Σεμίνα Διγενή: Τα δυο μεγάλα κόμματα δεν έχουν πολιτικούς αρχηγούς, έχουν stand up comedians!

Σεμίνα Διγενή δεν χρειάζεται συστάσεις. Η καταξιωμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας, είναι υποψήφια με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα της Αθήνας και στην συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα του «Βήματος» μιλάει για όλα όσα κρίνονται σε αυτές τις εκλογές, δηλώνοντας ότι το πραγματικό διακύβευμα είναι ένα δυνατό ΚΚΕ ως το μόνο πραγματικό αντίπαλο δέος στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. «Δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος για χάσιμο. Τα δοκιμάσαμε όλα, αλλά κάθε κυβέρνηση που έρχεται είναι χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί μόνο χειρότερο γίνεται το σύστημα της εκμετάλλευσης», επισημαίνει, ενώ σχολιάζοντας την προεκλογική αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Τσίπρα δεν διστάζει να σημειώσει ότι «παρακολουθώντας όλα τα φαιδρά που λέγονται ή συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, θα έλεγα ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δεν έχουν πολιτικούς αρχηγούς, έχουν stand up comedians…»! Ακόμα μιλά: για τις δημοσκοπήσεις, τις κυβερνήσεις συνεργασίας και τον «μπαμπούλα» της ανοχής, τα Τέμπη και τον αποκλεισμό Κασιδιάρη και τέλος για το debate, που όπως σημειώνει η έμπειρη δημοσιογράφος, αποτελεί μια «άνοστη συνταγή» με παράλληλους μονολόγους.

– Ποιο είναι το δίλημμα αυτών των εκλογών; Έχουν τεθεί διάφορες εκδοχές στην προεκλογική κουβέντα: κάποιοι μιλούν για «πρόοδο ή συντήρηση», άλλοι για «σταθερότητα ή μπάχαλο».

Παρακολουθώντας όλα τα φαιδρά που λέγονται ή συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, θα έλεγα ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δεν έχουν πολιτικούς αρχηγούς, έχουν stand up comedians. Οι ομιλίες και -ειδικά- η προεκλογική συμπεριφορά τους, υπηρετούν με συνέπεια την κωμωδία, αλλά και τον τραγέλαφο. Αναρωτιέμαι. Γίνεται να πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο ίδιο πράγμα; Να εμπιστευτείς την πολιτική που εμπαίζει το λαό και που παίζεται -εναλλάξ ή ταυτόχρονα- από δύο θιάσους, απλώς με διαφορετική διανομή; Όσο για το σενάριο, δεν επιφυλάσσει καμμιά πρωτοτυπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζεται σε εξαγγελίες τη ΝΔ, πχ. για το ποιος – δήθεν – θα επαναφέρει στο τέλος της τετραετίας, τους μέσους μισθούς στα επίπεδα που ήταν πριν από 16 χρόνια, δηλαδή το 2011 (!). Πριν δηλαδή, οι ίδιοι με τους νόμους τους, τους κατακρεουργήσουν ..

– Ποιο θεωρείτε πως είναι το διακύβευμα των εκλογών;

Το πραγματικό διακύβευμα είναι δυνατός ο λαός με πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ, που αποτελεί το πραγματικό αντίπαλο δέος σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση που θα προκύψει .

Η Σεμίνα Διγενή με τον Δημήτρη Κουτσούμπα

– Το ΚΚΕ εμφανίζεται ελαφρώς ενισχυμένο δημοσκοπικά από την τραγωδία των Τεμπών και μετά. Λειτούργησε η αντισυστημική διάθεση των πολιτών;

