Του Θέμη Τζήμα
Σωστή η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ περί ανάγκης συγκρότησης παλλαϊκού μετώπου ενάντια στην απαξίωση και στο ξεπούλημα της ΔΕΗ. Η κυβερνητική πολιτική απέναντι στη ΔΕΗ συνιστά από τη μια μείζονος σημασίας εθνικό έγκλημα και από την άλλη οδηγό για το σάρωμα κάθε παραγωγικής υποδομής στην εθνική οικονομία. Είναι λοιπόν υπόθεση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων να εμποδίσουν μια τέτοια εξέλιξη.
Ωστόσο η εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο και στο χρόνο που γίνεται αναδεικνύει τις βασικές αδυναμίες και ανεπάρκειες της αριστεράς και εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, μέτωπο κατά των ιδιωτικοποιήσεων συγκροτείς όχι λίγες ημέρες πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ οπότε και είναι σχεδόν αδύνατο ένα τέτοιο μέτωπο είτε να συγκροτηθεί, είτε να δράσει επί της ουσίας. Συγκρότηση μετώπου δεν είναι η εξαγγελία του, ούτε μια εκδήλωση σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο. Είναι το ξεδίπλωμα μιας σειράς πολυσχιδών, μαχητικών δράσεων σε βάθος χρόνου ώστε όταν θα έρθει η ώρα της υπερψήφισης του νομοσχεδίου η όποια κυβέρνηση να έχει απέναντί της μια γενικευμένη κοινωνική ρήξη. Όχι κινητοποιήσεις τις οποίες λίγο – πολύ έχει προβλέψει και μπορεί εύκολα να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει.
Δεύτερον, μέτωπο ορθώνεις στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής. Δηλαδή θέτεις εγκαίρως όλο το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, πριν ακόμα έρθουν τα νομοσχέδια προς ψήφιση, αποσαφηνίζεις την πολιτική σου- είσαι κατά όλων των ιδιωτικοποιήσεων γενικά ή έστω σε αυτή τη συγκυρία; τίθεσαι εναντίον κάποιων ιδιωτικοποιήσεων και αν ναι, ποιών; πώς θα τις ανατρέψεις; ποιό είναι το εναλλακτικό μοντέλο που προτείνεις για τη διαχείριση των ιδιωτικοποιούμενων υποδομών και επιχειρήσεων;- συνδιαμορφώνοντάς τη με το λαό και έτσι χτίζεις ένα δυναμικό ρεύμα συνολικής ρήξης με την κυβερνητική πολιτική.
Τρίτον θέτεις καθαρά το ζήτημα της αναίρεσης της ιδιωτικοποίησης. Δηλαδή ενημερώνεις ότι ως μελλοντική κυβέρνηση θα αναιρέσεις αυτήν την ιδιωτικοποίηση όπως και μια σειρά ακόμα αντιστοίχων κινήσεων διότι αντιστρατεύονται τη θεμελιώδη ανάγκη ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας και εθνικής οικονομίας. Αυτή η δέσμευση πρέπει να είναι καθαρή προς όποιον ενδιαφερόμενο (από-) επενδυτή.
Αν όμως προχωρήσεις σε μια τέτοια εξαγγελία με τον αστερίσκο ότι θα ανατρέψεις την ιδιωτικοποίηση αφού εξετάσεις το περιθώριο που σου δίνει η νομοθεσία, στην πραγματικότητα αποδέχεσαι την ιδιωτικοποίηση. Αλίμονο αν όχι επαναστατικές αλλά ριζοσπαστικές ακόμα και αστικού χαρακτήρα κυβερνήσεις αποδέχονταν τετελεσμένα εμφανώς αντί- αναπτυξιακού και αντί- κοινωνικού χαρακτήρα στο όνομα της νομιμότητας.
Τέταρτον, η εξαγγελία συγκρότησης μετώπου απαιτεί μια άμεση κινητοποίηση όλων των κομματικών δυνάμεων σε όλη τη χώρα, που θα καλέσουν και όλες τις διαθέσιμες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις εκτός κόμματος. Χωρίς μια τέτοια κινητοποίηση πρόκειται για επικοινωνιακή μόνο εξαγγελία.
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται και στο θέμα της ΔΕΗ να αποδείξει ότι θέλει και ότι μπορεί να πραγματώσει τη ρήξη με την κυβερνητική πολιτική. Αν δεν την πετύχει για άλλη μια φορά, η απογοήτευση θα ενταθεί και η κυβέρνηση θα προχωρήσει ακόμα πιο ανεξέλεγκτη.
Σε ό,τι αφορά δε, τη ΔΕΗ ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα για όλη την αριστερά όπως και εν γένει για τις όποιες δυνάμεις θέλουν να αυτό – προσδιορίζονται ως προοδευτικές: κοινωνικός αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ξεκάθαρη στάση ότι ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν στη μετεκλογική βουλή θα είναι αυτό της αναίρεσης όλων των ιδιωτικοποιήσεων καί σίγουρα της ΔΕΗ ως βλαπτικών/ βλαπτικής για το δημόσιο συμφέρον.
