Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος AEJ/IFJ
«…Ολόκληρη η ιστορία της προόδου της ανθρώπινης ελεύθερος δείχνει ότι όλες οι παραχωρήσεις που έγιναν προς όφελός της μέχρι τώρα έγιναν με αγώνες… Χωρίς αγώνες δεν υπάρχει πρόοδος. Εκείνοι που λένε ότι υποστηρίζουν την ελευθερία και, παρόλα αυτό, απορρίπτουν την αγωνιστική δράση είναι άνθρωποι που θέλουν να θερίσουν χωρίς να σπείρουν. Θέλουν βροχή χωρίς κεραυνούς και αστραπές. Θέλουν ωκεανό χωρίς τον τρομακτικό βρυχηθμό των κυμάτων του. Ο αγώνας μπορεί να είναι πνευματικός ή και σωματικός. Μπορεί να είναι και τα δύο, αλλά πρέπει να είναι αγώνας. Η εξουσία δεν παραχωρεί τίποτα χωρίς απαίτηση. Δεν το έκανε ποτέ και δε θα το κάνει ποτέ..».
Φρέντερικ Ντάγκλας σε μια ομιλία του το 1857
Σήμερα ο καθημερινός άνθρωπος ζει μια περίοδο στην οποία η επίθεση της άρχουσας τάξης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων κλιμακώνεται Και στην αριστερά έχει ανοίξει μια συζήτηση για το πώς πρέπει αυτή η επίθεση να απαντηθεί. Ο κόσμος σήμερα αλλάζει ραγδαία. Ο χρόνος των αλλαγών έχει επιταχύνει και σε μερικές περιπτώσεις έχει μηδενιστεί.
Η σύγχρονη αριστερά καλείται να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σχέδιο, να συνθέσει δηλαδή όραμα, αξίες, ιδέες και δυνάμεις σε μια νέα στρατηγική πρόταση. Να συγκροτήσει ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συνασπισμό εξουσίας.
Από την μεταπολίτευση και μετά η πορεία του ελληνικού λαού ήταν αμφίπλευρη. Πολλές φορές ηρωική πολλές φορές αρνητική.
Με την λήξη του εμφύλιου και με τα οικονομικά προγράμματα που δόθηκαν από τους συμμάχους μας, επαναεδρώθηκε η κυρίαρχη αστική τάξη στην Ελλάδα, με όλα τα αρνητικά που συσσώρευσε στην πατρίδα μας και στον εργαζόμενο λαό.
Οι συνεργάτες των Γερμανών (δοσίλογοι) αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο κυριάρχησαν σε όλο το φάσμα της πολιτικής, επιχειρηματικής και οικονομικής δραστηριότητας.
Παράλληλα ο ελληνικός λαός με τους κοινωνικούς του αγώνες κατόρθωσε να κρατήσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο την ποιότητα ζωής του.
Σε αυτή την πορεία του ο ελληνικός λαός με ένα πολιτικό σύστημα εξαρτώμενο από τους ξένους παράγοντες, διατήρησε το ήθος του πολλές φορές και με υποχωρήσεις αλλά με προοπτική για ένα διαφορετικό και αξιοπρεπές μέλλον. Φτάνοντας το 1965 επικράτησε για λίγο χρονικό διάστημα μία αξιοπρεπής δημοκρατική περίοδος έως να φανεί το πιο σκληρό πρόσωπο της ακροδεξιάς αστικής τάξης με την σκληρή εφαρμογή της επτάχρονης δικτατορίας. Εκατοντάδες Έλληνες πολίτες φυλακίστηκαν, βασανιστή καν, και εξοργίστηκαν, στο όνομα μιας άλλης ιδεολογίας του αντικομουνισμού, δημιουργώντας νέους τύπους πολιτών με ιδεολογική βάση τον εμφύλιο.
Οι χιλιάδες αντιστασιακοί πολίτες κράτησαν το δημοκρατικό ήθος σε πρωτόγνωρα επίπεδα, πολλές φορές συκοφαντήθηκαν πολλές φορές οδηγήθηκαν σε δικαστικές περιπέτειες, αρκετές φορές χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες, αλλά αυτοί οδήγησαν την Ελλάδα σε ένα άλλο μοντέλο δημοκρατικής-αριστερής νοοτροπίας.
Εδώ θα συμφωνήσω πως πολλοί από αυτούς έζησαν και ζουν για τις ιδέες τους αλλά λίγοι ζουν από τις ιδέες τους.
Σε αυτή την πορεία ο απλός άνθρωπος ήταν παρών.
Το πολιτικό σύστημα χαρακτηρίστηκε προοδευτικό όχι αριστερό με βάση την μαρξιστική θεωρία, αλλά ο ελληνικός λαός έδινε πάντα τον χαρακτηρισμό που ταίριαζε.
