Πρόκειται για κατόρθωμα.

Το ΠΑΣΟΚ βγήκε πιο ισχυρό μετά τις εσωτερικές εκλογές του. Η διαδικασία ήταν ομαλή και ο πρόεδρός του επανεκλέχθηκε. Την ίδια στιγμή ο κύριος αντίπαλός του για τη θέση της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, κυριολεκτικά …θρουλούσε.

Νέα διάσπαση, μία εκλογική διαδικασία αδιάφορη και από τη μία στιγμή στην άλλη το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό που πλησίαζε το 20%.

Όμως, από εκείνο το σημείο και μετά τίποτα φαίνεται να μην έχει γίνει σωστά.

Ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι από τις λιγότερο δημοφιλείς κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με το ποσοστό της δύσκολα πλέον να πλησιάζει το 30%, και με τα Τέμπη να δημιουργούν σεισμούς, έχοντας ως ανταγωνιστή τα πολλά κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν καρπώνεται οφέλη αλλά χάνει και δυνάμεις είναι ένα πολιτικό κατόρθωμα.

Βλέπετε, ο πολιτικός λόγος του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σύγχυση.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την εκλογή του αντί να δείξει αυτοπεποίθηση επέδειξε φοβικότητα. Έκρυψε αυτούς που θεωρούσε κύριους ανταγωνιστές του, τον Δούκα και τον Γερουλάνο, και έφερε δίπλα του την Άννα Διαμαντοπούλου, μία πολιτικό που πολύ εύκολα θα μπορούσε να είναι στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Αν είχε δίπλα του τον Δούκα, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα φάνταζε ως η δύναμη ισορροπίας στο ΠΑΣΟΚ ενώ θα άνοιγε διάπλατα ο δρόμος σε μία πολιτική όπου το ΠΑΣΟΚ ως ηγετική δύναμη θα ένωνε τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Όμως με το να έχει την Άννα Διαμαντοπούλου δίπλα του, βρίσκεται διαρκώς σε μία θέση ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, να κάνει ουσιαστικά αντιπολίτευση στη δεξιά πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ.

Απλά, το ΠΑΣΟΚ αποτυγχάνει να κάνει αποτελεσματική αντιπολίτευση, οι πολίτες δε βλέπουν να προβάλλει ένα λόγο διεκδικητικό, και οι δηλώσεις στελεχών όπως η Άννα Διαμαντοπούλου κάνουν το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει σα παρακλάδι της Νέας Δημοκρατίας.

Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη και οι πολιτικοί ύμνοι του προέδρου αλλά και στελεχών του ΠΑΣΟΚ με έναν πολιτικό που για πολλούς πολίτες της χώρας αποτελεί τον εκφραστή της Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης στροφής του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Ελλάδας δε βοήθησε. Ακόμη και η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει Γιαννίτση για πρόεδρο της Δημοκρατίας επανέφερε στις μνήμες των πολιτών την εποχή Σημίτη.

Η στάση της ελεγχόμενης από το ΠΑΣΟΚ ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου που αποφάσισε να μην κηρύξει απεργία στην επέτειο των 2 ετών από τα Τέμπη με προφάσεις που ακούγονται αστείες και σίγουρα χαροποιούν την κυβέρνηση, την στιγμή που η ελεγχόμενη από τη ΝΔ ΑΔΕΔΥ αποφάσιζε παμψηφεί την κήρυξη απεργίας αποτυπώνουν στους πολίτες την εντύπωση πως η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ όχι απλά δεν προβάλλει ένα εναλλακτικό αφήγημα για τη χώρα αλλά ότι δε διαφέρει και από την πολιτική πρακτική της ΝΔ.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρέθηκε να είναι ηγέτης του ΠΑΣΟΚ στην πιο ευνοϊκή συγκυρία των τελευταίων πολλών ετών, με πολυδιασπασμένο τον ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο πάλευε για την κυριαρχία στον χώρο της κεντροαριστεράς και με μία Νέα Δημοκρατία φθαρμένη και ανίκανη να εμπνεύσει τους πολίτες, όμως αποτυγχάνει γιατί δείχνει αδυναμία να δείξει πυγμή. Προσπαθεί να τηρήσει ισορροπίες και στην προσπάθειά του αυτή, το κόμμα παίρνει κλήση προς τα Δεξιά.

Μα ο κόσμος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ φώναζε το σύνθημα: “Ο λαός δεν ξεχνά τη σημαίνει Δεξία”.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης το ξέχασε;