Με αναλυτικό και σαφή τρόπο, το Τμήμα Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος,σε ανακοίνωσή του, παραθέτει όλους τους λόγους και τα επιχειρήματα βάση των οποίων πρέπει να ακυρωθεί η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των Κρατικών Περιφερειακών Αεροδρομίων και μάλιστα του Αεροδρομίου Χανίων “Γιάννης Δασκαλογιάννης”. Αποφεύγοντας την “καταγγελτική” φρασεολογία και τους “αφορισμούς”, το ΤΕΕ/ΤΔΚ, ως επιστημονικός φορέας, αναφέρεται τόσο στα προβληματικά σημεία της διαδικασίας που έχει ακολουθηθεί στην πορεία της ιδιωτικοποίησης, όσο και στις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις, όχι μόνο για τις τοπικές κοινωνίες αλλά και για αυτό καθεαυτό το Δημόσιο συμφέρον.
Δείτε την ανακοίνωση του ΤΕΕ/ΤΔΚ
“Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους, μέσω συμβάσεων παραχώρησης, των δικαιωμάτων που αφορούν στην χρήση, διαχείριση, ανάπτυξη, επέκταση, συντήρηση και εκμετάλλευση 37 περιφερειακών αεροδρομίων στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων διαχείρισης, διοίκησης και εκμετάλλευσης των κινητών και ακινήτων που σχετίζονται με τη λειτουργία τους, καθώς και των χώρων εμπορικής ή άλλης χρήσης που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε αυτά.
Έχει ήδη ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της διαδικασίας παραχώρησης για δυο ομάδες αεροδρομίων:
Ομάδα Α: Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Άκτιο, Καβάλα και Χανιά.
Ομάδα Β: Ρόδος, Κως, Σαντορίνη, Μύκονος, Μυτιλήνη, Σκιάθος και Σάμος.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, το ΤΕΕ Τμήμα Δυτικής Κρήτης θεωρεί ότι αλλάζουν προς το χειρότερο ουσιώδεις παράγοντες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Το δημόσιο συμφέρον, με την ουσιαστική του έννοια και όχι με την προσχηματική του επίκληση, η οποία δυστυχώς συναντάται και σε νομοθετήματα, υπηρετείται μόνο με τη θέσπιση κανόνων από το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο θα ελέγχει και την τήρησή τους. Οφείλει, δηλαδή, να έχει το ρόλο του εγγυητή και του θεματοφύλακα.
Η πλήρης εκχώρηση στον ιδιώτη μέσω του ΤΑΙΠΕΔ,
• με άγνωστους όρους,
• χωρίς τον προηγούμενο καθορισμό της αξίας του εκχωρούμενου,
• χωρίς διάλογο για την εκτίμηση των τοπικών αλλά και εθνικών οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων,
• χωρίς τον έλεγχο τήρησης των κανόνων που θα διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον
• χωρίς να τεκμηριώνεται το πρόσθετο οικονομικό όφελος, πλέον του σημερινού, από το νέο τρόπο διαχείρισης και λειτουργίας, αντιτίθεται στις βασικές αρχές της υπεύθυνης και χρηστής διαχείρισης.
Οδηγεί σε καταστάσεις που ξεφεύγουν από το δημόσιο έλεγχο, αφού οι κανόνες καθορίζονται από τον ιδιώτη. Παύει, τελικά, το ελληνικό δημόσιο να είναι εγγυητής και προστάτης του συμφέροντος της κοινωνίας.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά στην οικονομική διάσταση του θέματος:
• Δεν υπάρχει αποτίμηση της αξίας του παραχωρούμενου, ώστε να συγκριθεί με το προσφερόμενο τίμημα των ενδιαφερομένων.
• Υπάρχουν έργα υποδομής σε παραχωρούμενα αεροδρόμια τα οποία χρηματοδοτούνται από Ευρωπαϊκά κονδύλια με συμμετοχή του Ελληνικού κράτους, που θα εκχωρηθούν στον ιδιώτη για να τα εκμεταλλευτεί (Χανιά, Θεσ/νίκη, πιθανόν και άλλα).
• Οι παραχωρούμενες εγκαταστάσεις και υποδομές που θα απαξιωθούν στη διάρκεια των 30-40 ετών της παραχώρησης, δεν προκύπτει αν και πώς θα διατηρηθούν χρηστικά και σε λειτουργική κατάσταση, όταν μετά τη λήξη της σύμβασης, θα αποδοθούν στο ελληνικό δημόσιο.
• Το σύνολο του τιμήματος – το οποίο είναι απροσδιόριστο και απρόβλεπτο – θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση του δημόσιου χρέους (που είναι ο σκοπός ίδρυσης του ΤΑΙΠΕΔ), με αποτέλεσμα τα σημερινά κέρδη των αεροδρομίων να αφαιρεθούν από το πλεόνασμα που παρουσιάζει η κυβέρνηση.
Όσον αφορά στην κοινωνική διάσταση του θέματος:
• Δεν υπάρχει αναφορά για την τύχη των ήδη εργαζομένων στα παραχωρούμενα αεροδρόμια.
• Δεν προβλέπεται έλεγχος στον καθορισμό επίναυλων από τον ιδιώτη (επιπλέον χρεώσεις στο κόστος του ναύλου της αεροπορικής εταιρείας), με συνέπεια την αύξηση των εισιτηρίων κατά την κρίση και το συμφέρον του επενδυτή.
• Οι αερομεταφορές στα νησιά είναι ζωτικής σημασίας. Στην ηπειρωτική χώρα υπάρχει η δυνατότητα της οδικής και της σιδηροδρομικής μεταφοράς. Αντίθετα, οι κάτοικοι των νησιών, στερούνται αυτών των δυνατοτήτων και περιορίζονται στις ακτοπλοϊκές και αεροπορικές μεταφορές. Η έλλειψη κανόνων που δεσμεύουν τον ιδιώτη να λαμβάνει υπόψη την κοινωνική προστασία, μπορεί να οδηγήσει σε αποκλεισμούς και απομόνωση τους νησιωτικούς πληθυσμούς και τις επιχειρήσεις.
• Είναι ακαθόριστο το καθεστώς οικονομικής και διοικητικής σύνδεσης μεταξύ του ιδιώτη και των υπηρεσιών φύλαξης από την Ελληνική Αστυνομία καθώς και από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Ακαθόριστες είναι επίσης και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα σταθμεύουν και θα επιχειρούν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα κατά την καλοκαιρινή περίοδο και με ποιους όρους (συμφωνίες) θα παρέχονται οι υπηρεσίες αεροναυτιλίας και μετεωρολογίας από το ελληνικό κράτος.
• Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τη συνέχιση της λειτουργίας των μη κερδοφόρων αεροδρομίων, τα οποία είναι μέγιστης σημασίας για τους κατοίκους των μικρών νησιών.
Oσον αφορά τέλος στην στρατηγική και αναπτυξιακή διάσταση του θέματος:
• Τα προς παραχώρηση αεροδρόμια αποτελούν τις κύριες εισόδους τουριστών στη χώρα. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα σε όποιον ελέγχει αυτές τις εισόδους (αεροδρόμια αλλά και λιμάνια) να «κατευθύνει» το τουριστικό προϊόν σύμφωνα με το συμφέρον του. Όμως, δύσκολα κανείς μπορεί να εγγυηθεί ότι το συμφέρον του ιδιώτη επενδυτή ταυτίζεται με το εθνικό. Το αντίθετο μάλιστα. Όταν οι κύριοι πόροι της οικονομίας προέρχονται από τον τουρισμό, τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας, καμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να επιτρέψει τη χειραγώγησή της από τρίτους.
Το ΤΕΕ Δυτικής Κρήτης πιστεύει ότι όλα τα παραπάνω είναι ερωτήματα και σκοτεινά σημεία που δεν απαντώνται. Η ελληνική κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, με επιδεινούμενη την καθημερινότητα, χωρίς ορατή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, αν μη τι άλλο, αξίζει να πληροφορείται επίσημα για όλες τις πτυχές της διαχείρισης του εθνικού πλούτου.
Η προσπάθεια της δημιουργίας τετελεσμένων από την κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, με χειρισμούς «εν κρυπτώ και παραβύστω», είναι βάναυση προσβολή και δεν είναι ανεκτή. Το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί ως δημοπρατήριο της δημόσιας περιουσίας και όχι ως ουσιαστικός διαχειριστής που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον με μεθόδους πειστικές και διάφανες. Μετά από αυτά, είναι σαφές ότι το Τμήμα μας αντιτίθεται στην παραχώρηση των αεροδρομίων και ζητά να σταματήσει κάθε ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή, θεωρώντας ότι οι επιπτώσεις της θα είναι δυσμενείς και μη αναστρέψιμες για τον τόπο.
Θεωρούμε επιβεβλημένο έναν ειλικρινή διάλογο, τον οποίο πρέπει να ανοίξει η κυβέρνηση με τους αρμόδιους φορείς των τοπικών κοινωνιών. Διάλογο που θα βασίζεται στα πραγματικά δεδομένα για την ορθολογική εκμετάλλευση και αναβάθμιση των αεροδρομίων αλλά και της δημόσιας περιουσίας γενικότερα. Ιδιαίτερα αυτής που σχετίζεται με το τουριστικό προϊόν, έχοντας πάντα ως γνώμονα το όφελος του κοινωνικού συνόλου.”
