της Μαρίας Κωνσταντοπούλου*
Προσωπική εμπειρία. Μετά από 70 μήνες συνεχούς ανεργίας και βρίσκοντας παντού τις πόρτες κλειστές, ανοίγει μια νέα εφημερίδα, ένα νέο μαγαζί ,που μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη δύσκολη επαγγελματική και οικονομική καθημερινότητα μου.
Μιλάω για τη νέα εφημερίδα Documento, του συναδέλφου Κώστα Βαξεβάνη. Πριν λίγες μέρες λοιπόν βρέθηκα υποψήφια για μια θέση στο site, που κάνει πρεμιέρα μέσα στον Δεκέμβρη.
Η πρόταση ήταν για μπλοκάκι, το οποίο έπρεπε να βγάλω άμεσα πριν λήξει συγκεκριμένα το 2016 (όπερ σημαίνει έξοδα ανοίγματος, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, οι οποίες θα με βάραιναν για τις 10-15 τελευταίες μέρες της χρονιάς που εκπνέει και πολλά-πολλά άλλα οικονομικά τρεξίματα ). Τα χρήματα που θα έπαιρνα -μηνιαίως- καθαρά αφορούσαν το «υπέρογκο» ποσό των 330€!
Ποιες θα ήταν οι δικές μου υποχρεώσεις; Καθημερινό 9ωρο (η πρωινή βάρδια αναφέρονταν σε ξημέρωμα και η βραδινή θα τελείωνε μετά τα μεσάνυχτα) 2 ΣΚ το μήνα, τα οποία φυσικά και δεν θα πληρώνομαι γιατί έχει καταργηθεί η αμοιβή της Σαββατιάτικης εργασίας, όχι ρεπό και κάποια ανεβάσματα θεμάτων από το σπίτι μου, όταν επιστρέφω από την εργασία!
Και όλα αυτά; για σκάρτα 300€ και την υποχρέωση να βγάλω μπλοκάκι για χρήματα που κανείς δεν μου εγγυάται -αν και πότε- θα εισπράττω…
Φυσικά, οι υπεύθυνοι που έκανα τη συνέντευξη, μου μίλησαν για μια ευκαιρία την οποία επουδενί δεν έπρεπε να χάσω, με σκοπό να βγω από τη βαριά ανεργία και την κατάθλιψη της!
Όταν προσπάθησα να διαπραγματευτώ τις συνθήκες, μιας και μου φάνηκαν απίστευτα απαιτητικές για τα ελάχιστα χρήματα που θα μου έδιναν, άκουσα το ωραίο «Κυρία μου ,αυτή είναι η δουλειά που σας δίνει την ευκαιρία ν’ αλλάξει η ζωή σας ριζικά(!) και να ξαναδουλέψετε! Αν σας αρέσει… καλώς -αλλιώς- μην μας κουράζετε παραπάνω, γιατί περιμένουν πολλοί μετά από εσάς!».
Να την χαίρεστε λοιπόν, κύριοι και κυρίες την ευκαιρία που μου δώσατε! Δε θέλω! Προτιμώ λάντζα σε κανένα εργοστάσιο παρά δημοσιογράφος της ξεφτίλας!
* Η Μαρία Κωνσταντοπούλου είναι δημοσιογράφος