Λειτούργησε η εντιμότητα, η συνέπεια ή αγωνιστικότητα του ΚΚΕ σε όλα τα πεδία, σε κάθε σύγκρουση, αναμέτρηση και διεκδίκηση. Λειτούργησε το ότι είναι μπροστά σε όλες τις μεγάλες μάχες, με καθημερινή πολιτική και μαζική δράση, ενάντια στις δεσμεύσεις της ΕΕ, στην πολιτική που βοηθάει την κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι μπροστά στην υπεράσπιση των σπιτιών από τους πλειστηριασμούς, διεκδικεί την αύξηση των μισθών και τη μείωση της φορολογίας στα λαϊκά στρώματα. Λειτούργησε το ότι αντιστέκεται στους επαναλαμβανόμενους γύρους της κοροϊδίας μας. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, που έχουν ονοματεπώνυμο (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ- ακροδεξιών ΑΝΕΛ + των κομμάτων μιας χρήσης που εμφανίστηκαν/ εξαφανίστηκαν ως διάττοντες αστέρες), είτε αυτοδύναμων, είτε συνεργασίας, και υπηρετούν το σύστημα του κέρδους και το κράτος των επενδυτών, που φορτώνει νέα βάρη στην πλειοψηφία για να ζουν ζωή χαρισάμενη οι λίγοι. Ο καθένας έπαιρνε την αντιλαϊκή σκυτάλη από τον άλλο και την πήγαινε ακόμα παραπέρα, ακριβώς επειδή στα μεγάλα και σημαντικά που καθορίζουν τη ζωή μας, υπάρχει κοινή πλεύση, πολύ μεγάλες συγκλίσεις έως και ταύτιση, ανεξάρτητα από τις δευτερεύουσες διαφορές που έχουν μεταξύ τους. Το έγκλημα στα Τέμπη, αποτέλεσε τη «σταγόνα» που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης όλων μας. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν «Το έγκλημα αυτό έχει ιστορία ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ- Νέα Δημοκρατία» και το «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» μπορούν και πρέπει να αποτελούν κριτήριο για τη στάση του καθενός στην καθημερινότητά μας, αλλά και στις επερχόμενες εκλογές.

– Αν και αναγνωρίζεται από ευρύ φάσμα ψηφοφόρων η σταθερότητα και η συνέπεια λόγων και έργων του ΚΚΕ, ωστόσο δεν φαίνεται να ανατρέπεται η διαχρονική τάση που θέλει αυτό να μην φτάνει μέχρι την κάλπη. Γιατί;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που μένει να απαντηθεί από την ίδια τη ζωή και τον λαό, στην κάλπη της 21ης Μαΐου. Υπάρχει κόσμος που σκέφτεται θετικά να ψηφίσει το ΚΚΕ, ακριβώς γιατί έχει σταθερότητα, συνέπεια λόγων και έργων. Γνωρίζουμε βέβαια, ότι τα εμπόδια που έχει να ξεπεράσει ένας εργαζόμενος ή εργαζόμενη, για να φτάσει στην επιλογή του ΚΚΕ είναι πολλά. Υπάρχουν οι εκβιασμοί, τα εκβιαστικά διλήμματα, η εργοδοτική τρομοκρατία και άλλα πολλά. Τέτοιο παράδειγμα είναι το πρόσφατο βίντεο που κυκλοφόρησε, με εργοδότη μπροστά σε υπουργό της ΝΔ, να ασκεί εκβιαστικές πιέσεις, όσον αφορά τη στάση των εργαζομένων στην κάλπη. Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι «εξαιρέσεις». Δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος για χάσιμο. Τα δοκιμάσαμε όλα, αλλά κάθε κυβέρνηση που έρχεται είναι χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί μόνο χειρότερο γίνεται το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Η Σεμίνα Διγενή με τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Τίτο Βανδή και τη Μπέτυ Βαλάση

– Στις δημοσκοπήσεις αποτυπώνεται η ηθική επιβράβευση του ΚΚΕ. Όμως αρκεί αυτό;

