Παρατηρώντας τις κινητοποιήσεις και τις πορείες των μαθητών στο κέντρο της πόλης επικεντρώνομαι σε ένα σύνθημα τους: ‘‘Βάλτε πανελλήνιες και στο δημοτικό’’
Μόλις το άκουσα θυμήθηκα τη γενιά μου στο δημοτικό όταν δίναμε εξετάσεις στην Πέμπτη τάξη. Έτσι για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για το γυμνάσιο όπως μας επέβαλε το τότε υπουργείο παιδείας.
Έχοντας δώσει και τις εξετάσεις του Γυμνασίου, ενημερωνόμαστε ότι στην Β΄ και Γ’ τάξη στο Λύκειο πλέον, θα δώσουμε 12 πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα (συμπεριλαμβανομένων μέχρι και των θρησκευτικών), οπότε η εξαφάνιση του ελεύθερου χρόνου και το φροντιστήριο ήταν μέσα στην καθημερινή ατζέντα. Κινητοποιήσεις κατά του νόμου 2525/97 αν θυμάμαι καλά.
Καταλήψεις, εκβιασμοί, ξύλο απ’την αστυνομία. ΕΙΔΑΣΥΔΕ λεγόταν τότε, ΕΚΑΜ αργότερα. Αυτούς που είχαν φέρει για να πατάξουν την ζωοκλοπή και το εμπόριο ναρκωτικών στη Κρήτη έστειλαν στους μαθητές για να τους τιμωρήσουν με εντολή του τότε λυκειάρχη – στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Ενός μικρού Φορτσάκη που με περιτύλιγμα την αντιδικτατορική του δράση εναντίον της χούντας νομιμοποιούσε οποιαδήποτε σύγχρονη εφαρμογή της.
Με ωμή κατάχρηση εξουσίας κάλεσε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να σπάσουν την κατάληψη, να επιβάλλουν την τάξη στο σχολείο, το οποίο θεωρούσε ιδιοκτησία του.
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, όσοι τα ζήσαμε είχαμε πλέον ένα άλλο κώδικα επικοινωνίας, έναν αέρα νικητών που μπορεί να τους πόνεσαν αλλά δεν τους φόβισαν, δε τους τρομοκράτησαν και δεν τους λύγισαν.
Απ’οτι φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε, ‘’σοσιαλιστικό’’ ΠΑΣΟΚ τότε, νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τώρα. Και τότε και τώρα οι ίδιοι μικροί δικτάτορες αλωνίζουν στην εκπαίδευση θεωρώντας τσιφλίκι τους τα ιδρύματα τα οποία έχουν κληθεί να διοικήσουν.
Καθηγητές που ο στόχος της ζωής τους είναι κάποια στιγμή, κάποτε να αποκτήσουν το δικό τους προσωπικό γραφείο. Να τους απευθύνουν το λόγο οι συνάδελφοι τους στο πληθυντικό ευγενείας και να προεδρεύουν στα συμβούλια καθηγητών ή στις συγκλήτους. Καθηγητές που προτιμούν να διαγράψουν εργαζόμενους φοιτητές αντί να τους τιμήσουν, που τολμούν να πλακώσουν στο ξύλο τους μαθητές τους αντί να τους ακούσουν. Μα προπαντός καθηγητές που έχουν ‘’πατήσει επί πτωμάτων’’ για να φτάσουν εκεί και που πέρασαν με επιτυχία μια μακρά εξεταστική διαδικασία ως αποτέλεσμα της κομματικής τους ρουσφετολογίας.
Παρόλο που δεν ήμουν παρών ούτε στη σύγκλητο παραληρήματος του Φορτσάκη μα ούτε και στην επιβολή της τάξης απ’τα ΜΑΤ που κάλεσε , τα γεγονότα αυτά δίνουν έναν αέρα νίκης, αξιοπρέπειας και ανωτερότητας στους φοιτητές που διασχίζει το Αιγαίο και φτάνει παντού. Αυτός ο αέρας που δεν είναι ανάγκη να τον νιώσεις αλλά σε κάνει να διαισθάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι όπως πριν, πλέον οι φοιτητές έχουν τη κατάσταση στα χέρια τους, έχουν την δυναμική που κι ο ίδιος ο κ.Φορτσάκης αντιλαμβάνεται ότι είναι πρύτανης μόνο στα χαρτιά.
Αφού ξεκίνησα με ένα σύνθημα των μαθητών, θα κλείσω μ’ένα άλλο πάλι δικό τους.
‘’Λοβέρδο δε κάνεις ούτε για τσομπάνης, δεν είμαστε τα πρόβατα που ότι θέλεις κάνεις. ‘’
Φώτης Μπομπολάκης
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χανίων
