ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Πριν ένα χρόνο περίπου πολιτιστικοί φορείς της πόλης μας, πρόβαλαν το ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου της “ΕΤ 3” Παύλου Νεράτζη σχετικά με τις δολοφονίες των αντιφρονούντων, από την χούντα της Αργεντινής στην δεκαετία του 1970. Για τις Aμερικανοκίνητες χούντες σχεδόν σόλα τα κράτη τη Λατινικής Αμερικής αναφέρει με γλαφυρό και περιγραφικό τρόπο, και με άψογη τεκμηρίωση η δημοσιογράφος -και καθηγήτρια πανεπιστημίου, Ναόμι Κλάϊν στο βιβλίο της “ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ” εκδόσεις Λιβάνη. Συνδέει τα βασανιστήρια και τις “εξαφανίσεις”- δολοφονίες, των αντιστασιακών εναντίον των χουντικών, από τα απολυταρχικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής , με το δόγμα της απορύθμισης των αγορών, του γκουρού του δόγματος του ΣΟΚ, καθηγητή οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν, του Γιάροσλαβ Χάγιεκ και των φοιτητών τους, που ονομάστηκε “Σχολή του Σικάγο” και οι φοιτητές τους “Σικάγο μπόυς”. Η πολιτική αυτή της απορρύθμισης ονομάστηκε αρχικά στην Λατινική Αμερική ¨”νεοφιλελευθερισμός”, κι είχε ως αποτέλεσμα να οικειοποιηθεί τον πλούτο των χωρών , μια χούφτα Αμερικάνικων πολυεθνικών και οι τοπικές ελίτ , βυθίζοντας στην φτώχεια την πλειοψηφία των πληθυσμών των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Βίωσε και η Ελλάδα την περίοδο της δικής της Αμερικανοκίνητης δικτατορίας των Συνταγματαρχών 1967-1974.
Η Ελληνική δικτατορία έκανε μεμονωμένες δολοφονίες, βασανιστήρια , εξορίες. ‘Οταν όμως διαβάσει κανείς, για τις 30.000 “εξφανίσεις” -δολοφονίες, στην Αργεντινή, και μάλιστα με πέταγμα από το αεροπλάνο στην θάλασσα, αφού τους ξεκοίλιαζαν για να βουλιάζουν , η Ελληνική δικτατορία μοιάζει με σεμνή αρσακειάς.Προς Θεού μη νομίζετε ότι “αθωώνω” στην συνείδηση μου τους δικούς μας χουνταίους που κατάλυσαν την δημοκρατία, και ρήμαξαν την Κύπρο.
Να σας θυμίσω επίσης, το ντοκιμαντέρ του άξιου δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου “ο οικονομικός δολοφόνος” όπου παρουσίασε ένα μετανοημένο οικονομικό πράκτορα της CIA ο οποίος, πλησίαζε πρωθυπουργούς της Λατινικής Αμερικής, και τους πίεζε για να παίρνουν δάνεια να καταχρεώνονται ,και ύστερα όντως οι χώρες που βρισκόταν σε απόγνωση, έρχονταν οι πανταχού παρούσες ,πολυεθνικές και λεηλατούσαν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών; Ορίστε τι γράφει η Ναόμι Κλάιν για την εφαρμογή της πολιτικής της απορρύθμισης στην εποχή της Αργεντίνικης χούντας από τους οικονομολόγους της Σχολής του Σικάγο. “Για μια ακόμη φορά ο αντίκτυπος στη ζωή των ανθρώπων ήταν οφθαλμοφανής. Μέσα σένα έτος οι μισθοί έχασαν το 40% της αξίας τους. Οι φτωχικές γειτονιές, έμειναν χωρίς νερό , ενώ θέριζαν ασθένειες που μπορούσαν να προληφθούν”.