«… Όσοι έχουνε πολλά λεφτά δεν ξέρω τι τα κάνουν
άραγες σαν πεθάνουνε μαζί τους θα τα πάρουν;…»(Μάρκος Βαμβακάρης 1935)
Πόσο μπορεί ένας τραγουδιστής να εκφράζει τον λαό όταν το εισιτήριο για να τον δεις φτάνει τα 1.500 ευρώ και αυτοί που τον παρακολουθ0ύν είναι ζάμπλουτοι άραβες και έλληνες επιχειρηματίες;
Οι εποχές σίγουρα αλλάζουν.
Η εποχή του Καζαντζίδη, του Μπιθικώτση, του Γαβαλά, της Καίτης Γκρέι, του Ζαμπέτα όχι μόνο έχει περάσει αλλά μαζί έχει περάσει και η εποχή όπου οι λαϊκοί τραγουδιστές πέρα από έρωτες τραγουδούν για τα άγχη και του πόθους των απλών ανθρώπων.
Από “Το παράπονο του ξενιτεμένου”, το “Άπονη ζωή” και το “αγριολούλουδο” στο “Αντιλαλούν οι φυλακές” και το “Φτώχεια που με κουρέλιασες” έχουμε περάσει πλέον στην εποχή που ένας από τους πιο γνωστούς λαϊκούς τραγουδιστές τραγουδά μόνο καψουροτράγουδα και τα καλοκαίρια γεμίζει το Nammos στην Μύκονο για να διασκεδάζει ζάμπλουτους επιχειρηματίες με κόστος για την είσοδο τα 1.500 ευρώ.
Αν μη τι άλλο, όλα αυτά αποτυπώνουν τον ξεπεσμό μίας εποχής που όλα φαίνεται να υπάρχουν για να ικανοποιούν τους λίγους πλούσιους…