Αξίζει να σας αναφέρω ότι σε δημοσκόπηση για το ποιο κόμμα θεωρούν οι πολίτες πιο αξιόπιστο, το ΚΚΕ βρέθηκε στην πρώτη θέση. Σήμερα, λίγο πριν τις εκλογές και με το 30% τουλάχιστον του λαού να εκφράζει αποστροφή για τους κυβερνώντες, λέγοντας «κανένας απ’ τους δύο», η δύναμη του ΚΚΕ αυξάνεται. Κάτι λέει αυτό. Επιτυγχάνεται μέσα σε δύσκολες συνθήκες, που δημιουργούν οργανωμένα και μεθοδικά όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με συμμάχους τους τα ΜΜΕ. Σήμερα, ακόμη κι αυτοί που είχαν ή έχουν προβληματισμούς ή αντιρρήσεις, ήρθε η ίδια τους η πείρα όλα αυτά τα χρόνια, για να τους πει ότι δεν πάει άλλο κι ότι η μόνη ψήφος που δεν θα γίνει την επόμενη μέρα συναλλαγή συμμετοχής, στήριξης ή ανοχής σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, δεν θα αλλάξει χρώμα ή θέση, είναι η μόνη αντισυστημική, η κόκκινη ψήφος.

– Πού στοχεύει το ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές; Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους κάποιος θα επέλεγε να το ψηφίσει;

Στοχεύει όσο πιο ψηλά γίνεται. Έχει σημασία να έχει περισσότερους βουλευτές μέσα στη Βουλή. Εδώ, με 15 κι έχει συμβάλλει καθοριστικά στην αποκάλυψη και στην παρεμπόδιση τόσων αντιλαϊκών νόμων…Οι πολίτες τους γνωρίζουν πολύ καλά αυτούς τους βουλευτές, γιατί τους βλέπουν κάθε μέρα δίπλα τους στους αγώνες, εκεί δηλαδή που πάνε να τους πάρουν την πρώτη κατοικία του, στους πλειστηριασμούς, εκεί που παλεύουν για να αυξηθεί το μεροκάματο, για να αυξηθεί ο μισθός, σε κάθε δραστηριότητα. Ο λαός

χρειάζεται το ΚΚΕ ως μαχητική αντιπολίτευση, σε αυτή τη φάση, μέχρι να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα. Όποια ανάσα πήραμε και αυτήν την τετραετία, ήταν με αγώνες και το ΚΚΕ μπροστά.

– Ένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την προεκλογική συζήτηση είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας. Το ΚΚΕ απορρίπτει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Κάποιοι αναρωτιούνται τι θα κάνει σε περίπτωση που στην «προγραμματική ατζέντα» τεθούν φιλεργατικές δεσμεύσεις; Θα τις απορρίψει;

Μα τώρα σοβαρά; Ξέρουν τα αστικά κόμματα τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις; Απέδειξαν μήπως τόσα χρόνια με τις πράξεις τους, ότι γνωρίζουν τη σημασία της λέξης «φιλεργατικές» ή της λέξης «δεσμεύσεις»; Τι ν’ απορρίψει; Αυτό που δεν υπάρχει; Τα … έπεα πτερόεντα; Είναι γνωστό ότι οποιαδήποτε πρόταση έρχεται στη βουλή και αφορά ανακούφιση του λαού, το ΚΚΕ τη στηρίζει. Το θέμα είναι ότι τις προτάσεις, τις τροπολογίες, τα σχέδια νόμων κ.α. που καταθέτει εκείνο (όπως πχ. για παύση των πλειστηριασμών, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και του ΕΦΚ, προστασία της πρώτης κατοικίας από τα κοράκια των τραπεζών και τα funds κ.α.), η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ τις απορρίπτουν, ακριβώς γιατί υπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων. Καμία αυταπάτη δεν έχουμε για δήθεν «φιλεργατικά» μέτρα που ίσως φέρουν αυτά τα κόμματα ως κυβέρνηση.

