Μήνυμα του Ταρίκ Αλί στην εκδήλωση για τα πέντε χρόνια της ISKRA

“Αγαπητοί σύντροφοι,

Σοσιαλιστές, αλλά και πολλοί φιλελεύθεροι, στη διάρκεια του 20ού αιώνα, πήραν διαζύγιο με την ιδέα “Είμαι με την πατρίδα μου, και στο σωστό και στο λάθος”. Αυτή τη χρονιά συμπληρώνεται ένας αιώνας από τη Διάσκεψη του Τσίμερβαλντ, όπου συγκεντρώθηκαν Ευρωπαίοι που αντιτάχθηκαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθιστώντας σαφή την αντίθεσή τους στο μακελειό.

Πρόσφατα, οι υπουργοί και βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων ρευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ έσπασαν το ταμπού “Είμαι με το κόμμα μου, και στο σωστό και στο λάθος”. Πρόκειται για ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός γιατί αποτελεί ράπισμα στο Θατσερικής προέλευσης δόγμα “Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”(ΤΙΝΑ), με το οποίο θα συνδέεται στο εξής η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πραγματικοί φίλοι οφείλουν να μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας σε κρίσιμες στιγμές, όχι να υποκρίνονται ότι η κηδεία είναι γάμος. Η απόφαση που έλαβε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί άλλο ένα κάκιστο Μνημόνιο αποτελεί καταστροφή, τόσο στο οικονομικό, όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Πολιτικά, καταδικάζει την Ελλάδα σε καθεστώς ημιαποικίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οικονομικά, επιβάλλει στον ελληνικό λαό συνθήκες που θα επιδεινώσουν τη φτώχια και θα τιμωρήσουν την πλειονότητα του πληθυσμού. Είναι αυτό καλύτερο από το Grexit; Δεν το νομίζω. Κατά ένα τραγικό τρόπο, ο λεγόμενος ευρωπαϊσμός έχει αποκτήσει θεολογικά χαρακτηριστικά στην ελληνική πολιτική ζωή. Ακριβώς, η επιμονή πολλών να κλείνουν τα μάτια στην πραγματική, την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται στις ρίζες της πρόσφατης πανωλεθρίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πρόδρομοί της υπήρξαν αμερικανικό δημιούργημα στο ξεκίνημα του Ψυχρού Πολέμου. Το σχέδιο Μάρσαλ δεν ήταν φιλανθρωπική χειρονομία. Στόχος του ήταν η ανοικοδόμηση της Δυτικής Ευρώπης ως καπιταλιστικού φρουρίου εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και της Ανατολικής Ευρώπης. Αν δεν ήταν η Ρωσική Επανάσταση, αμφιβάλλω αν οι Αμερικανοί θα χαν μπει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επομένως και στον δεύτερο. Το να τρέφει κανείς αυταπάτες είτε για τις ΗΠΑ είτε για την Ε.Ε. αποτελεί πολιτικά θανάσιμο σφάλμα, όπως είδαμε στη Γαλλία και την Ιταλία.

Τα λάθη της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας ήταν στρατηγικού, όχι τακτικού χαρακτήρα. Αυτό ήταν ήδη ορατό στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όπου η πραγματοποίηση κατά τα άλλα σωστών μέτρων εξαρτώνταν απολύτως από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οι Έλληνες διαπραγματευτές συμπεριφέρθηκαν ωσάν οι ευρωπαϊκές ελίτ να ήταν καλοπροαίρετοι φίλοι της Ελλάδας, με μόνη εξαίρεση τη γερμανική ελίτ. Λάθος.

Γνωρίζω πολλούς, έξοχους συντρόφους στο ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνονται θλίψη, ένταση, ανησυχία, αλλά θεωρούν πρόωρο να απομακρυνθούν από την ηγεσία. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν ένα πολιτικό κόμμα παίρνει μια πολύ βαριά απόφαση. Ίσως κάποια στιγμή αργότερα, αυτή τη χρονιά, Ευρωπαίοι από διάφορες χώρες της ηπείρου να μαζευτούν κάπου, στην όμορφη χώρα σας, για να τιμήσουν το Τσίμερβαλντ, κηρύσσοντας πόλεμο στον οικονομικό και πολιτικό πόλεμο που διεξάγουν εναντίον της εργατικής και της μεσαίας τάξης της Ελλάδας οι ολιγάρχες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Απευθύνω σε όλους σας το θερμότερο χαιρετισμό μου. Το μέλλον είναι ακόμη μπροστά μας και μας καλεί να το κερδίσουμε!