Δημιουργήθηκαν πολλοί πολιτικοί σχηματισμοί κυρίως αστικής δημοκρατίας άλλοι επιβίωσαν άλλοι εξαφανίστηκαν, λίγοι ήταν αυτοί που δεν πρόδωσαν τον ελληνικό λαό και αυτοί ήταν από τον χώρο της αριστεράς.
Όταν μετά την κατάρρευση της χούντας με επιστέγαση την προδοσία της Κύπρου πολλοί πίστεψαν ότι ο προδομένος λαός επιτέλους έμπαινε στο δρόμο με τα οράματα για ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη και στο δρόμο της πραγμάτωσης.
Η μεγάλη νύχτα έφευγε. Μια όμορφη μέρα γλυκοχάραζε με ανθρώπινο πρόσωπο. Αλήθεια πόσο κράτησε;
Αυτή η υπέροχη προσδοκία δεν κράτησε πολύ. Οι ντόπιοι και ξένοι ελληναράδες κάλυψαν το «κενό».
Η ανατολή μιας νέας εποχής σκοτείνιασε πολύ σύντομα με την αλλαγή φρουράς δύο μορφών του ιδίου συστήματος.
Η δικτατορία παραχώρησε τη θέση της στη (νέα) δημοκρατία για την ομαλή διαδοχή, όπως και έγινε.
Για άλλη μια φορά ο λαός έμεινε απ’ έξω, δηλαδή προδομένος. Έτσι το αναποδογύρισμα των αξιών διατηρήθηκε και σταθεροποιήθηκε.
Και εδώ ο απλός πολίτης ήταν παρών. Σε λίγο το καταπληκτικό ταξίδι του, ανέδειξε την ανωτερότητά του.
Οι δοσίλογοι, τα ναζιστικά τάγματα ασφαλείας και, όλος ο βορβορώδης βυθός της εποχής εκείνης είναι τώρα οι «ευνοούμενοι».
Η διαστροφή κάθε αξίας αναγνωρίζεται θεσμικά στην καθημερινή ζωή. Φοιτητές, απεργοί εργάτες, αγρότες καταδικάζονται σε βαριές ποινές. Ενώ αθωώνονται οι βασανιστές, οι νοθευτές, οι κερδοσκόποι.
Το παραπάνω ταξίδι είναι για όλους μας μια υπόθεση ζωής και θανάτου για το μέλλον όλων μας, στην οποίο δεν μπορούμε να είμαστε απόντες. Μπορεί η αριστερά να γίνει μπροστάρης αυτού του ταξιδιού; Σίγουρα μπορεί να δημιουργήσει ένα ταξικό μέτωπο που θα υπερασπίζεται τις κοινωνικές ανάγκες και θα πραγματοποιήσει την ανακατανομή των εισοδημάτων υπέρ των φτωχών και κατά των πλουσίων.
Δεν ξεχνώ δεν θυμάμαι και τιμωρώ όλους αυτούς που:
- Εδώ και 40 χρόνια κυβερνούν αυτή τη χώρα και κατάφεραν να εξαθλιώσουν τους ανθρώπους που την κατοικούν
- προεκλογικά διαδήλωναν επαναστατικά φωνάζοντας «ΕΟΚ και NATO το ίδιο συνδικάτο» και μετεκλογικά δήλωναν ερωτευμένοι με την ΕΟΚ και ξελογιασμένοι με το NATO και τους Αμερικάνους
- ευαγγελίζονταν προεκλογικά την «Αλλαγή» για να αλλάξουν μετεκλογικά και να εφαρμόσουν πολιτικές αντιδραστικές από το κυβερνητικό πόστο
- έστειλαν πρώτοι τις απεργίες στα δικαστήρια
- συνδικαλίστηκαν για να πολιτευτούν και να καταλάβουν βουλευτικές και υπουργικές καρέκλες ξεχνώντας από πού ξεκίνησαν και πώς εκλέχτηκαν
- καθιέρωσαν στα πολιτικά ήθη και έθιμα τα «δωράκια» των διευθυντών διαφόρων οργανισμών προς τους εαυτούς τους,, ως αποδεκτά και συνηθισμένα
- θέσπισαν ως κριτήριο πρόσληψης στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, την κομματική ταυτότητα, προτάσσοντας, αναλόγως το χρώμα της διακυβέρνησης, τα «δικά ι μας» πράσινα και γαλάζια παιδιά
- στραγγάλιζαν συστηματικά, μεθοδικά και με παραπλανητικά συνθήματα τις ελπίδες και τα όνειρα των ανθρώπων για κάτι καλύτερο
- μας έμπασαν στην ΕΟΚ και αργότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση λέγοντας μας ξεδιάντροπα, πως τάχα «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια» ενώ ήξεραν και ξέρουν πως μας έβαλαν «στη σπηλιά του Νταβέλη» και μας κατάντησαν φτωχούς και ανυπόληπτους
- έφτιαξαν τους αγροτικούς συνεταιρισμούς μόνο και μόνο για να τους απαξιώσουν κάνοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία να φαίνεται πως υπερτερεί και να μοιράσουν στους παρατρεχάμενους ψίχουλα και κόκκαλα, κρατώντας το φιλέτο και το παντεσπάνι για τους ίδιους
