Το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών σχετικά με τη συντονισμένη δράση λογαριασμών στα social media (και κυρίως στο twitter) που έχουν ταυτιστεί με την προώθηση θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, στη μάχη για το νέο πρόεδρο στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν αν μη τι άλλο αποκαλυπτικό. Πέραν του ότι η ξεκάθαρη στήριξη της πλευράς Κασσελάκη εκφράζεται με επιθέσεις ακόμη και φασιστικού χαρακτήρα απέναντι στην αντίπαλό του Έφη Αχτσιόγλου καταρρίπτεται και ένας μύθος με τον οποίο ντύθηκε η υποψηφιότητα Κασσελάκη: ότι είναι ένας υποψήφιος πέραν από τους κομματικούς μηχανισμούς.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κασσελάκης ήδη από την πρώτη ημέρα είχε ένα καλά πλαισιωμένο επιτελείο το οποίο αποτελούνταν ξεκάθαρα από πολύ έμπειρα κομματικά στελέχη του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια από αυτά τα επαγγελματικά στελέχη ήταν εδώ και χρόνια σε κεντρικές θέσεις του επιτελείου του Χανιώτη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παύλου Πολάκη ενώ τώρα βρίσκονται πλέον διαρκώς δίπλα στον Στέφανο Κασσελάκη.
Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει παρθενογέννηση. Ένα κομμάτι του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ στήριξε και στηρίζει με κάθε μέσο (θεμιτό και αθέμιτο) την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Πρόκειται για στελέχη που εδώ και πολύ καιρό και με μεγαλύτερη ένταση μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα αισθάνονται μεγάλη αβεβαιότητά για τον ρόλο τους στο κόμμα. Ήξεραν ότι οι εκλογές αποτελούσαν μία τελευταία ελπίδα για να παραμείνουν στο προσκήνιο, αλλιώς, με μία διαφορετική εξέλιξη, με ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα στις εσωτερικές εκλογές, όδευαν προς την έξοδο ή έστω προς ένα ιδιότυπο περιθώριο.
Εν τέλει η μάχη Αχτσιόγλου – Κασσελάκη είναι μια μάχη κομματικών μηχανισμών για την μελλοντική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι επίσης και μία μάχη πολιτικής επιβίωσης, ειδικά για όλους αυτούς που μετά την παραίτηση Τσίπρα νοιώθουν τη θέση τους εξαιρετικά επισφαλή.
Ο ρόλος του Κασσελάκη είναι κρίσιμο γιατί χωρίς το προφίλ του άγνωστου, του νέου, άφθαρτου, του “εκτός κόμματος” πολιτικού που τα βάζει με τους μηχανισμούς του κόμματος που οδήγησαν στην εκλογική συντριβή και έδιωξαν τον Τσίπρα, η ανατροπή της Κυριακή δε θα είχε γίνει. Οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο αν είχε στηρίξει αυτό το κομμάτι του μηχανισμού δε θα είχε τύχη να πετύχει κάτι σημαντικό. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν επιλέχθηκε να στηριχθεί ο Παππάς.
Ο Κασσελάκης αποδείχτηκε το ιδανικό όχημα για τις επιδιώξεις ενός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος των επιδιώξεων και του σχεδίου ενός άλλου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τις εκλογές φαινόταν ότι ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Η ένταση της σύγκρουσης αποτυπώνει τη σύγκρουση και δύο πολύ διαφορετικών αντιλήψεων για το κόμμα και την πορεία του.
Το πού θα καταλήξει αυτή η σύγκρουση θα αρχίσει να φαίνεται από την επόμενη των εκλογών.
