Με κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα η Γραμματεία Ηρακλείου του ΠΑΜΕ αναφέρεται στην ανταλλαγή κειμένων μεταξύ του πρώην προέδρου του ΕΚΗ και νυν βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βαρδάκη και του νυν προέδρου του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου κ. Βοργιά:
Όσο και αν σκίζουν τα ιμάτια τους, ο Βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρόεδρος του ΕΚΗ Σ. Βαρδάκης και ο νυν πρόεδρος του ΕΚΗ Σ. Βοργιάς, δεν μπορούν να κρύψουν την πλήρη σύμπλευση τους στην κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων της μεγαλοεργοδοσίας στις πλάτες των εργατών.
Χρόνια τώρα, συνυποψήφιοι στα ίδια ψηφοδέλτια και μαζί στο προεδρείο του ΕΚΗ, συνέβαλαν στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος, υπέγραψαν μειώσεις μισθών, δεν έκαναν τίποτα για την υπεράσπιση των κεκτημένων της εργατικής τάξης του νομού, από το ένα ή το άλλο κομματικό μονοπάτι στήριξαν τα κόμματα που ψήφισαν 4 μνημόνια και πετσόκοψαν μισθούς, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις κ.α.
Η κοκορομαχία για το αν κλήθηκε και αν ήρθε η υπουργός εργασίας στο ΕΚΗ δεν ωφελεί πουθενά πέρα από το να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από την ουσία που δεν είναι άλλη από την σύμπλευση των δύο πρώην «συνεταίρων» στην υπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και στην συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης από αυτήν, την προηγούμενη και την επόμενη Κυβέρνηση.
Το μείζον ζήτημα για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι το πλήθος των ατόμων στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΣΕΠΕ, χωρίς να υποτιμάται η σημασία τους, αλλά η ανάγκη συνολικής ανάκτησης των απωλειών των εργαζομένων και υπογραφή ΣΣΕ βάση των σύγχρονων αναγκών μας που και οι 2 έμπειροι συνδικαλιστές κάνουν επιμελώς γαργάρα όλα αυτά τα χρόνια.
Η ρηχή αντιπαράθεση του προέδρου του ΕΚΗ αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της Κυβέρνησης, η οποία διατηρεί ευήκοα ώτα σε εκλεγμένους συνδικαλιστές της πλειοψηφούσας παράταξης του ΕΚΗ που την στήριξαν προεκλογικά και οι οποίοι επέλεξαν την ηχηρή απουσία τους από τις κινητοποιήσεις ενόψει «αναπτυξιακού» συνεδρίου. Από εκεί εξηγείται και η γύμνια τους στις κινητοποιήσεις, η απαξίωση που τους δείχνει ο κόσμος. Οι άνθρωποι, ξεκάθαρα πλέον, φαίνεται ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν να εμπνεύσουν και να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον πείρα να κρίνουν. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τους πεισμώσουν και να δυναμώσουν τις προσπάθειες για την καλύτερη οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία τους, για να πετάξουν όλους αυτούς τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές και όσους αναπαράγουν φωνές της εργοδοσίας περί κοινωνικής συνοχής, δίκαιης ανάπτυξης, υγιούς επιχειρηματικότητας έξω από κάθε κλάδο.
Να ετοιμαστούν το επόμενο διάστημα με πανελλαδική πανεργατική απεργία όταν η Κυβέρνηση τολμήσει να φέρει νομοσχέδιο για τον συνδικαλιστικό νόμο.