Με ανακοίνωσή ης η “Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου” αναφέρεται στο συμφωνία μεταξύ δήμου Χανίων και Υπουργού Εθνικής Άμυνας τονίζοντας ότι είναι κάθετοι, ότι δεν θα δεχτούμε στο όνομα τού «να βγάλουμε το ενοίκιο», να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του ακινήτου σαν χώρος πρασίνου και να γίνουν φαραωνικά έργα. Την ανησυχία αυτή, σημειώνεται στην ανακοίνωση, επιτείνει η ανάγκη υποβολής «πλήρους βιώσιμου επιχειρηματικού πλάνου και οικονομοτεχνική μελέτη με σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης», που αναφέρεται στο ίδιο Άρθρο 13 του νόμου ξεκαθαρίζοντας ότι τάσσεται ενάντια στη τσιμεντοποίηση του στρατοπέδου.
Διαβάστε την ανακοίνωση:
Για τις τελευταίες εξελίξεις στο ζήτημα του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, αρχικά θα θέλαμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για το ότι εξαγγέλθηκε ότι θα δοθεί στο Δήμο Χανίων το 100% του στρατοπέδου. Αυτό είναι μια πρώτη νίκη, αν σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει απίστευτες προτάσεις για το στρατόπεδο (με τελευταία την πρόταση για πολεοδόμηση τμήματος του στρατοπέδου για τη δημιουργία πολεοδομικού κέντρου), που δείχνουν ότι το ζήτημα δεν αντιμετωπίστηκε από τις μέχρι τώρα κεντρικές και τοπικές αρχές με την δέουσα σημασία και σοβαρότητα που απαιτείται.
Για τους όρους της παραχώρησης πολλά έχουν ειπωθεί. Αρκετοί θα πουν ότι σήμερα είναι ιστορική ευκαιρία να πάρουμε το στρατόπεδο και να δικαιωθούν οι αγώνες που τόσα χρόνια κάνουμε. Αρχικά, να θυμίσουμε ότι πάγιο αίτημα της Πρωτοβουλίας, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Χανιωτών ήταν η παραχώρηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε πρόσφατα για παραχώρηση, χωρίς να αναφέρει τίποτα για ανταλλάγματα.
Για την περίφημη «συμφωνία» που έγινε ανάμεσα στον Δήμαρχο Χανίων, τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, τους βουλευτές του Νομού και υπηρεσιακούς παράγοντες, για παραχώρηση για 99 χρόνια με ετήσια αντιπαροχή 5% επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, που σήμερα είναι 80.000 € έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Αρχικά να θυμίσουμε ότι ο αρχικός νόμος (Άρθρο 13 του Ν. 4407/2016) προέβλεπε την εφάπαξ καταβολή του 5% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Στη συνέχεια και με τον Ν. 4433/2016 το εφάπαξ έγινε ετήσιο. Άλλο 80.000 € και άλλο 8.000.000 €…
Όσον αφορά αυτό καθεαυτό το ποσόν, δεν ήμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την οικονομική δυνατότητα του Δήμου Χανίων, ούτε τώρα ούτε πολύ περισσότερο για τα επόμενα 99 χρόνια. Ίσως ο Δήμος να βγάζει εύκολα το ενοίκιο. Ίσως να αποφασίσει να μην δίνει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για φιέστες. Ίσως να αποφασίσει τμήμα των εσόδων από τους δημοτικούς ανοιχτούς και κλειστούς χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, που παράγουν διοξείδιο του άνθρακα, να πάνε υπέρ του ενοικίου, για την παραγωγή οξυγόνου από το πάρκο.
Έχουμε επιφυλάξεις όσον αφορά το ενοίκιο. Εκεί όμως που ήμαστε κάθετοι, είναι ότι δεν θα δεχτούμε στο όνομα τού «να βγάλουμε το ενοίκιο», να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του ακινήτου σαν χώρος πρασίνου και να γίνουν φαραωνικά έργα. Την ανησυχία μας αυτή επιτείνει η ανάγκη υποβολής «πλήρους βιώσιμου επιχειρηματικού πλάνου και οικονομοτεχνική μελέτη με σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης», που αναφέρεται στο ίδιο Άρθρο 13 του νόμου.
