Γράφει ο Αντώνης Χαρχαλάκης
Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση, να σας ανακοινώσω ένα πολύ ευχάριστο νέο: έπεσε αισθητά η τιμή του χρυσού, στην ευρωπαϊκή αγορά!!
Αυτό επέδρασε και στην ελληνική αγορά αισθητά! Κατά πληροφορίες, με αυτό το μέταλλο θα κατασκευάζονται και αντικείμενα εστίασης συγκεκριμένα κουτάλια! Βεβαίως αυτά τα αποθέματα, υπάρχουν σε μεγάλο ποσοστό. Δεν ξέρω αν τα θυμάστε, γιατί τώρα που τρώμε (σπανίως βέβαια) με τα ανοξείδωτα, δεν μπορεί να τα ‘χετε λησμονήσει!! Θα μου πεις, το διατυμπανίζατε πολλοί από σας, τότε που επρόκειτο να μπούμε στην «Ευρώπη των Λαών»! Χαιρόσαστε πολλοί από σας προκαταβολικά κυρίως όσοι είσαστε ελλειμματικοί σε νιονιό: «Θα μπούμε στην ΕΟΚ και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια!!». Δεν αποκλείω κιόλας να τα ‘χετε προμηθευτεί από τους πλασιέ τους, κάτι πολιτικούς γυρολόγους. Ο λαουτζίκος τότε (που πολλοί απ’ αυτόν τρώγανε κιόλας με κουτάλια, κασσιτερωμένα από τους γανωτήδες) δεν κρατιότανε, μάλιστα κοιτάζανε μοβόρικα εμάς μερικούς που δεν χαιρόμαστε τη χαρά τους. Τι σου είναι λοιπόν αυτός ο λαός!
Ποτέ δεν συμφωνεί μερίδα με μερίδα: Ο βολεμένος κόσμος πολιτικοί και νοικοκυραίοι, κοιτάζανε αυτά τα μπουλούκια και κουνούσανε τα κεφάλια τους…. Κάποιοι κιόλας μονολογούσανε: Αχ βρε ζεβζέκηδες… Τα θέλει … ο απαυτός σας.
Ο καιρός περνούσε, κι όχι μόνο δεν φάγαμε με χρυσά κουτάλια, αλλά κάποιες φορές κιόλας καταπίναμε χοντρές μπουκιές με κίνδυνο πνιγμονής! Φυσικά αυτές οι μπουκιές – σύμφωνα με το αγοραίο λεξιλόγιο – είχανε ένα σωρό ονόματα: Τιμές λαδιού, Λιπάσματα, μισθοί, Συντάξεις, παιδεία, ανεργία κι ένα σωρό άλλα.
Που τώρα, μετά από τόσα χρόνια – κι αν τα ‘χαμε, ξαστοχήσει- μας τα θυμίζουν ξανά. Κάποιοι κιόλας, ασθένησαν από ιούς που η ιατρική επιστήμη δεν τους είχε προσδιορίσει, αρκετοί κιόλας πέθαναν απ’ αυτής! Παρέστην σε μερικών απ’ αυτούς την εξόδιο ακολουθία (κηδεία) βλέποντας τον ιερές να ιερουργεί και σ’ αυτό το διάστημα μου ‘ρθε στο νου μια παλιά παροιμία: «Μέχρι να μάθει ο γάιδαρος τον Χότζα, να μην τρώει ψόφησε» είδατε κάτι πράματα;
Όμως μια και μιλάμε γι’ αυτούς τους ιερωμένους, ακούω για τα συσσίτια της εκκλησιάς, έτσι για ν’ αντέξουν οι «Αδελφοί ημών οι ελάχιστοι» με τα ελάχιστα εισοδήματα… Βεβαίως δεν γνωρίζω κανέναν από αυτούς τους αείμνηστους που είχαν αγοράσει από αυτά τα χρυσά κουτάλια… Όμως δεν το αποκλείω, μια που συμβαίνουν με αυτούς δύο τινά: Από τη μια θα μπαίνονταν μέχρι προσωρινής τύφλωσης από αυτό το μέταλλο. Από την άλλη, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το χρυσό από το ανοξείδωτο μέταλλο, με το οποίο είναι φτιαγμένα τα κουτάλια που τρώνε, όταν… τυχαίνει να τρώνε…. Γιατί μίλησα πιο πάνω για κάποιους που δεν τρώνε καθημερινώς…
Με αυτόν τον τρόπο, πολύς λαός διατηρεί τη κλασσική ελληνική σιλουέτα, εν αντιθέσει με τους ολίγους υπέρβαρους. Που κάνουν ασφαλώς πολλούς – και τον γράφοντα – να σκέφτονται: Έλληνες σου λέει ο άλλος… Τι ελληνικό έχουν; Δεν βλέπουν τα πλήθη των Νεοελλήνων, που διατηρούν το κλασσικό λιγνό έως κοκκαλιάρικο σώμα; Δεν ξέρω, σκέφτονται λογικά αυτοί που σκέφτονται έτσι; Κανείς δεν ξέρει…
Εκείνο που ξέρει ο γράφων – και κάποιοι όμοιοί του – είναι πως με αυτό το διαιτολόγιο , θα πληθαίνουν καθημερινώς οι έλληνες που θα αποχτούν αυτό το μοντέλο σιλουέτας!! Το οποίο πάει να γίνει σήμα κατατεθέν του Έλληνα, διεθνώς… Ομολογουμένως όμως είναι ζημιογόνο για τις εταιρείες που κατασκευάζουν τα υφάσματα… Ε.. Δεν μπορούν να ικανοποιηθούν όλα!! Εμ…