Ερωτηματικά έχει προκαλέσει στο νομικό κόσμο η γνωμοδότηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Βασίλη Φλωρίδη, για τη διαδικασία των πλειστηριασμών δανειοληπτών από τα funds και τις τράπεζες, την ίδια ώρα που εκκρεμούν στα Δικαστήρια εκατοντάδες τέτοιες υποθέσεις.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 995 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, την κατασχετήρια έκθεση απαιτείται να την παραλάβει ο ίδιος ο οφειλέτης, αλλιώς η κατάσχεση είναι άκυρη. Η επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης από τον δικαστικό επιμελητή, μπορεί να γίνει είτε κατά την ημέρα που γίνεται η κατάσχεση, είτε εάν ο οφειλέτης απουσιάζει τις επόμενες ημέρες, ανάλογα με τον τόπο κατοικίας του.
Σύμφωνα με εφετειακές αποφάσεις των δικαστηρίων της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και επαρχιακών δικαστηρίων, η υποχρέωση επίδοσης στα χέρια του οφειλέτη ισχύει όχι μόνο για την ημέρα της κατάσχεσης, αλλά και για τις επόμενες ημέρες.
Με βάση αυτή τη νομολογία έχουν γίνει δεκτές μέχρι σήμερα πολλές αιτήσεις ανακοπής των πλειστηριασμών από οφειλέτες, λόγω μη νόμιμης επίδοσης του εγγράφου για την κατάσχεση, ενώ εκκρεμούν και δεκάδες άλλες.
Ωστόσο, ο κ. Φλωρίδης με την υπ’ αριθμ. 1/2025 γνωμοδότησή του, η οποία εκδόθηκε μετά από σχετικό αίτημα της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος, έκρινε ότι η υποχρέωση παράδοσης της κατασχετήριας έκθεσης στα χέρια του οφειλέτη ισχύει μόνο για την πρώτη μέρα. Εάν ο οφειλέτης απουσιάζει, η επίδοση την επόμενη ημέρα μπορεί να γίνεται είτε με θυροκόλληση είτε με επίδοση στον σύνοικο.
Είναι προφανές, ότι η γνωμοδότηση αυτή είναι θετική για τα funds και τις τράπεζες για να επισπεύσουν τους πλειστηριασμούς ακινήτων που εκκρεμούν. Ωστόσο, ακόμα και αν θεωρηθεί ότι η γνωμοδότηση του κ. Φλωρίδη είναι νομικά ορθή, δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό για τα κίνητρα, αφού μέχρι σήμερα η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου απέφευγε να γνωμοδοτήσει επί θεμάτων που εκκρεμούσαν στα Δικαστήρια.
Χαρακτηριστική είναι η γνωμοδότηση 9/2019 του τότε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Μπρακουμάτσου, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει: «Οι γενικές οδηγίες του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου έχουν την έννοια του συντονισμού των εισαγγελικών λειτουργών και δεν πρέπει να αφορούν το χειρισμό συγκεκριμένων υποθέσεων» που εκκρεμούν ενώπιον Δικαστηρίου.
Επειδή, λοιπόν, «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια», θα μπορούσε ο κ. Φλωρίδης να είχε ασκήσει αναίρεση υπέρ του νόμου σε μία από τις εφετειακές αποφάσεις που είναι αντίθετη με τις νομικές του απόψεις επί του συγκεκριμένου ζητήματος και να την εισάγει στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου σαν πιλοτική δίκη. Εκείνος όμως επέλεξε την μέθοδο της γνωμοδότησης…
Ο δικηγόρος Γιάννης Μυταλούλης ο οποίος χειρίζεται παρόμοιες υποθέσεις δήλωσε τα εξής:
«Η χορήγηση γνωμοδότησης από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου επί νομικού ζητήματος, ενώ εκκρεμούν δικαστήρια για ακύρωση κατασχέσεων και έχουν εκδοθεί και αποφάσεις Εφετείων υπέρ των δανειοληπτών, είναι κάτι ασυνήθιστο, δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με πλήθος γνωμοδοτήσεων της αρνείται τεκμηριωμένα να το πράξει, αφού σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ότι επεμβαίνει στις εκκρεμείς δικαστικές διαδικασίες, ακόμα δε χειροτέρα ότι μεροληπτεί ή ασκεί επιρροή επί των εκκρεμών υποθέσεων.
Το πιο σύνηθες είναι, να ζητούνται γνωμοδοτήσεις από καθηγητές πανεπιστημίου για χρήση στα εκκρεμούντα δικαστήρια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ανεξαρτήτως της όποιας νομικής ή όχι ορθότητας της γνωμοδότησης, βλέπουμε την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να γνωμοδοτεί, ενώ υπάρχουν εκκρεμείς διαδικασίες κατασχέσεων και δικαστήρια και μάλιστα σε κλάδο δικαίου όπου δεν αναπτύσσει συνήθως δραστηριότητα η Εισαγγελική Αρχή.
Θα μπορούσε κάλλιστα η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ως ουδέτερο και αμερόληπτο μέρος, να ασκήσει αναίρεση υπέρ του νόμου, να εκθέσει τις απόψεις της και να εισάγει σε εξαιρετικά σύντομη δικάσιμο το νομικό ζήτημα στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, όπως της επιτρέπει ο νόμος.
Είναι κάτι που το κάνει εξαιρετικά φειδωλά, όπως διαπίστωσα σε υπόθεση εντολέα μου δανειολήπτη, όπου πράγματι υπήρχε σοβαρό ζήτημα που διχάζει την νομολογία και δεν προβλέπεται επί της συγκεκριμένης κατηγορίας αποφάσεων η άσκηση ενδίκων μέσων και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου αρνήθηκε να ασκήσει αναίρεση υπέρ του νόμου».
