Συζητήθηκε στη συνεδρίαση λογοδοσίας του περιφερειακού συμβουλίου, στις 25 Απρίλη, το θέμα που έφερε η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κρήτης για τη διαχείριση του νερού και το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Κρήτη.
Η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο με τις ελλείψεις σε νερό και το μεγάλο κόστος άρδευσης, που κινδυνεύει να «τινάξει στον αέρα» τις αγροτικές καλλιέργειες.
Ταυτόχρονα, σε όλη την Κρήτη υπάρχουν περιοχές, πόλεις, όπως το Ηράκλειο, που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα με πολύωρες διακοπές στην ύδρευση, ειδικά το καλοκαίρι, αλλά και προβλήματα στην ποιότητα (νερό ακατάλληλο για πόση).
Για το θέμα της ενιαίας διαχείρισης των νερών στην Κρήτη η περιφερειακή αρχή δεν έδωσε σαφή ενημέρωση για το τι μεθοδεύει, λειτουργώντας ως το «μακρύ χέρι» της κυβέρνησης, τη στιγμή που αντιδρούν αγρότες, ΤΟΕΒ, κτλ, στα σχέδια αυτά. Επίσης, προσπάθησε να καθησυχάσει τον κρητικό λαό ότι τάχα μπορεί να αλλάξει τα σχέδια για το νερό μέσω της διαβούλευσης, λες και δεν υπάρχει πείρα από άλλες διαβουλεύσεις.
Σημειώνουμε ότι, συμπτωματικά, την ίδια μέρα του περιφερειακού συμβουλίου, στη βουλή συζητιόταν το νομοσχέδιο – τερατούργημα της κυβέρνησης που ιδιωτικοποιεί παραπέρα με μεγαλύτερες ταχύτητες το νερό, με τη δημιουργία – σε αυτή τη φάση – Ανώνυμης Εταιρείας που θα ενσωματώσει όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες υδάτων ύδρευσης και άρδευσης στη Θεσσαλία, ενώ η κυβέρνηση ήδη έχει εξαγγείλει ανάλογες ρυθμίσεις για Πελοπόννησο και Κρήτη.
Στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης κατήγγειλαν τους πολιτικά υπευθύνους για την έλλειψη υποδομών και τη μη ολοκλήρωση των αναγκαίων έργων. Υπεύθυνοι, που δεν είναι άλλοι από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, την πολιτική των οποίων στηρίζει και υλοποιεί η περιφερειακή αρχή.
Με τη δική τους συμβολή, των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ 1 και ΣΥΡΙΖΑ 2, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια η ιδιωτικοποίηση του νερού. Άλλωστε, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΘ έχουν εδώ και χρόνια γίνει ΑΕ και έχουν μπει στο Χρηματιστήριο από το 2000.
Στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής των κυβερνήσεων βρίσκονται οι οδηγίες και κατευθύνσεις της Ε.Ε, όπως η κοινοτική οδηγία-πλαίσιο για τα νερά του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία απ’ το 2003, που θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση με τη αύξηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.
Οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης υπογράμμισαν, επίσης, ότι την ώρα που εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ, το υπερμνημόνιο του ταμείου ανάκαμψης και άλλα προγράμματα διατίθενται για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που διαφημίζουν κυβέρνηση και περιφερειακή αρχή, η λειψυδρία χτυπά κόκκινο.
Οι ευθύνες κεντρικού και τοπικού κράτους είναι μεγάλες και διαχρονικές για την έλλειψη έργων ζωτικής σημασίας για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες σε νερό, για την άθλια κατάσταση, την ανυπαρξία απαραίτητων έργων ύδρευσης και άρδευσης, αφού αυτά δεν είναι στην προτεραιότητά τους, όπως είναι άλλα έργα για την καπιταλιστική ανάπτυξη της Κρήτης.
Όσο αφορά το σοβαρό πρόβλημα της λειψυδρίας στην Κρήτη, με τις καταστροφές στην αγροτική παραγωγή, τους αγρότες να αναγκάζονται να «χρυσοπληρώνουν» το νερό των γεωτρήσεων και τα προβλήματα στην ύδρευση, οι δηλώσεις του περιφερειάρχη ήταν «μία από τα ίδια». Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στο έργο του Ταυρωνίτη (που δημοπρατήθηκε με τον απαράδεκτο τρόπο της ΣΔΙΤ) και στις υποσχέσεις για χρηματοδότηση του εγγειοβελτιωτικού έργου του Φράγµατος Μπραµιανού που απεντάχθηκε από το Ταμείο Ανάκαμψης και ποιος ξέρει αν και σε πόσα χρόνια θα κατασκευαστεί.
Για άμεσα μέτρα – έργα, όχι μόνο δεν ειπώθηκε κάτι συγκεκριμένο από την περιφερειακή αρχή, αλλά εκφράστηκε και η αγωνία της για το … «μεγάλο κόστος», που προβλέπει η μελέτη για την αποκατάσταση του έργου του Βαλσαμιώτη. Η προσέγγιση αυτή, ότι για λόγους κόστους είναι αμφίβολο αν θα παρθούν μέτρα, αποτυπώνει ακριβώς την πολιτική για την «οικονομική αποδοτικότητα» και όχι την ανάγκη κάλυψης των λαϊκών αναγκών, είναι ακριβώς η πολιτική του «κόστους – οφέλους».
Για τους αγρότες, συνολικά για τον λαό, οι κυβερνήσεις και το κράτος επικαλούνται τις «αντοχές της οικονομίας», τους «δημοσιονομικούς περιορισμούς» και τις …«καλές πρακτικές της ΕΕ».
Την ίδια ώρα όμως, διαθέτουν ζεστό χρήμα «με ουρά» για να τονώνονται οι επενδυτικοί σχεδιασμοί των επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν το νερό, την ενέργεια, τα τρόφιμα, τη γη, να αποτελούν εμπορεύματα.
Για τα μεγάλα επιχειρηματικά κέρδη δεν υπάρχει κλιματική κρίση την οποία κυβέρνηση και περιφέρεια χρησιμοποιούν ως άλλοθι για την αντιλαϊκή καταστροφική πολιτική που καταληστεύει το περιβάλλον, το νερό, τους φυσικούς πόρους, την ενέργεια, για να κερδίζουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κρήτης καλεί τον λαό να βγάλει συμπεράσματα για την αιτία και τους υπεύθυνους του προβλήματος και να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του νερού, για νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα !