Της Κατερίνας Κλείτσα
Στις 10 Απριλίου, η Goldman Sachs δημοσίευσε μία έρευνα με τίτλο «Η Γονιδιακή Επανάσταση», που έθετε το εξής ερώτημα για τις επιχειρήσεις: «Είναι η θεραπεία των ασθενών ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο;».
Για να μην σας κρατάμε παραπάνω σε αγωνία, η απάντηση της Goldman Sachs είναι όχι!
Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα αναφέρει ότι όταν οι ασθένειες θεραπεύονται μόνο με μία δόση, με βάση τα νέα επιστημονικά-τεχνολογικά προχωρήματα που επιτρέπουν η δράση των φαρμάκων να κατευθύνεται στα γονίδια, αυτό έχει κόστος στην εταιρεία παρασκευής του φαρμάκου και οδηγεί σε απώλεια εσόδων, ενώ αντιθέτως οι μακροχρόνιες θεραπείες είναι πολύ πιο συμφέρουσες!
Με βάση τις αναλύσεις και τα ίδια τα λόγια της Goldman Sachs, δεν συμφέρει να παράγονται φάρμακα που θεραπεύουν τις ασθένειες – είναι προφανώς πολύ καλύτερα αυτά που δεν τις θεραπεύουν αλλά μετριάζουν τα συμπτώματα, γιατί έτσι μπορεί να βγαίνει περισσότερο κέρδος!
Θεραπεία= διαφυγόντα κέρδη
Σαν παράδειγμα δίνεται η ηπατίτιδα C και η Gilead Sciences, η φαρμακευτική εταιρεία που κατάφερε να βρει θεραπεία η οποία είχε ποσοστά επιτυχίας άνω του 90%. Όταν το φάρμακο πρωτοκυκλοφόρησε, εκτόξευσε τα κέρδη της εταιρείας, η οποία έβγαλε 12,5 δισ. δολάρια μόνο το 2015. Όμως, από τότε μέχρι σήμερα τα κέρδη της μειώνονται συνεχώς. Και κινδυνεύουν να πέσουν στα… 4 δισ. (δισεκατομμύρια, όχι εκατομμύρια!) δολάρια φέτος!
Με τεράστιες δόσεις κυνισμού, η Goldman Sachs εξηγεί ότι αφενός αν ένα φάρμακο θεραπεύει με μία δόση, τότε όσοι/ες έχουν θεραπευτεί παύουν να είναι πελάτες, όπως επίσης ότι με κάθε θεραπεία, η εταιρεία «χάνει» και έναν φορέα ικανό να μεταδώσει την ασθένεια και σε άλλους/ες και άρα να αυξήσει τους πελάτες της!
«Κερδοφόρες» και «ζημιογόνες» ασθένειες
Ο κυνισμός τους φαίνεται τόσο στην γλώσσα που χρησιμοποιείται στην έρευνα, όσο και στην ουσία της: τη μετατροπή της ασθένειας και της υγείας, του πόνου και της αγωνίας των ανθρώπων σε αριθμούς, κέρδη, ζημιές και ευκαιρίες πλουτισμού.
Οι προτάσεις της Goldman Sachs για να αντιμετωπιστεί η μείωση της «ροής μετρητών» (με δικά τους λόγια!) της φαρμακευτικής βιομηχανίας, είναι να στραφούν οι εταιρίες σε έρευνα για την θεραπεία πιο «επικερδών» ασθενειών! Να κατευθυνθούν προς «μεγάλες αγορές» όπως πχ η αιμοφιλία (οι ασθενείς και η ασθένεια περιγράφονται ως αγορές!) να κατευθυνθούν προς ασθένειες με υψηλή συχνότητα εμφάνισης όπως η σπονδυλική μυϊκή ατροφία (υποφέρουν πολλοί από αυτήν την πάθηση, πράγμα πολύ καλό για τα κέρδη τους…) και να παραμένουν σε «εγρήγορση» για καινοτόμες έρευνες που θα επεκτείνουν διαρκώς το χαρτοφυλάκιό τους (όπου «χαρτοφυλάκιο» βλέπε «ασθένειες» και όπου επέκταση βλέπε περισσότερες ασθένειες)!
