Είναι πολύ καλό να είσαι γιατρός του δημοσίου και να δουλεύεις στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία, στην Γερμανία, στην Αγγλία και πολύ κακό να είσαι Έλληνας γιατρός, που εργάζεται για παράδειγμα στο Βενιζέλειο, ή το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου ή το Νοσοκομείο Χανίων.
Απογοητευτικά για τους Έλληνες υγειονομικούς είναι τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που αφορούν στις ετήσιες αποδοχές τους, σε σύγκριση με εκείνες των συναδέλφων τους στην Ευρώπη.
Στην κορυφή των υψηλά αμειβόμενων γιατρών βρίσκονται οι γιατροί του Λουξεμβούργου οι οποίοι λαμβάνουν μικτά 258.000 ευρώ, το χρόνο.
Υψηλούς μισθούς έχουν και οι γιατροί στην Ιρλανδία με 172.000 ετήσιο μικτό εισόδημα αλλά και στην Ολλανδία με 160.000 ευρώ.
Στην Γερμανία τα χρήματα που εισπράττει το ιατρικό προσωπικό, φθάνουν σε ετήσια βάση τα 146.000 ευρώ.
Σε ό,τι αφορά στην Μεγάλη Βρετανία ακόμη και οι νέοι γιατροί, κινούνται στα 136.000 ευρώ.
Οι γιατροί της Ελλάδας σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ εισπράττουν, κατά μέσο όρο, περίπου 39.000 ευρώ μικτά ετησίως.
Σε χειρότερη θέση είναι χώρες όπως η Πολωνία, με ιατρικές αμοιβές που κινούνται στα 20.000 ευρώ μικτά το χρόνο.
Τα στοιχεία για τους ελληνικούς μισθούς δείχνουν γιατί οι γιατροί προτιμούν να φύγουν και να εργαστούν εκτός χώρας ή να επιλέξουν τον ιδιωτικό τομέα.
Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι αποχωρούν από το ΕΣΥ περίπου 700-750 γιατροί,προσωπικό που σπάνια αναπληρώνεται.
Από τις αποχωρήσεις που γίνονται σε ετήσια βάση, σχεδόν οι μισές είναι συνταξιοδοτήσεις και οι υπόλοιπες παραιτήσεις.
«Για τις παραιτήσεις, η βασική αιτία είναι η υπερεργασία, αλλά και οι χαμηλές απολαβές», επισημαίνει ο πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ ν.Ηρακλείου Αλέξανδρος Καφετζάκης.
Οι γιατροί βλέπουν ότι εάν ιδιωτεύσουν ή εργαστούν στο εξωτερικό, οι αμοιβές τους θα είναι πολύ καλύτερες.
Πρόσφατη ανάλυση του ΟΟΣΑ δείχνει ότι περίπου 6.800 απόφοιτοι ελληνικών ιατρικών σχολών, εργάζονται αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό .
Το 50% από αυτούς, μετακινήθηκαν την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο των νοσοκομειακών γιατρών, η προηγούμενη κυβέρνηση ψήφισε νόμο για να μπει ο ιδιωτικός τομέας στα νοσοκομεία, ώστε οι αμοιβές των γιατρών να αυξάνονται όχι με χρήματα του κράτους, αλλά με τα χρήματα των ίδιων των ασφαλισμένων.