Του Βαγγέλη Πισσία*
Είχαν πει πως θα ξεκινήσουν την υδρόλυση τέλη Μαρτίου. Εκτοτε βδομάδες και μήνες πέρασαν, όμως τον τελευταίο καιρό πολλά δείχνουν πως οι μέρες της τελικής απόφασης πλησιάζουν. Οποια κι αν είναι αυτή, όποιο σχέδιο εφαρμογής κι αν αφορά…
Το ταξίδι στην Καλαβρία είχε δύο τουλάχιστον σκοπούς και τελικά αποδείχθηκε περισσότερο κι από χρήσιμο. Πρώτος σκοπός, η επίσκεψη στο λιμάνι του GioiaTauro την Τετάρτη το πρωί, όπως την προετοίμασαν οι Ιταλοί της κίνησης «ΜediterraneoSOS – όχι στα χημικά όπλα». Ηταν μια επίσκεψη συμβολική και μάλλον δήλωση προθέσεων αφού θέλησε να εκφράσει: «υπάρχουμε, το αποφασίσαμε, πάρτε το και εσείς απόφαση, θα αντιδράσουμε».
Η πρόθεση εκφράστηκε στις δύσθυμες αρχές του λιμανιού με την παρουσία 25μελούς αντιπροσωπείας της κίνησης, που αιτήθηκε συνάντηση με αυτές για να υποβάλει ερωτήσεις και να καταθέσει αντιρρήσεις. Συμμετείχε ο βουλευτής του Κινήματος των 5 Αστέρων (του Μπέπε Γκρίλο), Σεμπαστιάνο Μπαρμπάντι. Η διοίκηση του λιμανιού, αν και δέχτηκε αρχικά τη συνάντηση, άλλαξε την τελευταία στιγμή γνώμη και δεν εμφανίστηκε. Πρόσφερε ωστόσο ένα μικρό πούλμαν για μια σύντομη και αυστηρά περιορισμένη περιήγηση στο εσωτερικό του λιμανιού.
Η περιήγηση υπήρξε συνεπώς αδιάφορη, τα λεγόμενα ωστόσο του ξεναγού που εκτελούσε υπηρεσία παραπληροφόρησης είχαν ενδιαφέρον: «Δεν θα γίνει τίποτα. Δεν είναι δυνατόν μια επιχείρηση που καλύπτεται από υψηλή στρατιωτική μυστικότητα να ανακοινώνεται πού και πότε θα γίνει…». Με δυο λόγια, μην το ψάχνετε, τουλάχιστον εδώ…
Ο εκπρόσωπος ενός από τα 4 συνδικάτα εργαζομένων στο λιμάνι αναφέρθηκε αντίθετα σε προσεκτικές και χαμηλών τόνων προετοιμασίες: «Ζήτησαν από τους λιμενεργάτες να δηλώσουν εθελοντικό ενδιαφέρον συμμετοχής στην επιχείρηση της μεταφόρτωσης έναντι ανταλλαγμάτων… Αρχισαν πριν από λίγες μέρες την ειδική εκπαίδευσή τους για την περίπτωση ατυχήματος…».
Το συνδικάτο αυτό αντιδρά έντονα στη χρησιμοποίηση του λιμανιού για τη μεταφόρτωση των κοντέινερ που φέρουν το φορτίο των χημικών όπλων -από τα πλοία που θα έλθουν από τη Συρία- στο αναμενόμενο να αφιχθεί «CapeRay». Στο πλοίο δηλαδή που φέρει τις μονάδες της υδρόλυσης για να επεξεργαστεί τα χημικά στα ανοιχτά της Μεσογείου. Μιλάει παράλληλα για την προσπάθεια να διχάσουν τους εργαζόμενους, τόσο τους τακτικούς όσο και τους εποχιακούς, καθώς το λιμάνι περνάει κρίση και η ανεργία τούς απειλεί.
Το λιμάνι του GioiaTauro, δίπλα σε δύο μικρές κωμοπόλεις, την ομώνυμη και το Σαν Φερντινάντο, δεν είναι ένα οποιοδήποτε λιμάνι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο λιμάνι φορτοεκφόρτωσης κοντέινερ της Μεσογείου, όπου διάχυτη είναι η πληροφορία ότι σε αυτό διακινείται το 18% του παγκόσμιου εμπορίου ναρκωτικών προς τη Δύση. Η Μαφία, όπως μας λένε, που τα αφεντικά της μετακόμισαν στον Βορρά, έχει τον έλεγχο και ο ιταλικός Βορράς, που βλέπει τον ιταλικό Νότο σαν υποτελή σε αυτόν υπανάπτυκτη χώρα, διώχνει προς τα εκεί κάθε βρόμικη ή επικίνδυνη δουλειά.
Εκτός όμως από τους εργαζόμενους, που φυσιολογικά εντοπίζουν τον κίνδυνο σε πιθανό ατύχημα στο λιμάνι (χτες συμπτωματικά έπεσε κατά τη μεταφόρτωση ένα κοντέινερ…), οι κάτοικοι της Καλαβρίας ανησυχούν και αυτοί σχεδόν αποκλειστικά για τον κίνδυνο ατυχήματος που μπορεί να επιφέρει στην περιοχή μεγάλη καταστροφή και να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους. Για την απειλή πλήγματος στα οικοσυστήματα της Μεσογείου και την οικονομική ζωή των παράκτιων περιοχών οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα καθώς, όπως λένε, τα ΜΜΕ «πνίγουν το πρόβλημα και καλλιεργούν μεθοδικά τον εφησυχασμό».
Το ταξίδι στην Καλαβρία είχε συνεπώς και αυτό τον σκοπό. Να ανοίξει το θέμα στους κινδύνους να συμβεί το «λάθος» στη θάλασσα και προπαντός να εξασφαλίσει τη σύμπραξη Ελλήνων και Ιταλών ενάντια στο προαναγγελθέν από τον ΟΑΧΟ και τους Αμερικανούς στρατιωτικούς επιχειρησιακούς σχεδιαστές του οικολογικό και οικονομικό έγκλημα.
Οι Ιταλοί μάς υποδέχτηκαν πολύ θερμά, οργάνωσαν συνεντεύξεις Τύπου, μικρές συμβολικές δράσεις, επέβαλαν με τον τρόπο τους την παρουσία μας στα ΜΜΕ. Μας είδαν σαν συμπολίτες τους προερχόμενους από τη φανταστική MagnaGrecia ενός μακρινού κοινού παρελθόντος και, ταυτόχρονα, σαν καλούς γείτονές τους στην κατακερματισμένη και απειλούμενη σήμερα με καταστροφή Μεσόγειο, τη Λευκή Θάλασσα.
Η ελληνική κυβέρνηση στο μεταξύ, μετά την εκλογική, όπως πιστεύει, επιτυχία της να παρατείνει τον χρόνο επιβίωσής της, συνεχίζει την αποπληροφόρηση ωσάν να εκτελεί πληρωμένο συμβόλαιο, εκθέτοντας, αρχές καλοκαιριού, τη χώρα σε κίνδυνο οικολογικής και οικονομικής καταστροφής. Κάτι να στραβώσει σε αυτή την τυχοδιωκτική και επιστημονικά έωλη επιχείρηση, θα βρεθούν, εκτός από τα οικοσυστήματα, ο τουρισμός και η αλιεία με το κεφάλι στον ντορβά.
Στα υπόγεια και κουτοπόνηρα επιχειρήματά της η κυβέρνηση διαχέει και το δωσίλογο επιχείρημα «μην αντιδράτε, θα διώξετε τους τουρίστες». Την ίδια στιγμή που υποκλίνεται στους εντολείς της και δεν τολμά να πει το αυτονόητο: «Πάρτε τα χημικά σας, αυτά που και εσείς δώσατε στο συριακό καθεστώς, μακριά από τη Μεσόγειο και εξουδετερώστε τα όπως και όπου εξουδετερώνετε τα δικά σας χημικά οπλοστάσια».
*Καθηγητής Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, συντονιστής Διεθνούς Πρωτοβουλίας για την Ειρήνευση στη Συρία, συντονιστής αποστολών «Στολίσκος της ελευθερίας» – «Ενα καράβι για τη Γάζα»