Όταν ο πόνος αποτελεί κέρδος
Και φυσικά, η στροφή της φαρμακοβιομηχανίας σε πιο επικερδείς ασθένειες, μεταφράζεται σε εγκατάλειψη της έρευνας για άλλες ασθένειες, που επίσης ταλαιπωρούν πολλούς ανθρώπους, αλλά δυστυχώς για αυτούς μια θεραπεία δεν θα φέρει τα επιθυμητά κέρδη για τις εταιρίες.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ο ιός Έμπολα, μία από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες του πλανήτη. Ενώ πριν την έξαρση του το 2014 είχαν σημειωθεί στο παρελθόν άλλες 24 εξάρσεις από το 1976 μέχρι το 2012, καμία φαρμακοβιομηχανία δεν είχε ασχοληθεί για να βρει εμβόλιο και θεραπεία. Ο λόγος; Η ασθένεια ξεσπούσε σποραδικά και έπληττε κυρίως της φτωχές χώρες της Αφρικής που δεν αποτελούσαν το κατάλληλο «πελατολόγιο» που θα έφερνε κέρδη στα ταμεία των πολυεθνικών.
Γνωστή επίσης είναι και η περίπτωση του «πιο μισητού ανθρώπου στον κόσμο», Μάρτιν Σκρέλι που αύξησε την τιμή του Daraprim, ενός σημαντικού φαρμάκου για το AIDS, από περίπου 13 σε 750 δολάρια ανά κάψουλα, αλλά και του άξιου ανταγωνιστή του, την φαρμακευτική εταιρεία NextSource, που αύξησε την τιμή του Lomustine, ενός φαρμάκου για την καταπολέμηση των όγκων στον εγκέφαλο και του λεμφώματος Hodgkin, κατά 1.400% μέσα σε 4 χρόνια! Για να μην μιλήσουμε για το πρόσφατο σκάνδαλο της Novartis…
Η «αρρώστια» που λέγεται Goldman Sachs
Όταν λοιπόν η ανθρώπινη υγεία μετατρέπεται σε «μπίζνα» υψηλού επιπέδου, τότε είναι προφανές πως σε αυτήν την «μπίζνα» θα εμπλακούν οι πλέον κατάλληλοι σύμβουλοι επενδύσεων, όπως οι άνθρωποι της Goldman Sachs!
Οι επενδυτικοί σύμβουλοι της Goldman Sachs δεν είναι τυχαίοι, είναι μάλλον οι πιο κατάλληλοι για να αναλύουν πως θα βγαίνουν κέρδη πάνω στον πόνο των ανθρώπων.
Στην Ελλάδα η Goldman Sachs έγινε γνωστή για τη συμμετοχή της στο «μαγείρεμα» του ελληνικού χρέους ώστε η χώρα να μπει στην ΟΝΕ («μαγείρεμα» για το οποίο αμείφθηκε με 330 εκ €, αλλά και με βάση το οποίο κερδοσκόπησε πάνω στην ελληνική χρεοκοπία αργότερα). Το ιστορικό της όμως είναι πολύ πιο πλούσιο, αφού η συμβολή της στις φούσκες που έριξαν στα βράχια την παγκόσμια οικονομία (και με τις οποίες έβγαλε τεράστια κέρδη) ήταν καθοριστική τόσο για την οικονομική κρίση του 2007, όσο… και για το κραχ του 1929!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει τόσα χρόνια και να μετατραπεί στην ισχυρότερη επενδυτική τράπεζα του πλανήτη, αφού λειτουργεί όπως μία περιστρεφόμενη πόρτα, όπου μπαίνεις «στέλεχος της Goldman Sachs» και βγαίνεις υπουργός, τραπεζίτης ή και πρωθυπουργός! Στελέχη της Goldman Sachs ήταν: ο Χένρυ Πόλσον (υπουργός οικονομίας των ΗΠΑ) ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρομάνο Πρόντι, ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Malcolm Turnbull, ο σύμβουλος του Τράμπ, Steve Bannon, υψηλόβαθμα στελέχη της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (FED) και άλλων κεντρικών τραπεζών… Όπως είναι καθαρό, η Goldman Sachs αποτελεί καραμπινάτη περίπτωση διαπλοκής του μεγάλου κεφαλαίου με την πολιτική εξουσία. Είναι οι εκπρόσωποι ενός άρρωστου συστήματος που έχει πάρει τη μορφή θανατηφόρας επιδημίας και γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από την κοινωνία.
