Μία νέα μαρτυρία αποτυπώνει το μέγεθος του δράματος αυτού που συνέβη στη Γαύδο. Η 27χρονη Κορίνα, σοβαρά τραυματισμένη στον γκρεμό όμως με κατοίκους του νησιού κοντά της να έχει τις αισθήσεις της και μέσα στον πονο της να ζητά νερό. Και κάθε 15 λεπτά να ρωτά: “έρχεται βοήθεια;”.
Έκανε κάθε φορά υπομονή 15 λεπτά μέχρι να ρωτήσει ξανά για τον αν έρχεται κάποιος να τη βοηθήσε. Περίμενε ξανά κι όταν δε μπορούσε άλλο τον πόνο κι ένιωθε ότι δε θα αντέξει ρωτούσε για να πάρει κι άλλο θάρρος και να αντέξει ακόμη παραπάνω. Άλλα 15 λεπτά.
Άντεξε έτσι πολλές ώρες, από τις 3 τα ξημερώματα μέχρι τις 10.30 το πρωί, όμως βοήθεια δεν ήρθε ποτέ.
Η Κορίνα πέθανε στον τόπο που αγάπησε λες και αυτή η χώρα είναι φτιαγμένη για να σκοτώνει αυτούς που την αγαπούνε.
Η Κορίνα δολοφονήθηκε από ένα κράτος που απέτυχε να τη βοηθήσει την στιγμή που το είχε πιο πολύ ανάγκη. Η Γαύδος, δίχως τις απαραίτητες υποδομές για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών και η χώρα, χωρίς σχέδιο για την διάσωση ανθρώπων.
Τι να σκεφτόταν άραγε η Κορίνα τις ώρες που περίμενε;
Τι να περνούσε από το μυαλό της σε αυτό το σισύφειο μαρτύριο που έζησε στο οποίο επαναλάμβανε κάθε 15 λεπτά την έκκληση για λύτρωση, έκκληση για να την βοηθήσουν να ζήσει, μέχρι να βυθιστεί ξανά στον πόνο και στις σκέψεις της;
Tι να σκεφτοταν καθώς ένοιωθε μετά από ώρες τις δυνάμεις της να στερεύουν μαζί με την ελπίδα για την έλευση μιας βοήθειας που ποτέ δεν ήρθε;
Ποιος θα λογοδοτήσει για το έγκλημα που συντελέστηκε;