Γράφει ο Χρήστος Τσαντής*
Θα βγάλουνε τα εικονίσματα από τα δημόσια κτίρια! Ναι! Κι ύστερα θα αφήσουνε αφύλαχτα τα σύνορα της πατρίδας μας. Μετά θα αφοπλίσουνε τους αστυνομικούς, για να μας ληστεύουνε οι κλέφτες… Τις γυναίκες μας θα τις πουλήσουνε στα σκλαβοπάζαρα των τζιχαντιστών… Πότε επιτέλους θα επέμβει ο στρατός;
Ομιλίες που ηχούν σαν παλιό χαλασμένο ραδιόφωνο που μεταδίδει προπαγανδιστικό σποτ για τις εκλογές του… 1946! Κάπως έτσι ηχούν στ’ αυτιά οι ομιλίες του αρχηγού της Νέας Δεξιάς. Αν κάποιος πιστέψει αυτά που διαδίδει με τις ομιλίες του ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός και όσα λένε τα γκεμπελικής αντίληψης προπαγανδιστικά σποτ του κόμματος, τότε η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα είναι ένα κόμμα, όπου μαζευτήκανε όσοι θέλουνε να διαλύσουν την Ελλάδα, να την κάνουν κομματάκια και να τη δώσουν στους… “Βούλγαρους”!! Τους έκτακτους λόγους τους οποίους επικαλέστηκαν εξάλλου η κυρία Γκερέκου και ο κύριος Οικονόμου, για να κάνουν τη μεταγραφή του χειμώνα, μπορούν να τους επικαλεστούν και τώρα, για να προτείνουν-όσο ακόμα προλαβαίνουν-να κηρυχθεί ιδιώνυμο αδίκημα η πρόθεση ψήφου στην αντιπολίτευση, ώστε να μην υπάρξει καν ενδεχόμενο καταστροφής της χώρας αρχικά, κι ύστερα της Ευρωζώνης… κι έπειτα… ένα μεγάλο τσουνάμι θα έρθει από τον Ωκεανό να πνίξει την Ευρώπη… κι αμέτρητοι αριστεροί μετεωρίτες θα πέσουν πάνω στο Μέγαρο Μαξίμου την ώρα που θα κοιμάται ο πρόεδρος της κυβερνήσεως! Έλεος πια!
Τα ίδια τα “επιχειρήματα” Σαμαρά ακυρώνουν την εκδηλωμένη πρόθεσή του να εγγυηθεί για την αρμονική πορεία της χώρας. Γιατί διαιρούν το λαό, καλλιεργούν το μίσος και το φόβο, καλούν σε “κυνήγι μαγισσών”, την ίδια ώρα που υποκριτικά μιλούν για συστράτευση ώστε να ξεπεραστεί η κρίση. Με το λαό διχασμένο θα πραγματοποιηθεί η συστράτευση; Δεν διδάχθηκε ο ίδιος στις πολιτικές επιστήμες ή έστω οι σύμβουλοί του, ότι οι μάχες για να κερδηθούν θέλουν όραμα κι ελπίδα, φως και προοπτική. Τί από όλα αυτά πέτυχε στη διάρκεια της θητείας του η κυβέρνησή του; Υπάρχει κάποιος τομέας κυβερνητικών “επιτυχιών” που να μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς σε μια συζήτηση, με βάση όσα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά;
Ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η συντηρητική παράταξη, βρίσκεται σε δημόσια θέα αυτές τις ημέρες και καθώς λίγος χρόνος ακόμα απομένει μέχρι τη νύχτα της 25ης του Γενάρη, έρχεται στην επιφάνεια η ταραχή και ο πανικός για την απώλεια της καρέκλας της εξουσίας. Στο βωμό της θυσιάζονται δημοκρατικά ήθη, επιχειρήματα, ενώ χάνεται τελείως και η όποια λογική μπορεί να κατοικοεδρεύει μέσα σε εγκεφάλους ποτισμένους με το μικρόβιο του φανατισμού και του ρατσισμού.
Είναι άραγε τυχαίο ότι όλες οι δημοσκοπικές μετρήσεις δείχνουν ότι η Νέα Δεξιά εισπράττει εκλογική πελατεία από το ναζιστικό απολίθωμα;
Στη Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή ο Σαμαράς έχτισε και χτίζει το προφίλ μιας Νέας Δεξιάς, που θα μπορεί να συνομιλεί σαν ισότιμος εταίρος με την κυρία Λεπέν. Μια Νέα Δεξιά στην οποία μετά βίας χωρούν οι κεντρώες φωνές, όσο κι αν πασχίζει το πρωθυπουργικό επιτελείο να εμφανίσει υποψηφίους από τις μεταγραφές που ολοκλήρωσε “τιμώντας” δεόντως τον μέχρι πρόσφατα κυβερνητικό του εταίρο.
Συγκροτεί ένα μπλοκ δυνάμεων στο οποίο συναθροίζονται και δημοκρατικές φωνές, με το πρόσχημα της διάσωσης της κυβερνητικής εξουσίας. Όμως δυστυχώς η ελληνική δεξιά δείχνει και πάλι ότι δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων. Οι κεντρώες φωνές στο εσωτερικό της, που πιθανά περιμένουν να θέσουν θέμα ηγεσίας μετά τις εκλογές, δεν φαίνεται να βλέπουν πως το ζήτημα επικεντρώνεται στο περιεχόμενο της πολιτικής κυρίως.
Το πρωθυπουργικό περιβάλλον, στα χρόνια διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, φέρθηκε σαν αυλοκόλακας των μεγάλων δυνάμεων και κατάντησε να δέχεται κυβερνητικές εντολές μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ποιός δεν το είδε αυτό; Η παράταξη του Καραμανλή που έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά τη χούντα, μοιάζει με συμβούλιο των Σοβιέτ, για τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δεξιάς!
Επειδή όμως το βαγόνι με το τρένο το έχει εκτροχιάσει ο Αντώνης ποντάροντας πλέον στον ωμό εκφοβισμό, στην τρομοκρατία και σε “επιχειρήματα” εμφυλιοπολεμικού τύπου, γαργαλώντας τα πιο ταπεινά ένστικτα κάποιας μερίδας ακροδεξιών ψηφοφόρων, μεγαλώνει η ευθύνη άλλων δυνάμεων που θα χρειαστεί να υποδεχθούν τους δημοκρατικούς ψηφοφόρους της παλιάς Νέας Δημοκρατίας που δεν χωρούν πλέον-και το βλέπουν-στο σχήμα της Νέας Δεξιάς του Αντώνη Σαμαρά.
Το άσχημο είναι ότι οι φωνές καταδίκης, για τον κατήφορο που παίρνει η προεκλογική αντιπαράθεση, με αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργικού επιτελείου πλέον-αφού και οι ξένες δυνάμεις δείχνουν ν’ απαρνήθηκαν τον μέχρι χθες συνεργάτη τους-ακούγονται μόνο από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι αυτό είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο.
Το σίγουρο είναι ότι πολλοί βλέπουν πως ο μετασχηματισμός της ελληνικής δεξιάς έχει ήδη ξεκινήσει. Κινείται σε κατεύθυνση ακραία, σχεδόν φιλοφασιστική-από την πλευρά του πολιτικού λόγου που εκφέρει-και να είστε σίγουροι πως αυτό δεν γίνεται λόγω της εκλογικής πίεσης και της προσέγγισης της νεοφασιστικής δεξαμενής με την ελπίδα της εξουδετέρωσης των απωλειών κεντρώων και παραδοσιακών Νεοδημοκρατών, οι οποίοι οριοθετούνται από πρακτικές και κινήσεις που ενσωματώνουν την ακροδεξιά ρητορική του μίσους.
Η μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας γινόταν σταδιακά από την ώρα που ανέλαβε την ηγεσία ο Α. Σαμαράς. Σήμερα το δράμα κορυφώνεται! Και για να μείνουν πιστοί οι θεατές ως το τέλος τους προσφέρει τη ρητορική του μίσους, ώστε να τους κρατήσει καθηλωμένους και φοβισμένους. Μια τέτοια Νέα Δεξιά όμως μπορεί να μείνει ενωμένη όταν θα βρεθεί, σύντομα, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οι άνθρωποί της δεν φαίνεται να διδάσκονται από τη διάλυση του κυβερνητικού τους εταίρου, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο.
*Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας
