Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ
Όχι άλλους «πατριώτες» παρακαλώ, ειδικά αν κρίνω από τον οριζόντιο «πατριωτισμό» που διέπει το πολιτικό προσωπικό, τα ΜΜΕ και τον λαό, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι είμαστε ο πιο «πατριωτικός» λαός της Ευρώπης, αλλά αναρωτιέμαι, με τόση αγάπη για την «πατρίδα» πως καταφέραμε να την καταντήσουμε έτσι;
Τι είναι πατριωτισμός; [από ομιλία που δόθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια (1908)]
Μήπως είναι η αγάπη κάποιου για το μέρος που γεννήθηκε, το μέρος των παιδικών αναμνήσεων και ελπίδων, των ονείρων και των φιλοδοξιών; Είναι το μέρος όπου -μέσα στην αθωότητα των παιδικών μας χρόνων- θα βλέπαμε τα σύννεφα να περνούν απορώντας γιατί δεν μπορούμε και εμείς να επιπλέουμε τόσο γοργά στον ουρανό; Το μέρος που μετρούσαμε τα εκατομμύρια λαμπρά αστέρια στον ουρανό, έντρομοι που το καθένα ήταν ένα μάτι που τρυπούσε τις μικρές ψυχές μας ;
“Ο πατριωτισμός κύριε είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων” είπε ο δρ. Σάμουελ Τζάκσον. Ο Λέον Τολστόι, ο μεγαλύτερος αντιπατριώτης των καιρών μας, ορίζει των πατριωτισμό ως την αρχή με την οποία δικαιολογούμε την εκπαίδευση αδίστακτων δολοφόνων. Ένα εμπόριο που απαιτεί καλύτερα εργαλεία για την διεξαγωγή δολοφονιών απ’ότι η δημιουργία τέτοιων απαραίτητων αγαθών όπως τα παπούτσια, ο ρουχισμός και τα σπίτια. Ένα εμπόριο που εγγυάται καλύτερες αποδοχές και μεγαλύτερη δόξα από το να έντιμος εργαζόμενος. ….
Έπαρση, άγνοια και εγωτισμός είναι τα απαραίτητα συστατικά του πατριωτισμού. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Ο πατριωτισμός υποθέτει πως η σφαίρα μας είναι χωρισμένη σε μικρά σημεία, που το κάθε ένα από αυτά περικλείεται από ένα σιδηρούν παραπέτασμα. Αυτοί που είχαν την τύχη να έχουν γεννηθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο θεωρούν τους εαυτούς τους ευγενέστερους, καλύτερους, μεγαλύτερους και πιο έξυπνους από εκείνους που κατοικούν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο. Είναι, ως εκ τούτου, καθήκον οπουδήποτε ζει σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο να πολεμά, να σκοτώνει και να πεθαίνει προσπαθώντας να επιβάλει την υπεροχή του πάνω σε όλους τους άλλους.
Εμείς οι Αμερικάνοι ισχυριζόμαστε ότι είμαστε ειρηνόφιλος λαός. Μισούμε την αιματοχυσία, η βία μας βρίσκει αντίθετους. Παρόλα αυτά μας προκαλεί σπασμούς χαράς η πιθανότητα να ρίξουμε βόμβες δυναμίτη πάνω σε αβοήθητους πολίτες. Είμαστε έτοιμοι να κρεμάσουμε να προκαλέσουμε ηλεκτροπληξία, ή να λιντσάρουμε το καθένα, ο οποίος, από οικονομική αναγκαιότητα, θα ρισκάρει την ίδια του τη ζωή για τους σκοπούς κάποιου βιομηχανικού μεγιστάνα. Ακόμα, οι καρδιές μας φουσκώνουν από υπερηφάνεια στη σκέψη ότι η Αμερική μετατρέπεται στο ποιο δυνατό έθνος του πλανήτη και σύντομα θα πατήσει το σιδερένιο πόδι της στο λαιμό άλλων εθνών.
Αυτή είναι η λογική του πατριωτισμού.
Η δική μου πατρίδα δεν καθορίζεται από σύμβολα, ιδεοληπτικές στάμπες, ευαγγέλια και μπούρκες και σαχλαμάρες περί εκλεκτών λαών, και δεν υπόκειται στα εργαλεία ελέγχου μαζικών ανακλαστικών. Είναι ασύμβατη με καταθέσεις πατριωτικών και λογής ιδεολογικών φρονημάτων. Η δική μου πατρίδα δεν αποδέχετε να την ευτελίζουν, να τη φιμώνουν και να την κακοποιούν κάθε φορά που γυρεύει να αυτοκαθοριστεί. Η δική μου πατρίδα δεν μισεί ή υπονομεύει την ετερότητα, αλλά σέβεται και συνδιαλέγεται μαζί της, για το δικό της και για το κοινό όφελος.
Σκεπτόμενοι άνδρες και γυναίκες σε όλο τον κόσμο αρχίζουν και συνειδητοποιούν ότι ο πατριωτισμός είναι πολύ στενός και περιορισμένος ώστε να συναντήσει τις αναγκαιότητες των καιρών μας. Το πνεύμα του μιλιταρισμού έχει εμποτίσει όλες τις πλευρές της ζωής. Είμαι πεπεισμένος ότι ο μιλιταρισμός είναι μεγαλύτερος κίνδυνος εδώ από οπουδήποτε αλλού, εξαιτίας όλων των δωροδοκιών που ο καπιταλισμός διαθέτει για εκείνους που επιθυμεί να καταστρέψει.