Ο χώρος θα πρέπει να έχει λειτουργία αστικού πρασίνου και αθλητισμού, που εκτός από χώρους για την παραμονή, αναψυχή, άθληση και μετακίνηση πεζών και ποδηλατών, μπορεί να έχει και περιορισμένης έκτασης χρήσεις ήπιας εστίασης και αναψυχής, για την εξυπηρέτηση του κοινόχρηστου χώρου, όπως ένα κυλικείο ή ένα καφενείο, που άλλωστε συνάδει με τις χρήσεις του αστικού πρασίνου. Άλλωστε αυτό προκύπτει και από την κείμενη νομοθεσία που αναφέρεται στις επιτρεπόμενες χρήσεις σε χώρους αστικού πρασίνου. Πρωτίστως όμως με την κύρια λειτουργία του χώρου, θα πρέπει να καλυφθεί το τεράστιο έλλειμμα σε χώρους πρασίνου και αθλητισμού, που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει στα Χανιά, για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Οποιαδήποτε άλλη λειτουργία και πολύ περισσότερο οποιαδήποτε σκέψη για πολεοδόμηση τμήματος του στρατοπέδου από το Δήμο Χανίων μετά την ενοικίασή του από το ΥΠΕΘΑ, με στόχο την εκμετάλλευσή του με δημιουργία κτιρίων, θα μας βρει αντίθετους. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν τέσσερεις ομόφωνες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου Χανίων, στις οποίες αναφέρεται ρητά ότι ζητείται η παραχώρηση του στρατοπέδου, για τη δημιουργία χώρου πρασίνου, που θα φιλοξενεί κοινωφελείς και κοινόχρηστες δραστηριότητες, ήπιες αθλητικές εγκαταστάσεις και ένα σχολείο. Εξ άλλου μια τέτοια ενέργεια, θα άλλαζε την αντικειμενική αξία του ακινήτου, άρα και το ποσοστό αντιπαροχής στο ΥΠΕΘΑ. Είναι προφανές ότι αν πολεοδομηθεί τμήμα του στρατοπέδου, το τμήμα αυτό ως εντός σχεδίου με πολλαπλή δυνατότητα δόμησης από αυτή της εκτός σχεδίου περιοχής, θα εκτοξεύσει την αντικειμενική του αξία.
Οι τελευταίες νύξεις του Δημάρχου για « εξοικονόμηση, που θα έχει ο Δήμος από την αξιοποίηση των υφιστάμενων ακινήτων, που θα τον απαλλάξει από ενοίκια πολύ μεγαλύτερης αξίας, που καταβάλλει σήμερα σε μισθωμένα ακίνητα», μας βάζει σε ανησυχίες για το μέλλον του χώρου του στρατοπέδου. Ποιες υπηρεσίες του Δήμου που βρίσκονται σε μισθωμένα ακίνητα θα πάνε εκεί; Και τι σχέση έχουν οι υπηρεσίες αυτές με τις χρήσεις του αστικού πρασίνου; Μήπως σχεδιάζεται η ανέγερση νέων δημοτικών κτιρίων για να μεταφερθούν εκεί οι υπηρεσίες του; Θα πρέπει να υπάρξει δέσμευση του δημοτικού συμβουλίου ότι δεν θα ανεγερθούν εκεί νέα κτίρια και τα υφιστάμενα (όσα διατηρηθούν) θα έχουν χρήσεις σχετικές με το αστικό πράσινο.
Σε κάθε περίπτωση η Πρωτοβουλία δηλώνει παρούσα και θα εργαστεί και την επόμενη μέρα έτσι ώστε τελικά το στρατόπεδο Μαρκοπούλου να γίνει χώρος πρασίνου, γιατί αυτό έχει ανάγκη ο τόπος. Τέλος για ιστορικούς αλλά και συναισθηματικούς λόγους θυμίζουμε ένα από τα πρώτα κείμενα της Πρωτοβουλίας (του 2007) που τότε συγκέντρωσε χιλιάδες υπογραφές:
«ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εμείς οι Χανιώτες που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, είμαστε αντίθετοι στην προσπάθεια οικοπεδοποίησης και τελικά τσιμεντοποίησης του στρατοπέδου Μαρκόπουλου.
Είμαστε αντίθετοι στις αποσπασματικές, πρόχειρες, ευκαιριακές και βιαστικές λύσεις, που καταδικάζουν το μέλλον της πόλης μας.
Το στρατόπεδο είναι ένας από τους τελευταίους δημόσιους χώρους, είναι χανιώτικη γη, που ανήκει στους δημότες της, αναπόσπαστο τμήμα του αστικού ιστού και γι’ αυτό πρέπει να παραμείνει δημόσιος.
Βασικό κριτήριο και χαρακτηριστικό της όποιας αξιοποίησης πρέπει να είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των Χανιωτών και η περιβαλλοντική αναβάθμιση της πόλης, με αποκλειστικές χρήσεις εκπαίδευσης, αθλητισμού, πρασίνου και αναψυχής».
Εκτιμούμε ότι το αίτημα παραμένει το ίδιο, ίσως και εντονότερο.
