Παραμένουμε έκπληκτοι εδώ στην εφημερίδα με τις εξελίξεις που προέκυψαν από το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Και αν ένα μέρος της έκπληξής μας προκύπτει από αυτά που συμφώνησαν οι ηγέτες των δύο χώρων, το δεύτερο τμήμα της έκπληξης προκύπτει από την απουσία αντιδράσεων. Αντιδράσεις, που είχαμε την ψευδαίσθηση, πιστεύαμε ότι θα υπάρχουν και εντός του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά εδώ στα Χανιά. Όμως, τίποτα. Απόλυτη ξηρασία.
Σκεφτόμαστε ότι ανεξαρτήτως της πολιτικής κατεύθυνσης που ακολουθεί πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, εντός του υπάρχουν άνθρωποι που εδώ και δεκαετίες ήταν ενεργοί στα κινήματα. Πρόκειται για ανθρώπους που είχαν παίξει σημαντικό ρόλο και εντός του κινήματος κατά των βάσεων. Σήμερα, έχουν εξαφανιστεί, στηρίζουν την κυβέρνηση και σιωπούν σε όλα αυτά τα εγκληματικά που συμβαίνουν για ζητήματα που αγωνίστηκαν. Άραγε, δεν πίστευαν αυτά που αγωνίστηκαν, ή το δίκαιο ενός αγώνα ορίζεται από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία; Που είναι αυτοί οι άνθρωποι να εκφράσουν έστω μία αντίδραση; Όχι να ρίξουν την κυβέρνηση, αλλά να κάνουν μία υποτυπώδη κριτική στη βάση των πιστεύω τους.
Σκεφτόμαστε, αν ήταν στην κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, θα προέκυπταν άραγε τέτοιες εξελίξεις; Ο φόβος των ισχυρών αντιδράσεων δε θα περίοριζε το κακό; Και αν προέκυπταν, πόσο αδιαμαρτύρητα θα τις δεχόταν ο λαός; Θυμόμαστε ότι όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση εγκαλούσαμε ακόμα και τους βουλευτές του για υποκρισία, επειδή μπορεί να εκδίδανε κάποια ανακοίνωση που να ασκούσε κριτική για το καθεστώς των βάσεων αλλά δεν τολμούσαν να συμμετέχουν σε κάποια διαδήλωση ή να εκφράσουν πιο δυναμικά την αντίδρασή τους. Σήμερα, με κυβέρνηση Αριστεράς, οι τοπικοί βουλευτές σιωπούν.
Ο μόνος που μίλησε είναι ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, που μερικές φορές δίνει την εντύπωση ότι απευθύνεται μόνο σε μία μάζα ανθρώπων που ξέρουν μόνο να τον επικροτούν, και όχι σε σκεπτόμενους ανθρώπους. Έτσι, αφού “γλέντησε” αυτό που θεώρησε ως μεγάλη νίκη Τσίπρα επί Μητσοτάκη (λες και ζούμε ακόμα στις εποχές όπου τα κόμματα ήταν προσωποκεντρικά και από τη μία είχαμε Παπανδρέου και από την άλλη Μητσοτάκη) μετά θυμήθηκε να λυπηθεί καταλήγοντας πάλι στο ίδιο θεώρημα του “δεν υπάρχει εναλλακτική” αφού ο κομμουνισμός “ηττήθηκε πριν 27 χρόνια”.
Αλλά ας αφήσουμε τον κ. Πολάκη αλλά και τον κ. Σταθάκη που ποτέ άλλωστε δε δήλωσε κινηματικός. Οι άλλοι δύο βουλευτές γιατί δε μιλάνε; Εμείς, τους θυμόμαστε στις διαδηλώσεις. Και αν η κ. Βαγιωνάκη είναι χαμηλών τόνων ο κ. Μπαλωμενάκης μας έχει συνηθίσει να έχει το θάρρος της γνώμης του. Πώς μπορεί να σιωπά σε τόσες μαζεμένες αρνητικές εξελίξεις για το νομό Χανίων;
Ήδη, τις τελευταίες ημέρες, για όποιον κάνει μία βόλτα στους δρόμους των Χανίων, θα διαπιστώσει ότι έχουν γεμίσει με αμερικάνους ναύτες. Αναρωτιόμαστε τι θα συμβαίνει το επόμενο διάστημα, όταν και η συχνότητα των επισκέψεων πολεμικών πλοίων, αεροπλάνων και αεροπλανοφόρων θα αυξηθεί, και ο αριθμός των στρατιωτικών θα μεγαλώσει.
Άραγε, τι διασφαλίσεις εισέπραξε ο πρωθυπουργός σχετικά με το περιβάλλον και τις πιθανές συνέπειες στην υγεία από την μεγάλη αυτή αύξηση της δραστηριότητας στις βάσεις που θα δούμε το επόμενο διάστημα; Θα ήταν το λιγότερο που θα έπρεπε να πράξει. Και που πήγαν τα περιβόητα “αντισταθμιστικά οφέλη” για το νομό Χανίων;
Άραγε, το αεροδρόμιο Χανίων που είναι και στρατιωτικό, πώς θα επηρεαστεί από αυτή τη γιγάντωση των βάσεων; Μετά τη Fraport που οδηγεί σε περιορισμό της κίνησής του, πόσο ακόμα θα περιοριστεί εξαιτίας του στρατιωτικού χαρακτήρα του;
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, λέει η παροιμία. Και μπορεί η απογοήτευση του κόσμου να είναι μεγάλη, όμως αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει αποδοχή των τετελεσμένων που δημιουργούνται για τις ζωές του.
Αυτό, ας το έχουν υπόψη όλοι…
Και ας ελπίσουμε ότι μαζί με την αναβάθμιση των βάσεων ο νομός δε θα μετατραπεί σε μία αναβαθμισμένη Τρούμπα.