ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΛΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ I.F.J.
Στον πέμπτο χρόνο η σύρραξη στη Συρία: η μεγαλύτερη κρίση αναγκαστικού εκτοπισμού της εποχής απαιτεί ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης
Καθώς ο πόλεμος στη Συρία φθάνει σήμερα σε άλλo ένα θλιβερό ορόσημο, οι πρόσφυγες που διαφεύγουν την πενταετή σύγκρουση αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα εμπόδια προκειμένου να βρουν ασφάλεια. Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια αλληλεγγύη απέναντι στα θύματα αυτής της σύρραξης αποτυγχάνει να ανταποκριθεί και να αντικατοπτρίσει την κλίμακα και τη σοβαρότητα αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας.
«H περίπτωση της Συρίας αποτελεί τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση της εποχής μας, από την οποία υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι. Θα έπρεπε να συγκεντρώνει ένα γιγάντιο κύμα υποστήριξης από όλον τον κόσμο», δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Filippo Grandi, προσθέτοντας ότι μόνο μία σε πολιτικό επίπεδο λύση μπορεί να δώσει τέλος στα βάσανα αυτά, αλλά στο μεταξύ περισσότερες χώρες θα πρέπει να μοιραστούν μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων.
Παρά τις ελπίδες που δημιουργεί η αυξημένη πρόσβαση ανθρωπιστικής βοήθειας στη Συρία, η κατάπαυση των εχθροπραξιών, η ανανέωση των ειρηνευτικών συνομιλιών και οι υποσχέσεις για καλύτερη χρηματοδότηση, εντούτοις, η πέμπτη επέτειος του πολέμου στη Συρία βρίσκει τις γειτονικές χώρες να θέτουν όλο και περισσότερο υπό έλεγχο τα σύνορά τους, καθώς λυγίζουν υπό την πίεση της υποδοχής τόσων προσφύγων. Αυτό αφήνει χιλιάδες ευάλωτων ανθρώπων αποκλεισμένους στο εσωτερικό της Συρίας, καθώς δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν.
Λίγο πιο πέρα, τα ευρωπαϊκά κράτη που αρχικά υποδέχονταν τους Σύρους, τώρα κλείνουν τις πόρτες τους καθώς ένας αυξανόμενος αριθμός προσφύγων αναζητά ασφάλεια στο εσωτερικό τους. Πολλές χώρες έχουν επιβάλει περιορισμούς στην είσοδο στο εσωτερικό τους καθώς και στη διέλευση των συνόρων τους, οδηγώντας στη συσσώρευση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε συζητήσεις με την Τουρκία για μία συμφωνία που ενδεχομένως να οδηγήσει στην επιστροφή αιτούντων άσυλο πίσω στην Τουρκία. Εντωμεταξύ, οι πρόσφυγες σε γειτονικές με τη Συρία χώρες είναι πιο ευάλωτοι από ποτέ και προβαίνουν σε ενέργειες που τους εκθέτουν σε μεγάλο κίνδυνο προκειμένου να επιβιώσουν. Επιχειρούν το επικίνδυνο ταξίδι με προορισμό την Ευρώπη ή καταφεύγουν σε επικίνδυνες στρατηγικές επιβίωσης, όπως η παιδική εργασία, οι πρόωροι γάμοι και η σεξουαλική εκμετάλλευση.
Σύμφωνα με τον Ύπατο Αρμοστή Filippo Grandi, ενώ οι δεσμεύσεις για δωρεές ύψους 5,9 εκατ. δολαρίων, που έγιναν στο Λονδίνο τον προηγούμενο μήνα σε σχέση με την έκκληση για ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια για το 2016, είναι ευπρόσδεκτες, τα κονδύλια θα πρέπει να εκταμιευθούν επειγόντως αλλά και να συμπληρωθούν από άλλες μορφές αλληλεγγύης σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτές περιλαμβάνουν ενισχυμένη δυνατότητα πρόσβασης σε μέσα βιοπορισμού και στην εκπαίδευση για την πλειονότητα των προσφύγων στις γείτονες χώρες και μεγαλύτερο επιμερισμό ευθυνών από περισσότερες χώρες στον κόσμο. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από ευέλικτα συστήματα ασύλου και αυξημένες ευκαιρίες για τους Σύρους ώστε να μπορούν να μετακινούνται σε τρίτες χώρες μέσω οργανωμένων διόδων.
Στην αρχή μικρές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις καταστέλλονται άγρια στην Δαμασκό. Βασανίζονται νέα παιδιά στην πόλη Ντεράα, επειδή θεωρήθηκαν ύποπτα για το γράψιμο αντικαθεστωτικών συνθημάτων. Δίδεται υπέρμετρη έκταση στην πληροφορία, ενώ και η παραπληροφόρηση έχει τον πρώτο λόγο. Πρωτοφανείς διαδηλώσεις ξεσπούν ενάντια στο καθεστώς Ασσαντ, που αντιμετωπίζονται με βιαιότητα.
Αυτά τα πρώτα γεγονότα εξελίσσονται στον καταστροφικό πολιτικό πόλεμο που ακολουθεί με αποτέλεσμα, μέχρι σήμερα, περισσότερους από 270.000 νεκρούς (12.000 χιλιάδες από αυτούς είναι παιδιά), 1.000.000 τραυματίες, ενώ και οι αγνοούμενοι ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες. Οι περισσότερες πόλεις είναι ερειπωμένες από τους βομβαρδισμούς, το 83% του δικτύου ηλεκτροδότησης είναι ανενεργό, τα νοσοκομεία και τα σχολεία κατεστραμμένα… και ενώ ο πόλεμος συνεχίζεται περίπου 5 εκατομμύρια κάτοικοι έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς με 1 εκατομμύριο από αυτούς να έχουν περάσει το Αιγαίο, από τα παράλια της Τουρκίας στα ελληνικά νησιά, προσπαθώντας να φτάσουν σε κάποια χώρα της Ευρώπης.
Οι λόγοι πολλοί και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να κατανοήσει πως μια ιστορική, όμορφη και εύφορη περιοχή του πλανήτη μπορεί να μετατραπεί σε σωρούς ερειπίων και στάχτης, σε εκατόμβες νεκρών όταν τα συμφέροντα της παγκόσμιας κυριαρχίας το επιτάσσουν.
Η «αραβική άνοιξη», για την οποία κάποιοι μιλούσαν, κομπορρημονούσαν και παπαγάλιζαν προκατασκευασμένες αναλύσεις, έχει καταστρέψει τις ζωές των ανθρώπων στην Λιβύη και στην Συρία, όπως προηγούμενα το «δημοκρατικό» εφεύρημα απετέλεσε το πρόσχημα για την καταστροφή του Ιράκ και του Αφγανιστάν.