Του Νίκου Τζάρα
Η πρόσφατη ιστορία της Αριστεράς στον τόπο μας παραμένει εν μέρει αχαρτογράφητη, μολονότι πλησιάζει μάλλον στο τέλος της. Με τον Τσίπρα του υπόλοιπου ΣΥΡΙΖΑ για δεύτερη φορά πρωθυπουργό πρωθυπουργό της χώρας, να γράφει ανυποψίαστος τον επίλογό της, που ενδέχεται να αποδειχτεί επικήδειος. Πρόκειται στην ουσία για πολιτική καμπή μεταξύ τραγωδίας και παρωδίας, αυταπάρνησης και ιδιοτέλειας, γενναιότητας και φυγομαχίας. (Δημήτρης Μαρωνίτης)
Κοινή διαπίστωση στο χώρο της Αριστεράς είναι ότι οι σύγχρονες μεταδημοκρατίες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έχουν τεθεί στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού και τον υπηρετούν αναπτύσσοντας μια ενιαία στρατηγική με στόχο την απομάκρυνση των λαϊκών τάξεων από την πολιτική, τους εξεγερμένους από τους δρόμους, τους πολίτες από την άσκηση του δικαιώματος ψήφου.
Σταθερή επιδίωξη των κυρίαρχων τάξεων στη χώρα μας και την Ευρώπη και των συστημικών κομμάτων είναι να παραιτηθούν τα λαϊκά στρώματα από τους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες, τις διεκδικήσεις τους και την πολιτική αντιπροσώπευση και να αποδεχθούν μοιρολατρικά την Θατσερική θεωρία την μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης.
Αυτό τον στόχο επιδίωξε και πέτυχε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που μετά την επικράτηση του κ.Τσίπρα στις πρόσφατες εκλογές μπορεί εκ των υστέρων να διατείνεται ότι έχει την λαϊκή νομιμοποίηση για την εφαρμογή των συμφωνιών που υπέγραψε με τους τοκογλύφους δανειστές και τους θεσμούς.
Ο κ.Τσίπρας μπορεί να κέρδισε την πολιτική μάχη των εκλογών, μπορεί να μετρά ένα ποσοστό της τάξης του 35 ο/ο , στο 50 0/0 του εκλογικού σώματος που του δίνει την δυνατότητα να κυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου κατώρθωσε όμως ταυτόχρονα και με την σύμπραξη του συστήματος να εκτοπίσει από την κοινοβουλευτική σκηνή αριστερές δυνάμεις (Λαϊκή Ενότητα-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να αναβαθμήσει την Χ.Α, να καταστήσει κοινοβουλευτική δύναμη τους Κεντρώους του Λεβέντη, να αναστήσει το ΠΑΣΟΚ και να επιτρέψει στην Ν.Δ να σταθεί στα πόδια της ακόμα και με υπηρεσιακό αρχηγό, χάνοντας συνάμα χιλιάδες ψηφοφόρων από τις προηγούμενες εκλογές που αντιμετώπισαν την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την ένταξη του στο σύστημα της μεταδημοκρατίας στην Ελλάδα με απάθεια , με το μη ψηφίσουν στις εκλογές.
Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε συστημικό κόμμα , η επικράτηση της αντίληψης της ανάθεσης έναντι της συμμετοχής των λαϊκών στρωμάτων στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες , η παραίτηση και η απάθεια, η εξαναγκαστική ψήφος των φοβισμένων πολιτών είναι το τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό κόστος για την αναμενόμενη έτσι και αλλιώς εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ευθύνη αυτού του κόστους θα επωμισθεί στο ακέραιο ο κ.Τσίπρας κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου . Στο πεδίο της αντιμετώπισης των πραγματικών προβλημάτων θα προσγειωθεί στον ρεαλισμό και θα υποχρεωθεί να αναμετρηθεί με τα λαϊκά στρώματα , που ετοιμάζονται για τους αγώνες που έρχονται.
Ο θόρυβος από τις αναμμένες μηχανές των τρακτέρ των αγροτών της Μακεδονίας προαναγγέλει τις εξελίξεις .Η ΕΛΠΙΔΑ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΗΘΕΙ MEΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ και θα βρει την πολιτική έκφραση που της είναι αναγκαία.
ΝΊΚΟΣ ΤΖΑΡΑΣ
