Γία άλλη μία φορά η τραγουδίστρια Ρένα Ρασούλη, γνωστή και ως Venus Volcanism, μας δίνει μία πολύ ιδιαίτερη εκδοχή ενός κλασσικού ριζίτικου.
Μετά λοιπόν από το “Για ειδές περβόλι όμορφο“, τώρα η τραγουδιστρια δίνει τη δική της εκδοχή για το “Σε ψηλό βουνό”
Τα συγκεκριμένα κομμάτια αποτελούν τμήμα της διπλωματικής εργασίας της για τις θεραπευτικές δυνατότητες της μουσικής.
Όπως ενημερώνει η ερμηνεύτρια:
“Το παρακάτω ριζίτικο θα ακουστεί στην παρουσίαση της πτυχιακής μου εργασίας”Μουσική παραστατική τέχνη δημοτικού ιδιώματος βασισμένη στις θεραπευτικές ιδιότητες του ήχου”. Σύντομα θα ανακοινωθεί η ημερομηνία και ο χώρος μαζί με οδηγίες παρακολούθησης-ακρόασης.”
Ακούστε την ιδιαίτερη εκδοχή του κλασσικού ριζίτικου:
https://soundcloud.com/venusvolcanism/venus-volcanism-the-eagle
Οι στίχοι του ριζίτικου έχουν ως εξής:
Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται έν’ αητός.Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν’ ανατείλει.Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.
Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ’ ακράνυχά μου.Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.
Στο συγκεκριμένο ιστορικό επαναστατικό αλληγορικό ριζίτικο τραγούδι, ο τραγουδιστής δεν τραγουδάει για το πουλί αετό και για τα χιόνια και κρούσταλλα της φυσικής κακοκαιρίας, αλλά για τον αιώνιο πανανθρώπινο πόθο της Λευτεριάς. Ο ήλιος συμβολίζει τους αγώνες που θα λιώσουνε τα χιόνια της σκλαβιάς από τα φτερά του ελεύθερου αετού που φτιάχθηκε για να πετάει ψηλά στους ουρανούς.
Οι Κρήτες τραγουδούσαν το ριζίτικο με αυτούς τους στίχους ώστε οι εκάστοτε κατακτητές να μην καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα του τραγουδιού.
Τα ριζίτικα
Σύμφωνα με το keritisriver.blogspot, τα «ριζίτικα» έχουν καταγραφεί προ πολλού, έχουν κατασταλάξει, και έχουν «κλειδώσει» σαν μουσικοποιητικό δημιούργημα συγκεκριμένου τόπου και χρόνου, και εκφράζουν συναισθήματα και γεγονότα κάτω από ειδικές ιστορικοκοινωνικές συνθήκες.
Γεννήθηκαν στα χωριά της ρίζας, δηλαδή στις υπώρειες των Λευκών Ορέων του Ν. Χανίων και όχι στον κάμπο ή στα αστικά κέντρα και καλύπτουν χρονικά την περίοδο μέχρι τη Γερμανική κατοχή.
Από εκεί διαδόθηκαν και σε όλα τα γύρω χωριά των άλλων επαρχιών του Νομού Χανίων σε περιοχές δηλαδή που ζούσαν ως επί το πλείστον αγροτοποιμενικά και κάτω από τις ίδιες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες και είχαν τα ίδια ήθη και έθιμα, τα ίδια αισθήματα ζούσαν με τα ίδια παθήματα από τους κατά καιρούς κατακτητές, άρα είχαν κοινή μοίρα και ως μέσον διάδοσης και διάσωσης υπήρξαν οι κοινωνικές επαφές που υπήρχαν μεταξύ των επαρχιών του Ν. Χανίων (γάμοι – βαπτίσεις- πανηγύρια και κάθε είδους χαροκόπια).
«Τα ριζίτικα τραγούδια αποτελούν ίσως μοναδικό φαινόμενο αυτοσυντήρησης, αντοχής και αντιστάσεως ενάντια στη φθορά και το ξεθώριασμα που επιφέρει ο χρόνος … Μέσα στο απρόσιτο κάστρο των Λευκών Ορών, στις «ρίζες» εκεί που κρατήθηκαν αναλλοίωτες και ζωντανές όλες οι καταβολές της φυλής, το τραγούδι αυτό αιωνία, εκφράζει την ψυχική επαφή των ανθρώπων με τους προγόνους, το περιβάλλον και την ιστορία. Για το λόγο αυτό τα «ριζίτικα» δεν είναι τραγούδια του καιρού μας με σύγχρονα ποιητικά και μουσικά μετρά…» αναφέρει σχετικά και ο λογοτέχνης και συγγραφέας Νίκος Καβρουλάκης στο βιβλίο του «ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΡΙΖΙΤΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ»