Είναι από τα ζητήματα που δε συζητώνται γιατί υπάρχουν τόσα που συμβαίνουν που απλά μοιάζει σα μια παράπλευρη απώλεια.
Οι πρωτοετεις φοιτητές που ήρθαν και στα Χανιά δε βρίσκονται απλά σε έναν ξένο τόπο, ως ξένοι μεταξύ ξένων, αλλά δεν έχουν και τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης που συμβαίνει συνήθως τους πρώτους μήνες του ακαδημαϊκού έτους.
Και είναι σημαντική η κοινωνικοποίηση για τους πρωτοετείς. Μαθαίνουν έτσι να ζουν ανεξάρτητοι, καθορίζουν κύκλους ανθρώπους που θα τους βοηθήσουν να ζήσουν τη ζωή τους μόνοι τους, αναγνωρίζουν αυτά που τους αρέσουν και διαμορφώνουν ενδιαφέροντα που τους ακολουθούν για ολόκληρη τη ζωή τους.
Αυτό, εν μεσω πανδημίας, χάνεται. Με τι συνέπειες;
Η εκπαιδευτική διαδικασία στα πανεπιστήμια δεν περιορίζεται στη μάθηση. Η μάθηση πολλές φορές καθορίζεται από την ομαλή ένταξη των φοιτητών σε ένα νέο τρόπο ζωής. Και πολλοί φοβόμαστε οτι η παρούσα κατάσταση έχει μεγαλύτερες συνέπειες στους πρωτοετείς φοιτητές, δεν τους επιτρέπει να ενταχθούν και θα οδηγήσει αρκετούς στην εγκατάλειψη των σπουδών τους.
Άραγε, τα πανεπιστήμια δεν έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για την ομαλή ένταξη των νέων φοιτητών εν μέσω πανδημίας;
Έστω και τώρα, πρέπει να γίνουν κάποιες κινήσεις.