Του Γεράσιμου Χολέβα
Οι γερμανικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και οι «μπίζνες» με τη Γερμανία, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Mέρκελ. -Φαίνεται πως θα αργήσει να γίνει το πανηγύρι, με ρακή και οφτό κρέας, που είχε τάξει στα Ανώγεια ο πρωθυπουργός, όταν μίλαγε «για ηθική υποχρέωση και της Γερμανίας»….
Όταν η ναζιστική θηριωδία στην Ελλάδα μπαίνει στην ίδια «ενότητα» με τις «μπίζνες» και τους «επενδυτές» το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ένα: Ντροπή.
Ειλικρινά, μπροστά στο – ηθικό, ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό – ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, η «ψήφος» που κέρδισε, προχθές, ο πρωθυπουργός από την καγκελάριο Μέρκελ, μας είναι αδιάφορη. Την καταγράφουμε, την είδαμε και τη συνυπολογίζουμε στις πολιτικές διεργασίες το επόμενο διάστημα, αλλά ως εκεί.
Δεν είναι και ο πρώτος, δα, στην Ιστορία της χώρας που δέχεται τη στήριξη του εξωτερικού παράγοντα (Γερμανία, ΗΠΑ κ.α), για τη διακυβέρνηση του «οικοπέδου» Ελλάδα. Ως «οικόπεδο», άλλωστε, αντιλαμβάνεται το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας την πατρίδα μας και το αποδεικνύει με τις πράξεις του.
Αυτό το «οικόπεδο», όμως, έχει μεγάλη πορεία, έχει δώσει αγώνες και αίμα ενάντια στη ναζιστική κατοχή.
Σε αυτό το «οικόπεδο» δεν μπορείς να «ξεπετάς» ένα θέμα χρέους απέναντι στην Ιστορία και με ένα «όμως» και να περνάς στο παζάρι του (μεγαλο)εμπορίου.
Διαβάστε το απόσπασμα της αναφοράς του κυρίου Τσίπρα, κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων με την καγκελάριο Μέρκελ, για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Έτσι, θα γίνει απόλυτα αντιληπτό τι εννοούμε:
«Ασφαλώς και δεν ξεχνάμε τις δυσκολίες, ούτε αυτές που περάσαμε πρόσφατα, ούτε ξεχνάμεκαι τις δύσκολες αλλά απαράγραπτες – θέλω να το τονίσω- εκκρεμότητες που μας άφησε η Ιστορία, όπως είναι οι επανορθώσεις ή το κατοχικό, το αναγκαστικό δάνειο.
Όμως είμαστε αποφασισμένοι να επικεντρωθούμε – και θα επικεντρωθούμε παράλληλα –και στο νέο πλαίσιο που έχουμε οικοδομήσει, με τη Γερμανία να αποτελεί έναν από τουςσημαντικότερους επενδυτές στην Ελλάδα, τον πρώτο εμπορικό μας εταίρο και μια από τις πρώτες χώρες προέλευσης τουριστών (…)
Να μην ξεχάσω, συμφωνήσαμε η Γερμανία να είναι η τιμώμενη χώρα, στο πλαίσιο αυτής της σημαντικής αναβάθμισης και επανεκκίνησης των σχέσεων μας, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) το 2020».
Αυτά το «όμως» και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν είναι η ζυγαριά της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και της άρχουσας τάξης της χώρας, απέναντι στην ίδια την Ιστορία.
Με αυτά τα «όμως» κτίστηκε η Ελλάδα – «οικόπεδο» εξάρτησης και υποτέλειας, απέναντι στους «προστάτες» της. Σκοπός, φυσικά, οι «μπίζνες» της κυρίαρχης τάξης και η «ησυχία» του πολιτικού προσωπικού της χώρας από «δύσκολα» θέματα, όπως αυτό των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.
Ο κύριος Τσίπρας, άλλωστε, ο οποίος επιμένει να δηλώνει και «αριστερός», έχει αναφερθεί στο θέμα με ένταση παλιότερα, μια ένταση που «εξατμίστηκε» μπροστά στην καγκελάριο Μέρκελ.
Τον περασμένο μήνα (3 Δεκεμβρίου 2018) από τα Καλάβρυτα, όπου απέδωσε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες από τα ναζιστικά στρατεύματα, έλεγε για τις γερμανικές αποζημιώσεις:
«…Έχουμε καταλήξει σε ένα ομόφωνο από ότι καταλαβαίνω πόρισμα και θα συνεννοηθώ με τον πρόεδρο της Βουλής, αμέσως μόλις ανοίξει μετά τις γιορτές η Βουλή, να βάλει μπροστά, να συζητηθεί στην Ολομέλεια και να πάρουμε τις πρωτοβουλίες που πρέπει. Αν υπάρχει ομοψυχία και ομοφωνία βοηθάει αυτό, διότι είναι και οι αποζημιώσεις και το δάνειο. Νομίζω ότι ο νομικός δικαιάκος πολιτισμός μας δίνει λύσεις. Εάν δεν αναγνωρίζεται από την άλλη πλευρά, να βρούμε ένα τρόπο συμφωνημένα, εφόσον υπάρχει μία διαφωνία ως προς αυτό, να δούμε με ποιο τρόπο θα λύσουμε αυτήν τη διαφωνία. Διότι, κατά τη δική μας εκτίμηση δεν έχει να κάνει με το ύψος των αποζημιώσεων, είναι πάνω από όλα ηθικό χρέος, όχι μόνο απέναντι στο ελληνικό λαό, αλλά απέναντι σε όλους τους λαούς της Ευρώπης…» (http://www.amna.gr/home/article/314889/Ithiko-chreos-stous-laous-tis-Europis-i-diekdikisi-ton-germanikon-apozimioseon).
