Αξιότιμε κ. Διευθυντά και αγαπητοί αναγνώστες,
Διάβασα σήμερα στα τοπικά δημοσιογραφικά sites, για την έναρξη των εργασιών της πλακόστρωσης της πλατείας στο τέμενος του Κιουτσούκ Χασάν (όπως λέγεται το Γιαλί Τζαμί), που είναι η εξελικτική πορεία που άρχισε με την κατεδάφιση του τουριστικού περιπτέρου στις αρχές του 2011.
Μια πορεία για να αποκτήσει το παλαιό Ενετικό Λιμάνι των Χανίων εκείνη την δυναμική που πρέπει να έχει κάθε «ζωντανός» χώρος.
Άργησε πολύ αυτή η εξέλιξη. Και φαντάζει σήμερα σαν … προεκλογικό τερτίπι. Όμως, έχοντας ιδίαν αντίληψη για το πώς έφτασε να υλοποιείται σήμερα αυτή η αλλαγή, οφείλω να ομολογήσω πως η υπόθεση πέρασε από … σαράντα κύμματα γραφειοκρατικής και νομοθετικής κωλυσιεργίας, μέχρι να δούμε αυτό το αποτέλεσμα.
Και δεν ήταν το μόνο έργο που αντιμετώπισε την … μήνιν του νομοθετικού μας συμπλέγματος, όσον αφορά έργα ανάπλασης του Ενετικού Λιμένα Χανίων. Για το άμεσο μέλλον έχουν «τακτοποιηθεί» νομοθετικά μια σειρά από εργασίες και μελέτες που θα αναπλάσουν όλο το παραλιακό μέτωπο από την περιοχή του λιμενίσκου της Νέας Χώρας έως την περιοχή του Κουμ Καπί και πέραν αυτού, ως τον λιμενίσκο της Αγίας Κυριακής. Αρκεί η νέα Δημοτική Αρχή, που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές να μην … παλινδρομήσει, κάτω από πιέσεις παλαιολιθικών συμφεροντολογικών αντιλήψεων και ενδώσει στην μη υλοποίησή τους.
Γεγονός είναι πάντως ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και η αρχή έγινε, έστω και με την καθυστέρηση τόσων χρόνων (για την οποία μεγάλη ευθύνη έχουν πολλοί προκαθήμενοι στους δημοτικούς θώκους). Άμποτε να δούμε σύντομα και μιαν άλλη όψη του κοσμήματος των Χανίων. Οι αλλαγές – σαν όραμα – είναι συνυφασμένες τόσο με την αισθητική της περιόδου που επιτελούνται, όσο και με τις ανάγκες των επερχόμενων γεννεών.
Με τιμή
Μανόλης Πουλής
Συνταξιούχος Πολιτικός Μηχανικός