Του Μάνου Χωριανόπουλου
Οι προετοιμασίες ενός πολέμου που θα διεξαχθεί σε λίγα χρόνια στο εσωτερικό της Ελλάδας, έχουν ήδη ξεκινήσει.
Το κόμμα που θα τον προκαλέσει, κάνει τις πρόβες του στους δρόμους, η δεξαμενή των εν δυνάμει υποστηρικτών του μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και οι απελπισμένοι πολίτες έχουν πάψει πια να ακούν τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ που φωνάζουν κατά της Χρυσής Αυγής.
Άλλωστε είναι οι ίδιοι πολιτικοί και τα ίδια ΜΜΕ, που έστρωσαν το χαλί για να περάσουν τα τάγματα εφόδου και δεν μπορούν να πείσουν για τον κίνδυνο που κρύβει η αύξηση της δύναμης του συγκεκριμένου κόμματος.
Όταν δημιουργείς μια κοινωνία απελπισμένων καμικάζι και όταν υποστηρίζεις αριστοτεχνικά με στημένα δημοσιεύματα και πληρωμένη προπαγάνδα τη δημιουργία αυτής της κοινωνίας, δεν είναι δυνατόν να απορείς για το ότι φιλήσυχοι πολίτες μετατρέπονται σε χειροκροτητές συμμοριών και οπαδούς της βίας και του αίματος.
Ένα καλά οργανωμένο σχέδιο
Η Χρυσή Αυγή εκτελεί αριστοτεχνικά ένα σχέδιο, που όταν έρθει η ώρα θα της επιτρέψει να επιβληθεί με τη βία.
Εκμεταλλεύεται το σύστημα όσο μπορεί. Μπήκε στη Βουλή, οι βουλευτές της συμμετέχουν στις επιτροπές της, λαμβάνουν τις προβλεπόμενες αμοιβές, χρησιμοποιούν την ασυλία και αποφεύγουν το αυτόφωρο, έχοντας και την ανοχή (;) της αστυνομίας.
Χρησιμοποιεί επίσης τη δύναμη της τηλεόρασης, του μόνου μέσου που μπορεί να σκοτώσει 100 φορές τον ίδιο άνθρωπο, έτσι ώστε μετά από μερικές επαναλήψεις ο τηλεθεατής να μην αισθάνεται σοκ και μετά από λίγες ακόμα να χαζογελάει ή να κοιτάει αμήχανα, αποχαυνωμένος από την εικόνα.
Η εικόνα των ταγμάτων εφόδου σε μικροπωλητές είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μπορεί για πολλούς να είναι αηδιαστική, για αρκετούς πολίτες όμως, που δεν είναι απαραίτητα ναζιστές, είναι μια εντυπωσιακή παρέμβαση κατά των «ξένων, που ευθύνονται για την απώλεια θέσεων εργασίας και τα λουκέτα στα εμπορικά καταστήματα».
Η κάμερα παρουσιάζει τους θλιβερούς πολιτευτάδες και τη συμμορία τους σαν έναν οργανωμένο στρατό, ωστόσο αν παραβλέψουμε την εικόνα, το μόνο που μένει είναι το 15 εναντίον ενός. Μεγάλη μαγκιά…
Πέρα από την επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης από τη Χρυσή Αυγή, η οποία είναι άριστη και καλά δουλεμένη, το κόμμα φαίνεται ότι έχει δυο στόχους.
Ο πρώτος είναι να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να αντικαταστήσει τη διαλυμένη αστυνομία.
Για κάθε φτωχό αστυνομικό, που κουβαλάει τα ψώνια της συζύγου ενός πολιτικάντη, υπάρχει ένας καλογυμνασμένος χρυσαυγίτης στον Αγ. Παντελεήμονα, που θα πηγαίνει τη γριούλα στο ΑΤΜ.
Ο κόσμος αρχίζει και πείθεται ότι μπορεί να αναζητήσει προστασία σε μια συμμορία, ακριβώς όπως στη Σικελία, οι φτωχοί που δεν εμπιστεύονται τις αρχές, απευθύνονται στον «νονό» της περιοχής.
Ο δεύτερος στόχος, είναι να δημιουργηθεί ένα πραγματικό τάγμα, που θα είναι έτοιμο να επιβάλει με τη βία την πολιτική της Χρυσής Αυγής και να τρομοκρατήσει όσους διαφωνούν. Η συμμετοχή βουλευτών στις εφόδους, διευκολύνει τις «δοκιμές» σε πραγματικές συνθήκες, όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα σε Ραφήνα και Μεσολόγγι.
Πώς πρέπει να απαντήσουμε
Τα δημοσκοπικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής ανεβαίνουν και με τα νέα μέτρα το έδαφος θα είναι ακόμα πιο πρόσφορο με δεδομένο ότι χάρη στον εκμαυλισμό του λαού και τη διάλυση της Παιδείας (τα δύο μεγαλύτερα εγκλήματα της Μεταπολίτευσης), ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο.
Η λύση δεν είναι ο κατευνασμός. Το παράδειγμα του Χίτλερ είναι χαρακτηριστικό. Την ώρα που ετοίμαζε το Ολοκαύτωμα, η Ευρώπη του άπλωνε το χέρι.
Ό,τι έχει απομείνει από την οργανωμένη πολιτεία πρέπει να αντισταθεί, εδώ και τώρα. Είναι ακατανόητο το γιατί, στις εφόδους των περασμένων ημερών δεν υπήρξε μια (1) σύλληψη.
Όσοι καλλιτέχνες, διανοούμενοι και δημόσια πρόσωπα έχουν ακόμα οποιοδήποτε έρεισμα στην κοινωνία, οφείλουν να κινητοποιηθούν, εδώ και τώρα, αντί να ιδιωτεύουν κρυμμένοι και παραδομένοι στην ήττα και στον φόβο.
Και όσοι πολίτες μπορούν ακόμα να διακρίνουν ότι πίσω από τις διακηρύξεις περί Έθνους και υπερηφάνειας και ιστορίας, κρύβεται απλώς το πάθος για κτηνώδη δύναμη και αχαλίνωτη εξουσία, πρέπει να σταματήσουν να δείχνουν ανοχή.
Σήμερα είναι οι αλλοδαποί, αύριο μπορεί να είναι οι Αριστεροί, οι ομοφυλόφιλοι ή απλώς όσοι δεν είναι αρκετά γυμνασμένοι. Αν δώσεις την δύναμη σε κάποιον να επιλέγει αυθαίρετα ποιος αξίζει να ζει σε αυτή τη χώρα και ποιος όχι, ποτέ δεν ξέρεις αν θα ακούσεις χτύπημα και στη δική σου πόρτα.
*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι Senior Editor του News247.gr