Του Γιώργου Νικολόπουλου
Αν στις 17 Ιουνίου κρίνεται κατά 1% το μέλλον του Ομπάμα και της παγκόσμιας οικονομίας, κατά 10% το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ και κατά 100% το μέλλον της Ελλάδας, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα; Δεν πρέπει να ανακοπεί η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ πάση θυσία; Αυτό σκέφτονται αρκετοί. Για να πετύχουν λοιπόν κάτι τέτοιο, πόσο πιθανό θα θεωρούσες δημοσκόποι να μαγειρεύουν τα γκάλοπ;
«Πιθανότατο» . Δεν το γράφω εγώ. Το έγραφε στο Βήμα ο βετεράνος της ανάλυσης των δημοσκοπήσεων Γιάννης Πρετεντέρης το 2009. Οι δημοσκόποι αν «συνεννοούνται μεταξύ τους» ως προς τα αποτελέσματα που βγάζουν, εξηγούσε, το κάνουν «από φόβο και ανασφάλεια».
Είναι απίθανο να αισθανόταν ποτέ το status quo της Μεταπολίτευσης μεγαλύτερο «φόβο και ανασφάλεια». Ο πειρασμός μεγάλος. Στο τρίγωνο κόμματα-γκαλοπατζήδες-ΜΜΕ, μπορεί να ζήτησαν ένα χεράκι στο να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη τα σάπια κόμματα και τα σάπια ΜΜΕ; «Πιθανότατο» που θα έλεγε κι ο Πρετεντέρης.
Αυτό που έγινε όμως το Σαββατοκύριακο που πέρασε έκανε το «πιθανότατο» να μοιάζει σχεδόν βέβαιο. Τι είδαμε στις τελευταίες μετρήσεις πριν την απαγόρευση του Σαββάτου; Μετρήσεις με το κιλό (ΚΑΠΑ Research, RASS, MARC, METRON ANALYSIS) να δίνουν το προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, με πολύ μικρή διαφορά η κάθε δημοσκόπηση από την άλλη. Και μία μέτρηση, της PUBLIC ISSUE, να δίνει το εντελώς ανάποδο αποτέλεσμα, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με 6 μονάδες διαφορά! Δεν θα σταθώ στα μεθοδολογικά. Μία διαφορά 8 και πλέον μονάδων μεταξύ δημοσκοπήσεων τις ίδιες ημέρες δεν είναι μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους. Απλά. Ή πολλοί άλλοι είναι άχρηστοι ή στην PUBLIC ISSUE είναι άχρηστοι. Ή πολλοί άλλοι μαγειρεύουν τις δημοσκοπήσεις ή το κάνει ο Μαυρής.
Κάτι βρώμικο παίζεται. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από την μεγάλη κόντρα που υπάρχει εδώ και χρόνια μεταξύ του Γιάννη Μαυρή και των υπολοίπων δημοσκόπων. Αν επισκεφθεί κανείς το www.publicissue.gr θα βρει σειρά πύρινων άρθρων και αναλύσεων για το πόσο σάπιες είναι οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα. «Στις συμπληγάδες των κομμάτων και της προπαγάνδας» γράφει πως στη χώρα μας ανθεί η «ανοικτά χειραγωγική χρήση των δημοσκοπήσεων», με την «άμεση εμπλοκή των δημοσκοπήσεων (και των δημοσκόπων) στον κομματικό και πολιτικό ανταγωνισμό και τον πόλεμο της προπαγάνδας». Ποιος τα καταγγέλλει αυτά τα φοβερά; Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες μετρήσεων στην Ελλάδα! Ένας δημοσκόπος. Για τους δημοσκόπους.
«Το ερώτημα είναι γιατί δεν παρεμβαίνει ο εισαγγελέας;» Αυτό αναρωτιούνται ο πρόεδρος της Ελεγκτικής Επιτροπής Δημοσκοπήσεων Ηλίας Νικολακόπουλος κι ο Σπύρος Ζαβιτσάνος, πρόεδρος του ΣΕΔΕΑ. Αναγνωρίζουν πως υπάρχει μεγάλο θέμα με το τι γίνεται στην Ελλάδα με τα γκάλοπ, καθώς δημοσκόποι μπορεί να «καθοδηγούν και κατευθύνουν την κοινή γνώμη πιθανότατα ανάλογα με τις επιθυμίες των φανερών ή κρυφών πελατών τους.» Παραδόξως όμως, αναρωτιέται αν αυτό συμβαίνει με τον whistleblower της υπόθεσης Μαυρή και όχι με όλους τους υπολοίπους, ή έστω συνολικά με τον χώρο! Μήπως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο των αριθμών;
Το ζήτημα πήρε κωμικοτραγικές διαστάσεις προχθές. Το Βήμα της Κυριακής στη σελίδα Α4 δεν ξεχνάει την δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE που φέρνει πρώτο και με διαφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάνει κάτι χειρότερο. Την αντιστρέφει! Ταιριάζοντας έτσι με όλες τις άλλες μετρήσεις, παρουσιάζεται και σε αυτήν η Νέα Δημοκρατία μπροστά, με 6 μονάδες διαφορά μάλιστα! Ο Βασίλης Χιώτης που υπογράφει το σχετικό κείμενο, διευθυντής του ΒΗΜΑ FM, μπερδεύτηκε κι έκανε τόσο μεγάλη γκάφα; Ή «μαγείρεψε»;
Πολλοί ίσως θεωρούν όλη τη συζήτηση για τις δημοσκοπήσεις δευτερεύουσα. Δεν συμφωνώ. Δεν είναι μόνο το δικαίωμα μας στην πληροφόρηση που βιάζεται. Για παράδειγμα, πολλοί ψηφοφόροι θέλουν να είναι με τον νικητή. Αν έχει ένα κόμμα ρεύμα, αν πάει «καρφί για πρώτο και με διαφορά», καλώς ή κακώς κάποιους θα τους γοητεύσει αυτό αν το μάθουν. Αν λοιπόν παρουσιάζεται ψευδώς η ΝΔ ως νικήτρια των επόμενων εκλογών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται καθαρά, είναι σε εξέλιξη μια χυδαία, απέλπιδα προσπάθεια αλλοίωσης της ψήφου των Ελλήνων που θέλουν να πάνε κόντρα στο σύστημα, από το ίδιο το «σύστημα». Κι αυτό, όσο κι αν διαφωνώ με τον «Τσάβες του Αιγαίου» και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά αντιδημοκρατικό και κατακριτέο.