Της Πηνελόπης Ι. Ντουντουλάκη
“Ο Μάιος μας έφθασε.
Εμπρός, βήμα ταχύ!
Να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά, στην εξοχή!”
-Αυτούς τους στίχους τραγουδούσαμε στο Δημοτικό Σχολείο… Έλεγε μεγαλόφωνα στον εαυτό της η Πολυξένη.
Λίγο αργότερα τηλεφωνούσε στην Ελισσάβετ, να της ευχηθεί καλό μήνα. Εκείνη της είπε:
-Αν δεις πώς είναι το γεράνι στην αυλή, ένα ωραίο πράγμα! Τα γλιτσίνια έχουν σβήσει, του χρόνου πάλι θα ανθίσουν. Τώρα, είναι το γεράνι και οι καλλιστήμονες, τα ροσμαρί και οι λεμονιές που τις κλαδέψαμε και είναι ωραίες σαν τα λουλούδια!
Αλλά και η Ζωή, που τηλεφώνησε λίγο αργότερα, είχε φτιάξει την παραδοσιακή ανθοδέσμη με αγριολούλουδα και βασιλικούς.
Αν πεις για το Γιώργο και την Κατερίνα, βρήκαν, λέει, ένα μικρό σπουργίτι πεσμένο στην αυλή τους (πιθανό να έπεσε από κάποια φωλιά) και έμοιαζε να έχει χτυπήσει στο πόδι, δεν μπορούσε να πετάξει ή να σταθεί. Το φιλοξενούν μια βδομάδα τώρα στη βεράντα του σπιτιού, επειδή “στην αυλή κυκλοφορούν γάτες”.
-Μακάρι να μπορέσει να πετάξει! ευχήθηκε η Πολυξένη.
Μέσα στον ορυμαγδό των ανοιξιάτικων συνειρμών που κυριαρχούν με τον ερχομό του Μάη, θυμήθηκε τα στεφάνια του Μάη που είχε φτιάξει, πριν σαράντα περίπου χρόνια, στην αυλή του σπιτιού τους, στο χωριό. Το αμμώδες έδαφος ήταν γεμάτο λαγοκοιμηθιές και “ποντικάκια”, είδη που διατηρούνται αναλλοίωτα επί μακρόν. Έκοψε κλαδάκια ελιάς, τα έδεσε σε σχήμα κύκλου και τα “γέμισε” με τα ανθισμένα, κίτρινα και ευωδιαστά κλαδάκια της λαγουδοκοιμηθιάς και με χρυσόλευκα “ποντικάκια”. Το αποτέλεσμα ήταν άριστο. Η Πολυξένη πρόσφερε στεφάνια στους συγγενείς και φίλους που βρέθηκαν εκεί και όλοι πόζαραν για αναμνηστικές φωτογραφίες με τα στεφάνια στο κεφάλι, ή κρατώντας το στεφάνι σαν ακριβό κειμήλιο στα χέρια τους. Άφησε και δυο στεφάνια στο πατρικό σπίτι. Σήμερα ακόμα βρίσκονται εκεί, κρεμασμένα στον τοίχο του καθιστικού.
Μάης, με φως και χρώματα, με μηνύματα χαράς και ελπίδας, ψυχικής και πνευματικής αναγέννησης. Μάης με τα μηνύματα της Ανάστασης και της εργατικής Πρωτομαγιάς, Μάης της συμμετοχής και της αλληλεγγύης, των σχολικών εκδρομών, Μάης με τον κύκλο των ανθισμένων στεφανιών, σύμβολο αρτιότητας και ολοκλήρωσης:
“Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα
κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με κείνα
στο Μάη, που σήμερα προβάλλει στη γη!”
Χρόνια πολλά, πάντα με ανθισμένες μέρες!