Φανταστείτε να ξυπνάτε από το χειρουργείο όχι μόνο με ένα νέο όργανο αλλά και με… νέα ενδιαφέροντα ή συναισθήματα που δεν είχατε πριν. Μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο, για ορισμένους λήπτες οργάνων, αυτές οι αλλαγές είναι μια πραγματική και μπερδεμένη εμπειρία.
Νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Transplantology αποκαλύπτει ότι οι λήπτες μπορεί να αποκομίσουν περισσότερα από μια καρδιά ή ένα νεφρό… Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κολοράντο λένε ότι το 89% αυτών των ασθενών μπορεί τελικά να «κληρονομήσει» και στοιχεία της προσωπικότητας του δότη!
Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο;
Η ιδέα είναι ότι τα ίδια τα δωρηθέντα όργανα θα μπορούσαν να φέρουν μνήμες, χαρακτηριστικά προσωπικότητας και προσωπικές προτιμήσεις από τον αρχικό δότη με τη μορφή «κυτταρικών αναμνήσεων». Αυτές οι αναμνήσεις και τα χαρακτηριστικά θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν στον παραλήπτη του οργάνου, σχεδόν σαν να «κατεβάζει» ένα νέο λειτουργικό σύστημα.
Η καρδιά διαθέτει ένα περίπλοκο νευρικό σύστημα που ορισμένοι ερευνητές έχουν ονομάσει «εγκέφαλο της καρδιάς», το οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως να αποθηκεύσει βιογραφικά δεδομένα για τον δότη του οργάνου. Ωστόσο, οι κυτταρικές μνήμες μπορούν, επίσης, να μεταφερθούν μέσω πιο συμβατικών διαδικασιών όπως το DNA, το RNA ή οι πρωτεΐνες.
Μάλιστα, ένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτης ανέφερε ότι είχε ρεαλιστικά όνειρα ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής αφού έλαβε την καρδιά ενός αστυνομικού που σκοτώθηκε εν ώρα καθήκοντος. «Λίγες εβδομάδες αφότου πήρα την καρδιά, άρχισα να βλέπω όνειρα. Έβλεπα μια λάμψη φωτός ακριβώς στο πρόσωπό μου και το ένιωθα να καίγεται», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η πραγματοποίηση μιας σημαντικής ιατρικής διαδικασίας, όπως η μεταμόσχευση οργάνου, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τον ψυχισμό, τη συναισθηματική κατάσταση και την αίσθηση ταυτότητας ενός ατόμου. Ορισμένες αλλαγές μπορεί, απλώς, να αντιπροσωπεύουν ψυχολογικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης του μετεγχειρητικού τραύματος, της κατάθλιψης ή του άγχους.
Για παράδειγμα, οι λήπτες μπορεί να υιοθετήσουν υποσυνείδητα νέα ενδιαφέροντα, συνήθειες ή χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ως έναν ασυνείδητο τρόπο να αφομοιώσουν την ταυτότητα του ανώνυμου δωρητή οργάνων στη δική τους εξελισσόμενη αυτοαντίληψη.
Η ερευνητική ομάδα υπογραμμίζει ότι αυτού του είδους οι ψυχολογικές προσαρμογές είναι συνηθισμένες για τους λήπτες καθώς πασχίζουν να κατανοήσουν το γεγονός ότι έχουν ένα όργανο που ανήκε σε έναν εντελώς άγνωστο άνθρωπο.
«Οι φόβοι σχετικά με τη μεταμόσχευση οργάνων είναι ένα θέμα που θα πρέπει να συζητηθεί με τους δυνητικούς λήπτες πριν υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, καθώς μια τέτοια συζήτηση θα μπορούσε να μειώσει τον δισταγμό και, ενδεχομένως, να βελτιώσει τη μετεγχειρητική θεραπεία», καταλήγουν οι συγγραφείς της μελέτης.