-Φαντάζομαι για τους ίδιους λόγους δεν συζητεί ούτε το ζήτημα να επιδείξει έστω ανοχή σε μια κυβέρνηση προοδευτική, όπως θα ήθελε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος έχει θέσει το δίλημμα «ανοχή ή Μητσοτάκης»…

Ακριβώς. Η ανοχή σε αυτού του τύπου τις κυβερνήσεις, όποιο όνομα κι αν έχουν, θα μετατρεπόταν σε ενοχή. Τι να πρωτοανεχτείς σε τέτοιες κυβερνήσεις; Τη στάση τους στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, στα προαπαιτούμενα που αυτό έχει, στα εξάμηνα της ΕΕ; Ή μήπως στο Χρηματιστήριο Ενέργειας; Σ’ όλα αυτά το ΚΚΕ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη, εντελώς. Το δίλημμα «ανοχή ή Μητσοτάκης» αποτελεί τον νέο μπαμπούλα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να φοβίσει – όχι το ΚΚΕ, αυτό ξέρει καλά πως δεν εκφοβίζεται– αλλά τμήμα ψηφοφόρων του που τους έχει πάρει χαμπάρι και βλέπει θετικά το ΚΚΕ. Άλλωστε ο κ. Τσίπρας αν του λείπουν -όπως λέει- βουλευτές, μπορεί να τους βρει εκεί που τους βρήκε και το καλοκαίρι του 2015 που ψήφισε μαζί με όλη τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το τότε κόμμα «μιας χρήσης» ΠΟΤΑΜΙ, το τρίτο μνημόνιο… Το ΚΚΕ όχι απλά δε θα δώσει ανοχή στην επόμενη κυβέρνηση, αλλά θα μπει μπροστά και θα πρωταγωνιστήσει για να αντιπαλέψει ο λαός τα παλιά και τα νέα άγρια μέτρα που σχεδιάζονται.

Η Σεμίνα Διγενή με την Αλέκα Παπαρήγα

– Στο «συμβόλαιο για την Αλλαγή» που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει κάτι με το οποίο συμφωνείτε; Λέει, για παράδειγμα, κατώτατος μισθός στα 880 ευρώ -30 ευρώ παραπάνω από όσα προτείνετε εσείς…

Καλά τώρα… Οι προεκλογικές δεσμεύσεις όπως και το «συμβόλαιο για την Αλλαγή», είναι σαν τα συμβόλαια για δάνεια… Ελκυστικά στην παρουσίαση και φαρμακερά στις λεπτομέρειες. Άλλωστε όλα όσα εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας, όπως και ο κ. Μητσοτάκης, σαν προεκλογικά προγράμματα έχουν ως προαπαιτούμενο τις «αντοχές της οικονομίας», το «αν και εφόσον το επιτρέπουν τα δημοσιονομικά» και λοιπούς αστερίσκους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην ουσία τους, δεν δίνουν απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Για παράδειγμα, στο καυτό θέμα του κατώτατου μισθού, όλοι τάζουν μια αύξηση που την καταπίνει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, ενώ ο μέσος πραγματικός μισθός έχει δεχθεί μείωση 25% (!) και τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο έσπασαν

ρεκόρ, 303% αύξηση! Εμείς λέμε εδώ και τώρα γενναίες αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις και σύγχρονες εργασιακές σχέσεις. Και λέμε πως για να ζήσει ο λαός πρέπει να «μπει χέρι» στα κέρδη των λίγων. Αυτοί όμως, υπερασπίζονται τα κέρδη αυτών των λίγων και ισχυρών. Για αυτό δεν ακουμπούν τους αντεργατικούς νόμους, όπως τον νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου που καθορίζει τον κατώτατο μισθό με υπουργική απόφαση και όχι με συλλογικές διαπραγματεύσεις. Για αυτό δεν επαναφέρουν τις τριετίες. Για αυτό δεν επαναφέρουν τον 13ο και 14ο μισθό. Όλο το εργατικό πλαίσιο της ευελιξίας, αυτό που καταδικάζει χιλιάδες νέους στην ημιαπασχόληση και σε μισθούς πείνας (330 ευρώ μέσο καθαρό μισθό στη μερική απασχόληση για το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα) παραμένει ανέγγιχτο. Θυμίζουμε ότι σήμερα, 1 στις 2 νέες συμβάσεις είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, 7.000 απολύσεις γίνονται κάθε μέρα και συνολικά 2.000.000 τον χρόνο!

-Άρα «μόνοι τους και όλοι μας»;

Ναι! Γιατί είναι «μόνοι τους» παρέα με μια χούφτα τραπεζίτες, βιομηχάνους, εφοπλιστές, μετόχους και με κάθε τύπου παράσιτα. «Όλοι μας», είμαστε οι πολλοί που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας, αλλά ζούμε πιο κάτω από τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της εργασίας. Με ένα εκατομ. άνεργους νέους, μόνο σε σύγκρουση με αυτήν τη ζοφερή κανονικότητα του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους, μπορούν οι εργαζόμενοι να ανοίξουν δρόμο προοπτικής για μια καλύτερη ζωή. Όλοι όσοι βιώνουν την ανεργία και την ανασφάλεια, τη δουλειά με «ημερομηνία λήξης» και την απογείωση της εκμετάλλευσης, έχουν αμέτρητους λόγους να γεμίσουν την κάλπη με τα ψηφοδέλτια μάχης του ΚΚΕ, απαντώντας στο πραγματικό δίλημμα: «`Η τα κέρδη τους, ή οι ζωές μας».Απέναντι στη βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι έχουν τον δικό τους αγώνα, την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση.

– Ο αποκλεισμός Κασιδιάρη από τις εκλογές θεωρείτε ότι επιτυγχάνει τον στόχο του και προς τα πού εκτιμάτε ότι θα κινηθούν οι τυχόν ψηφοφόροι του;

Αυτό που θάθελα ν απαντήσω σ αυτήν την ερώτηση είναι ότι βρισκόμαστε στον μήνα Μάιο. Και μάλιστα κοντά στην επέτειο της συντριβής του φασισμού. 9-5-1945 ήταν η «Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών» ενάντια στο τέρας της βαρβαρότητας. Μην ξεχνάμε ότι την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού, την έδωσε το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Τα του Κασιδιάρη δεν θα τα συζητούσαμε σήμερα, αν δεν είχε καθυστερήσει με ευθύνη των κυβερνήσεων της τελευταίας 8ετίας (4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ- ακροδεξιοί ΑΝΕΛ, 4 χρόνια ΝΔ) να ολοκληρωθεί και να τελεσιδικήσει η καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χ/Α. Δεν θα μας απασχολούσαν τα μαντρόσκυλα του συστήματος που πότε τα αφήνουν και πότε τα μαζεύουν. Ο φασισμός, σε όποια έκδοση και μορφή του, ήταν, είναι και θα είναι, ένας θανάσιμος εχθρός της ειρήνης, της προόδου, της δικαιοσύνης και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής.

– Με την μακρά εμπειρία που έχετε από τον τηλεοπτικό χώρο, θα ήθελα το σχόλιό σας για το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών και ειδικότερα για τους όρους που θα διεξαχθεί. Θα βγούμε σοφότεροι πιστεύετε ως πολίτες;

Δεν θα το έλεγα… Έχουμε βέβαια οκτώ χρόνια να παρακολουθήσουμε debate, αλλά δεν πρόκειται για μια ελεύθερη συζήτηση, με διάλογο και αντιπαράθεση, (όπως θα θέλαμε εμείς), αλλά για μια άνοστη συνταγή και με τους δημοσιογράφους να μην μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να είναι απλώς διακοσμητικοί. Πόσο σοφότεροι να γίνουμε μέσα από παράλληλους μονολόγους; Μπορεί έτσι λέτε, να ενημερωθεί σωστά ο τηλεθεατής; Μόνο μια απάντηση βρίσκω. Όσοι αποφάσισαν και όσοι συμφώνησαν σε αυτό το κόνσεπτ, φοβούνται τον διάλογο.