Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου – Ποινικολόγου
Με τα σημερινά ισχύοντα, η συνεπιμέλεια είναι δεδομένη.
(Κατανομή επιμέλειας κατ’ ίσο χρόνο. Ίση συμμετοχή στην ανατροφή. Ίσα δικαιώματα γονέων. Ίσες υποχρεώσεις. ‘Ισες ευθύνες).
Οι λεπτομέρειες, σωστής δόμησης, εφαρμογής και προστασίας της, χρειάζονται να προσδιοριστούν νομοθετικά.
Τέτοια μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ενδεικτικά παραθέτω πως είναι, αυτά που εμποδίζουν τον ένα Γονέα της συνεπιμέλειας, να “εργαλειοποιεί” τα παιδιά και να τα στρέφει εναντίον του άλλου. Να στήνει επεισόδια, δήθεν κακοποίησής τους. Ή κακοποίησης του ίδιου.
Να καθιερωθεί, ν’ απορρίπτονται τέτοιες επικλήσεις, όταν καταγγέλονται κυρίως μετά τον χωρισμό. Και μετά την οριστική διάσπαση της συμβίωσης.
Διότι, μετά τον χωρισμό, οι κακοποιήσεις είναι στημένες. Και οι κατηγορίες ψεύτικες. Αφού σκηνοθετούνται για συγκεκριμένους λόγους. Για την επιδίκαση διατροφής. Για την αποκλειστική επιμέλεια. Για την πατρική αποξένωση.
Σύμφωνα με Ερευνες και μελέτες, οι ισχυρισμοί των μητέρων για κακοποίηση των παιδιών και των ίδιων, μετά τον χωρισμό, αποτελούν σε ποσοστό 67% των περιπτώσεων ψεύτικες κατηγορίες.
Το υπόλοιπο ποσοστό 33%, αποτελούν όμοιους ισχυρισμούς, των συγγενών της μητέρας. Και των πληρωμένων “Ψυχοθεραπευτών της”.
Άλλο μέτρο είναι, ν’ απαλειφθεί, με παύση κάθε δίωξης, η σφοδρή δικαστική σύγκρουση των γονέων, μετά τον χωρισμό. Και πολύ περισσότερο, μετά το Διαζύγιο.
Τέτοιες συγκρούσεις, είναι εμμονικές και εκδικητικές. Και διαρκούν στα δικαστήρια και πλέον των δεκαετιών.
Το φαινόμενο αυτό θεωρείται “κακόβουλο σύνδρομο Γονέα”. Και αποτελεί ψυχική διαταραχή. Αλλως, διαταραχή προσωπικότητας.
Χαρακτηρίζεται από υπερβολική και άρρωστη προσφυγή στα δικαστήρια, για συντριβή του άλλου. Χρησιμοποιούνται κακόβουλες και ψεύτικες Εκθέσεις και Γνωματεύσες “Ειδικών”. Και επακολουθούν ακόμη και αξιόποινες ενέργειες, τις οποίες εισφέρουν στα δικαστήρια. Με το ψέμμα και την εξαπάτηση. Εκδικούνται, καταπονούν και τιμωρούν, δια των δικαστηρίων.
Το φαινόμενο της σφοδρής σύγκρουσης, έχει γίνει έξη της εποχής. Θλιβερή κατάντια. Και τείνει ν’ αποτελέσει τον κανόνα.
Τούτο φορτώνει αλυσιτελώς τα δικαστήρια. Καταστρέφει την παραπέρα ζωή των χωρισμένων γονέων. Προκαλεί στα παιδιά βασανισμό, φόβο για τους ανθρώπους, δειλία, απόσυρση, έλλειψη αυτοπεποίθησης, έλλειψη συγκέντρωσης.
Νεκρώνει στην ανάπτυξή τους, κάθε ηρεμία, σταθερότητα, ισορροπία και συναισθηματική ασφάλεια.
Τέτοια θέματα και άλλα παρόμοια, που είναι πολλά, πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν στο Νομοσχέδιο για την Αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου.
Η Νομοθετική Εξουσία, έχει υποχρέωση να θωρακίσει την συνεπιμέλεια που έρχεται.
Αλλοιώς, θα παραπαίει αβέβαιη. Και θα καταστρατηγείται, με σκευωρίες και τεχνάσματα.