Η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας, είχε εξ αρχής, εκφράσει την αντίθεσή της στη συγχώνευση των αεροπορικών εταιρειών Olympic Air και Aegean, με το σκεπτικό ότι θα δημιουργηθεί ένα μονοπώλιο που θα ελέγχει όλη την ελληνική αγορά με κεντρικό ζήτημα για τους καταναλωτές το κόστος των εισιτηρίων και πως αυτό θα διαμορφωθεί μέσα από τη μονοπωλιακή κατάσταση. Η Aegean με τη συγχώνευση με την Olympic Air, άρχισε να επιβάλλει «κρυφές» χρεώσεις του βασικού ναύλου δεδομένου ότι πλέον δρα στη σχετική αγορά άνευ ανταγωνιστή. Για παράδειγμα, γνωρίζαμε ότι μέχρι πριν από λίγους μήνες στον οικονομικό ναύλο παρέχονταν και χειραποσκευή μέχρι οκτώ κιλά και μία αποσκευή μέχρι είκοσι τρία κιλά, χωρίς επιπλέον χρέωση.
Σήμερα, το ύψος της ονομαστικής αξίας του πιο οικονομικού ναύλου έχει αυξηθεί (δεν ομιλούμε για τα εισιτήρια προσφοράς) ενώ, δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν αποσκευή έως 23 κιλά, την οποία πλέον έκαστος επιβάτης πρέπει να πληρώνει από 15 έως και 45 ευρώ. Και μπορεί μεν να παρέχεται έκπτωση έως και 40% εάν οι αποσκευές προπληρωθούν ηλεκτρονικά ή και μέσω ταξιδιωτικού γραφείου έως και δύο ώρες πριν την πτήση, αλλά αν η προαγορά πραγματοποιηθεί τηλεφωνικά στο τηλεφωνικό κέντρο της Aegean, υπάρχει επιπλέον χρέωση 8 ευρώ ανά επιβάτη, οπότε εν προκειμένω δεν υφίσταται έκπτωση. Σε περίπτωση που δεν έχει προπληρωθεί η αποσκευή, ο επιβάτης βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να πληρώσει το σύνολο του ποσού των 45€. Βεβαίως οι περισσότεροι επιβάτες έχουν μία τουλάχιστον αποσκευή (πλην της χειραποσκευής).
Επομένως, η εταιρεία υιοθέτησε τη στρατηγική πολλών-ομολογουμένως- και κυρίως low cost αεροπορικών εταιρειών, επιβάλλοντας επιπλέον χρεώσεις για τη μεταφορά των αποσκευών, χωρίς η ίδια να συγκαταλέγεται στις low cost αεροπορικές εταιρείες.
Παρόλα αυτά, η χρέωση της αποσκευής, συνιστά «κρυφή» χρέωση του βασικού ναύλου με την ευρεία έννοια, με αποτέλεσμα αυτό που βαπτίζεται και διαφημίζεται ως οικονομικός ναύλος, στην πραγματικότητα να μην είναι. Κι ενώ γνωρίζουμε ότι οι αεροπορικές εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν μόνες τους τις πολιτικές των εταιρειών τους, ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να κερδίσουν ότι μπορούν, αφού εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχει μειωθεί το επιβατικό τους κοινό.
Από την άλλη πλευρά, θα περιμέναμε από μία ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται μονοπωλιακά στη χώρα, να δείξει περισσότερη ευαισθησία προς τους Έλληνες καταναλωτές, οι οποίοι βουλιάζουν υπό το βάρος των δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων – και ταξιδεύουν επί το πλείστον για δεκάδες άλλους λόγους (εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, μετακινήσεις φοιτητών, στρατιωτών, μετακινήσεις για λόγους υγείας, εργασίας κλπ) παρά για αυθημερόν αναψυχή ή επαγγελματική επίσκεψη.
Το συμπέρασμα; Η χρέωση πλέον είναι δεδομένη. Ο επιβάτης καλείται να πληρώσει ακριβά ένα κατά τ’ άλλα «οικονομικό εισιτήριο».
Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας