ξενοφοβικοί της αριστεράς όπως και της δεξιάς, σεξιστές απ΄όπουδήποτε, και αυτο-αποκαλούμενους κομμουνιστές που συνεισφέρουν στην εθνική συμφιλίωση και στον δια-ταξισμό (;) (’inter-classisme)
Le groupe Regard noir – Fédération anarchiste
μετάφραση Η.Μ.