Tου Παύλου Κιρκασίδη
Περισσότερο από εντυπωσιακά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα ποσοστά που αναφέρονται πλέον επισήμως στην «ακραία φτώχεια» στη Βενεζουέλα, μετά από σειρά κυβερνητικών προγραμμάτων που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφεραν να κάνουν την Ελλάδα να δείχνει δίπλα της ως… φτωχός συγγενής
Υπενθυμίζεται πως, όταν το 1998 εξελέγη πρόεδρος της χώρας ο Ούγκο Τσάβες, στη συντριπτική τους πλειονότητα οι πολίτες αντιμετώπιζαν θέμα κάλυψης ακόμη και των πλέον «πρώτων» αναγκών, ενώ εκείνοι που ζούσαν σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης έφταναν το 21%.
Απρίλιος 2015: O Πρόεδρος Νίκολας Μαδούρο παραδίδει την υπ’ αριθμ. 700.000 κατοικία. Μέχρι σήμερα ήδη έχουν ξεπεράσει τiς 800 χιλιάδες. Photo: AVN
Τα κοινωνικά προγράμματα που κατάφεραν να χτυπήσουν τη φτώχεια
Ανάμεσα στα προγράμματα που βοήθησαν εντυπωσιακά την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πιο αδύναμων οικονομικά τάξεων, το στεγαστικό, που από το 2011 μέχρι και το 2015 έδωσε περισσότερες από 800.000 ολοκαίνουργιες κατοικίες σε οικογένειες χαμηλού εισοδήματος.
Ιδιαίτερης σημασίας επίσης κρίθηκε και η κυβερνητική εκστρατεία στον τομέα της Υγείας που την τελευταία 12ετία εξασφάλισε περισσότερες από 700.000.000 ιατρικές εξετάσεις σε άτομα που δεν είχαν την παραμικρή πρόσβαση σε κανένα επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο του Σχεδιασμού των συγκεκριμένων Κυβερνητικών Προγραμμάτων, Ricardo Menendez, «τα επιτεύγματα αυτά δεν βρίσκουν απέναντί τους μόνο τις οικονομικές ιδιαιτερότητες της Βενεζουέλας αλλά κυρίως τα ξένα μονοπώλια που έχουν εξαπολύσει έναν πόλεμο μπροστά σε αυτή την ανακατανομή πλούτου που στην ουσία γίνεται, με αποτέλεσμα στη χώρα να παρουσιάζεται υψηλός πληθωρισμός αλλά και αύξηση του λαθρεμπορίου».
