Λόγια του Νίκου Καζαντζάκη, διάλεξε για να αρχίσει την ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας την περασμένη Παρασκευή 28 Ιούνη, στην πλατεία της αγοράς, και καταχειροκροτήθηκε.
Είπε:
«Αγαπητοί φίλοι αναρωτιόμουνα γιατί η Κρήτη και τα Χανιά, μας έδωσαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στη περσινή κάλπη.
Την απάντηση τη βρήκα ανατρέχοντας στα γραπτά του δικού σας και δικού μας, του παγκόσμιου Νίκου Καζαντζάκη.
– Η Κρήτη έχει αληθινά κάτι το πανάρχαιο, το άγιο, το πικραμένο και υπερήφανο που έχουν οι χαροκαμένες μάνες που γέννησαν παλικάρια.
Έχει τόσο πολύ πολεμήσει και υποφέρει η γης ετούτη, έχει τόσο πολύ συνηθίσει το θάνατο, που τον «ξεφοβήθηκε» πια και μπορεί να γελάει και να παίζει μαζί του.
Είναι λοιπόν ώρα να ξεφοβηθεί και ο λαός μας»
Πράγματι αν το 34 % που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ στα Χανιά, το είχε πάρει και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, σήμερα δεν θα κινδύνευαν να κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία, δεν θα κινδύνευαν να μειωθούν κι άλλο μισθοί και συντάξεις, δεν θα υπήρχε περίπτωση να μείνουν οι άρρωστοι ασφαλισμένοι χωρίς γιατρούς και φάρμακα λόγω της λεγόμενης τρύπας του ΕΟΠΥ, δεν θα είχε κλείσει η ΕΡΤ, δεν θα γινόταν απολύσεις…
Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι ο Νίκος Καζαντζάκης είπε τα παραπάνω λόγια, σε μια ραδιοφωνική ομιλία, ύστερα από μια περιοδεία του στα κατεστραμμένα από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες των, χωριά της Κρήτης, ως μέλος της «Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη», το καλοκαίρι του 1945.
Τότε που το Κρητικό χώμα «μύριζε» ακόμη αίμα θυσία και πόνο.
Η επιτροπή αυτή περιοδεύοντας στους τόπους της καταστροφής, αντίκρισε χωριά ρημαγμένα, ανθρώπους μαυροφορεμένους κάθε ηλικίας, οι περισσότερες γυναίκες.
Αλλά περήφανους κι αλύγιστους.
Το πόρισμα της επιτροπής, ουδέποτε αξιοποιήθηκε από το Ελληνικό κράτος.
Οι Γερμανοί ουδέποτε πλήρωσαν για τις καταστροφές που προκάλεσαν στο νησί.
Ως ισχυροί ήταν αυτοί που έσφαζαν τότε, ως ισχυροί είναι αυτοί που απαιτούν θυσίες από την Ελληνικό λαό και ξεπούλημα του τόπου για χάρη του μεγάλου κεφαλαίου σήμερα.
Βρήκαν ντόπιους συνεργάτες τότε, βρίσκουν δυστυχώς και τώρα.
Η ραδιοφωνική ομιλία του Νίκου Καζαντάκη τελειώνει με τα λόγια.
«Υπάρχει αυτή η περηφάνια, το πείσμα, ανέκφραστο κι αστάθμητο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος. Να χαίρεσαι, μα και συνάμα να σου δίνει μεγάλη ευθύνη. Γιατί ενώ νοιώθεις πως έχεις χρέος να κάμεις ό,τι μπορείς για να σώσεις αυτό το λαό, εκείνος βλέπει την προσπάθειά σου με ειρωνεία και περιφρόνηση. Δεν έχει την ανάγκη κανενός για να σωθεί. Σώζει, δε σώζεται. Ένα μονάχα σου μένει τότε: να δοκιμάσεις να γίνεις άξιος αυτού του λαού, να κερδίσεις τη δύναμη της δικής του ψυχής, που ποτέ δεν καταδέχτηκε ν’ απατήσει τον εαυτό του ή τους άλλους και που πάντα τολμάει ν’ αντικρίζει, πρόσωπο με πρόσωπο, τη Θεά εκείνη που δεν κάνει χατίρια και δεν κάθεται στα πόδια κανενός, την αγέλαστη κι αδάκρυτη Θεά, την ευθύνη».
Ο λαός λοιπόν όπως σωστά λέει ο Ν. Καζαντάκης έχει αποδείξει ότι «σώζε , δε σώζεται».
Είθε ο ηγέτης της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας, να αποδειχτεί άξιος της ελπίδας και των προσδοκιών αυτού του λαού, όταν όπως όλα δείχνουν πολύ σύντομα, θα κληθεί από την ιστορία να αναλάβει την ευθύνη, για να ηγηθεί της μεγάλης προσπάθειας να ξεπεράσει η χώρα μας και την τωρινή της περιπέτεια.
Μανώλης Δρακάκης
Καθηγητής- Φυσικός