Μετά από σχεδόν δύο εξαντλητικά χρόνια πολέμου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου τελικά συμφώνησε σε όρους για τον τερματισμό της σύγκρουσης που είναι ευνοϊκοί για το πολιτικό του μέλλον.

Σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η δύσκολη δουλειά για να πειστεί η Χαμάς να συμμορφωθεί με το σχέδιο 20 σημείων του Προέδρου Τραμπ για τον τερματισμό των μαχών στη Γάζα θα βαρύνει τους Άραβες γείτονες του Ισραήλ. Όσο δεν κλείνει η συμφωνία, ο Νετανιάχου βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση θέση για να αποτρέψει περαιτέρω διεθνή καταδίκη εάν συνεχίσει να πολεμά, σύμφωνα με ανάλυση της WSJ.

Στο ίδιο μήκος κυματος βρίσκεται και η ισραηλινή Haaretz, η οποία επίσης βλέπει ότι ο Τραμπ έδωσε παράτασης ζωής στην κυβέρνηση Νετανιάχου.

Αντί να πιέσει τον ισραηλινό πρωθυπουργό να ολοκληρώσει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων, ο Τραμπ του έδωσε κάτι -ανεξάρτητα από το πόσο ανέφικτο ή μη ρεαλιστικό- που μπορεί να επιβάλει στους ακροδεξιούς εταίρους του στον συνασπισμό.

Ενόψει της ιστορικής συνάντησης του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η συντριπτική πλειοψηφία επικεντρώθηκε στο πόση πίεση θα ασκούσε ο επανεκλεγείς Αμερικανός ηγέτης στον Νετανιάχου για να ολοκληρώσει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων.

Όλα αυτά χάθηκαν αφότου ο Τραμπ άλλαξε γρήγορα στόχο, από το να επικεντρώνεται στους ομήρους στο να ζητήσει την κατάληψη της Γάζας από τις ΗΠΑ, υποστηριζόμενη από τον μόνιμο εκτοπισμό κάθε Παλαιστίνιου στη Γάζα.

Ακόμα και η επανειλημμένη επιμονή του Τραμπ για εκτοπισμό Παλαιστινίων, που προηγουμένως ήταν αδιανόητη, έχει μετατραπεί σε απαραίτητο στοιχείο κάθε συζήτησης σχετικά με το μέλλον της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης.

Ο Τραμπ έχει διαρρεύσει το όραμά του να μετατρέψει τη Γάζα σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» από τότε που ανέλαβε την εξουσία, επαναλαμβάνοντας τον γαμπρό του Τζάρεντ Κούσνερ, ο οποίος προηγουμένως είχε εκφράσει την άποψή του για τη δυναμική της Γάζας στον τομέα των ακινήτων και των επενδύσεων.

Η ειρωνεία του να μιλάει ο Τραμπ για τη Γάζα που έχει γίνει «κόλαση» δίπλα σε έναν σιωπηλό και χαμογελαστό Νετανιάχου, ωστόσο, θέτει το ερώτημα: Ποιος πιστεύει ο Τραμπ ότι ευθύνεται που έγινε κάθε κτίριο στη Γάζα ακατοίκητο και ως εκ τούτου υπεύθυνος για τον απαιτούμενο εκτοπισμό τους;

Ακόμα κι αν ο Τραμπ θεωρεί τη αυτή τη δέσμευση ως ένα τέχνασμα πίεσης προς τον Νετανιάχου για να τερματίσει τον πόλεμο, παραμένει εντελώς ασαφές πώς αναμένει να τελειώσει αυτό, δεδομένης της έντονης αντίθεσης από τους βασικούς Άραβες συμμάχους του Τραμπ σε όλο τον κόσμο.

Παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ είναι η τελευταία μεγάλη ελπίδα για τους ομήρους – αυτός και ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ Στιβ Γουίτκοφ είναι οι μόνοι που μπορούν πραγματικά να πιέσουν τον Νετανιάχου να ολοκληρώσει τη συμφωνία – οι Αμερικανοί ουσιαστικά παρέδωσαν στον Νετανιάχου ένα δώρο σε ασημένιο πιάτο.

Αντί να χρησιμοποιήσουν την πολύ πραγματική τους εξουσία επί του Νετανιάχου σε μια στιγμή που κάθε στιγμή που περνάει είναι κρίσιμη -σχεδόν κάθε παρατηρητής της σύγκρουσης θεώρησε αυτή την επίσκεψη ως την πιο σημαντική επίσκεψη ενός Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον στην ιστορία της χώρας- ο Τραμπ και η ομάδα του αντ’ αυτού έδειξαν σεβασμό, ενώ παράλληλα υποβάθμισαν την πιθανότητα επιτυχίας της συμφωνίας.

Ενώ ο Γουίτκοφ πρόκειται να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό του Κατάρ, αλ Θάνι, στη Φλόριντα αργότερα αυτή την εβδομάδα, λέγοντας «ελπίζουμε ότι θα φτάσουμε στο σωστό σημείο» για το δεύτερο στάδιο της κατάπαυσης του πυρός, η κυβέρνηση ήδη προσπαθεί να παρουσιάσει το τρίτο στάδιο της συμφωνίας ως ανέφικτο, δεδομένης της κλίμακας της καταστροφής στη Γάζα.

Αυτό που έκαναν ο Τραμπ και η παρέα του, είτε συνειδητά είτε όχι, είναι να παρέχουν στον Νετανιάχου όλα όσα ήλπιζε να αποκομίσει από αυτή την επίσκεψη, αναφέρει η Haaretz.

Έδειξε στο εγχώριο κοινό του ότι όλα είναι καλά μεταξύ αυτού και του Τραμπ, ο οποίος απολαμβάνει δυσανάλογα υψηλό επίπεδο υποστήριξης στο Ισραήλ σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής.

Ο Τραμπ, όπως αναμενόταν, υποβάθμισε εύστοχα τις εντάσεις που καθόρισαν το τέλος της πρώτης του θητείας, υποστηρίζοντας τον Νετανιάχου ως τον κατάλληλο ηγέτη για το Ισραήλ και περιγράφοντας την προσωπική τους σχέση ως «ως επί το πλείστον θετική».

Ο Νετανιάχου θα επιστρέψει επίσης στην πατρίδα του με μια δημόσια διαβεβαίωση από τον Τραμπ ότι η Σαουδική Αραβία δεν απαιτεί ένα παλαιστινιακό κράτος σε αντάλλαγμα για την ομαλοποίηση – παρά την σχεδόν άμεση αντίδραση του Ριάντ για το αντίθετο μετά την κοινή τους εμφάνιση. Ο Νετανιάχου φεύγει επίσης με τη διαβεβαίωση ότι ο Τραμπ δεν πιστεύει πλέον ότι το ειρηνευτικό του σχέδιο του 2020 είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουν – σημειώνοντας ότι «πολλά πράγματα έχουν αλλάξει».

Πέρα από αυτό, ο Νετανιάχου μπορεί να επιστρέψει στο Ισραήλ με ένα σχέδιο, όσο ανέφικτο ή μη ρεαλιστικό κι αν είναι, το οποίο μπορεί να επιβάλει στους ακροδεξιούς εταίρους του συνασπισμού, από τους οποίους εξαρτάται το πολιτικό του μέλλον.

Παρά αυτές τις μετατοπισμένες στοχεύσεις, υπάρχει προηγούμενο για τον Τραμπ που προσφέρει αδιάφορα υποστήριξη σε ένα σχέδιο για να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα της ισραηλινής δεξιάς, παρά τις προειδοποιήσεις του αραβικού κόσμου για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και δραματικές επιπτώσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Πέρα από αυτό, η νέα πρόταση του Τραμπ δεν αποτελεί την εν λευκώ επιταγή για την ισραηλινή επανεγκατάσταση της Γάζας, όπως πιστεύει η ισραηλινή δεξιά. Μάλιστα, δήλωσε ρητά ότι δεν υποστηρίζει απαραίτητα την εδαφική αρπαγή από το Ισραήλ, ένα γεγονός που φαίνεται να παραβλέπεται μεταξύ των υποστηρικτών του.

Το αν ο Τραμπ θα δαπανήσει σοβαρά πολιτικό κεφάλαιο σε αυτό το ζήτημα με χώρες όπως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, μένει να φανεί. Αλλά το γεγονός ότι αυτό βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο της προσοχής, αντί να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των ομήρων, δείχνει πόσο πολύ ο Τραμπ απέτυχε να χρησιμοποιήσει σωστά την πίεσή του εναντίον του Νετανιάχου.

topontiki.gr