- φρόντισαν ώστε να επιδοτείται από την ΕΟΚ της «ανάπτυξης», της «παραγωγικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» το ξερίζωμα των σπαρτών, το κάψιμο των καϊκιών, το κόψιμο των καρποφόρων δέντρων, το θάψιμο της σοδειάς και η μεταφορά των εργοστασίων σε άλλες χώρες πιο συμφέρουσες προς τους εργοστασιάρχες
- έδιωχναν τις αμερικάνικες βάσεις υπογράφοντας την παραμονή τους
- ερήμωσαν την ύπαιθρο και μετέτρεψαν τις πόλεις σε ζούγκλες στο όνομα του αχαλίνωτου κέρδους, χωρίς καμία περιβαλλοντική μέριμνα
- δημιουργούσαν σκάνδαλα με την ίδια ακριβώς συχνότητα που τα κουκούλωναν με αποτέλεσμα να μένουν ατιμώρητοι οι υπαίτιοι και να στήνεται ένα μεγάλο φαγοπότι στις πλάτες των πολιτών
- βάφτισαν τους πολίτες «επενδυτές» και τους έστειλαν στην κόλαση του χρηματιστηρίου για να θησαυρίσουν οι αετονύχηδες, να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και να χάσουν πάρα πολλοί τις περιουσίες τους στην μεγαλύτερη αναίμακτη μεταφορά πλούτου που έγινε τα τελευταία χρόνια
- που πρωτοστάτησαν στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, προσφέροντας υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και υπερχρέωση των πολιτών μέχρι τρεις γενιές στο μέλλον
- άνοιξαν πρώτα τα σύνορα για να μπουν «τα αδέρφια μας» και να πετύχει το ντόπιο κεφάλαιο μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης με τα φτηνά εργατικά χέρια σπέρνοντας, όμως, στη συνέχεια το μίσος για τους αλλοδαπούς και τους οικονομικούς μετανάστες
- συνέτρωγαν με μεγαλοεργολάβους και μεγαλοκαναλάρχες καθορίζοντας και σχεδιάζοντας τη μοιρασιά του εθνικού πλούτου
- χάρισαν χρέη εκατομμυρίων σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες, στέλνοντας το λογαριασμό στους Έλληνες φορολογούμενους για να ψαρέψουν ψηφοφόρους από τους οπαδών των ομάδων
- που με αριστερά συνθήματα εφάρμοζαν για χρόνια δεξιές πολιτικές
- μας έβαλαν στη «ζώνη του ευρώ» η οποία αποδείχτηκε ζώνη που έγινε θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων, των συνταξιούχων και της νεολαίας και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις, με την αλλαγή του νομίσματος, ώστε να πραγματοποιηθεί άλλη μία μεγάλη αναίμακτη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους
- μετέτρεψαν σιγά-σιγά, μεθοδικά και στοχευμένα τα «περήφανα νιάτα» σε «άνεργα νιάτα» και τα «τιμημένα γηρατειά» σε «πάμφτωχα γηρατειά»
- βάφτισαν «ηθικό» κάθε τι που είναι νόμιμο απολαμβάνοντας οι ίδιοι τη βουλευτική τους ασυλία και ξεπουλώντας, χωρίς να το καταλάβουν, ταυτόχρονα την πολιτική τους αξιοπρέπεια
- που θεωρούσαν ως απολύτως φυσιολογικό να δίνουν περιοδικά «ραπόρτο» στην Αμερικάνικη πρεσβεία σε ένδειξη δουλικότητας και υποταγής εκ μέρους τους
- προεκλογικά έλεγαν πως «λεφτά υπάρχουν για τον κόσμο» και μετεκλογικά εφάρμοσαν το «ό,τι λεφτά υπάρχουν στον κόσμο θα του τα πάρουμε»
- που κατηγορούνται πως μας οδήγησαν στο ΔΝΤ με δόλο και κατόπιν συγκεκριμένου σχεδίου.
Δεν θέλω να ξεχάσω. Είναι σίγουρο ότι οι αστικές και συντηρητικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα επιμείνουν στην γνωστή πολιτική του φόβου.Αλλά ο λαός θα υπερνικήσει το φόβο και θα συνταχθεί με την αριστερά ώστε να μετατρέψει το δόγμα της λιτότητας σε πρόγραμμα αναδόμησης των λαϊκών στρωμάτων