Ακόμα πιο έντονα τα έλεγε ο κύριος Τσίπρας, σε παλιότερη ομιλία του (το «όσο πιο παλιά τόσο πιο …διεκδικητικά» είναι ένα μότο που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει, άλλωστε, τον πρωθυπουργό) από τα Ανώγεια (1 Σεπτεμβρίου 2015). Δήλωσε τότε (δείτε και το βίντεο παρακάτω) ότι ο ίδιος πήγε στο Μέρκελ και στο Βερολίνο και έθεσε και το θέμα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, υποστηρίζοντας:
«Είναι ηθική υποχρέωση, όποια κυβέρνηση και να έχουμε αύριο – κι εμείς δεσμευόμαστε ότι θα προχωρήσουμε σε αυτό το δρόμο – να διεκδικήσουμε το δίκιο απέναντι στην Ιστορία. Και είναι ηθική υποχρέωση και της Γερμανίας να ανταποκριθεί σε αυτό το δίκιο. Δεν μπορεί να μας κουνάνε το δάχτυλο, λέγοντας ότι έχετε χρέη και έχετε να τηρήσετε συμφωνίες. Έχουν και αυτοί χρέη. Και το μεγαλύτερο ιστορικό χρέος είναι να ανταποκριθούν και στο κατοχικό δάνειο και στις επανορθώσεις.
Οι αποζημιώσεις, ή μάλλον ας μη λέμε οι αποζημιώσεις, οι οφειλές να λέμε. Οι γερμανικές οφειλές είναι οφειλή απέναντι στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία και θα τη διεκδικήσουμε και στην Ευρώπη και αξιοποιώντας όλα τα δυνατά εφόδια που μας παρέχει το διεθνές δίκαιο. Όχι για να ικανοποιήσουμε ένα θέμα υλικής αποζημίωσης, γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι το ζήτημα μόνο να μας δώσουν. Κι ένα μάρκο να ήταν, όπως έλεγε ο Γλέζος, έπρεπε να το διεκδικήσουμε. Κι ένα ευρώ να ήταν έπρεπε να το διεκδικήσουμε. Πόσω μάλλον που είναι πολύ περισσότερο από ένα. Θα τα διεκδικήσουμε και πιστεύουμε ότι θα δικαιωθούμε. Κι όταν με το καλό δικαιωθούμε θα έρθουμε εδώ, εδώ στα Ανώγεια να στήσουμε ένα ωραίο πανηγύρι, να φάμε το οφτό το κρέας και να πιούμε μια ρακή».
Ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της καγκελαρίου, ξέχασε ακόμα και τα πρόσφατα λόγια του (για πράξεις, άλλωστε, δεν είχε να δείξει κάτι), αλλά και τα παλιότερα (δεν είναι δα και η πρώτη φορά…).
Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση επέλεξε να χειριστεί το θέμα επικοινωνιακά. Μπορεί να τους πει κανείς ότι δεν έθεσαν το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου; Το έθεσαν και μάλιστα με… αντισταθμιστικό τρόπο, δηλαδή με λίγα λόγια:
Υπάρχουν και τα «απαράγραπτα» χρέη, «όμως» η ζωή συνεχίζεται. Κυρίως, «όμως», συνεχίζονται οι «μπίζνες».
Σημείωση: Η δήλωση της καγκελαρίου για το θέμα, αφού το έθεσε (θεσμικά) ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, χθες δεύτερη μέρα της επίσκεψης, δεν είναι τίποτα άλλο από κενό γράμμα – για να πει κι εκείνη πως απάντησε – χωρίς περιεχόμενο. Τι είπε η Άνγκελα Μέρκελ;
«Αναλαμβάνουμε απόλυτη ευθύνη για την ιστορική μας υποχρέωση. Ξέρουμε για τα εγκλήματα για τα οποία διαπράχθηκαν από την πλευρά των εθνικοσοσιαλιστών στην Ελλάδα. Γι’ αυτό είναι υπόθεση καρδιάς να ασχοληθούμε, να στηρίξουμε την Ελλάδα, προς όφελος και των δύο κρατών της Ελλάδας και της Γερμανίας».
Σε τόσο σοβαρά θέματα, που αφορούν την ιστορία ολόκληρων λαών τα επικοινωνιακά τερτίπια του κυρίου Τσίπρα, μαζί με τα «όμως» του για τις «μπίζνες», δεν χωράνε. Δεν πιάνουν.
Η Ιστορία είναι βαριά για μπει στο παζάρι των εκλογών και των οικονομικών κυρίαρχων αυτής της χώρας, που ενδιαφέρονται για τις δουλειές τους με το γερμανικό κεφάλαιο.
Κι επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε εμείς θα υπενθυμίσουμε (ξανά) και τι δήλωσε αναπληρώτρια εκπρόσωπος της κυρίας Μέρκελ, λίγο πριν την επίσκεψη της τελευταίας στην Ελλάδα, αλλά και – το κυριότερο – τι χρωστά η Γερμανία.
«Τα θέματα γερμανικών αποζημιώσεων έχουν νομικά και πολιτικά οριστικά διευθετηθεί», δήλωσε η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος της Γερμανίας Μαρτίνα Φιτς, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν το θέμα θα συζητηθεί κατά την επικείμενη, τότε, της καγκελαρίου στην Αθήνα (http://www.amna.gr/home/article/322336/M-Fits-Ta-themata-germanikon-apozimioseon-echoun-nomika-kai-politika-oristika-dieuthetithei).
Κι από εδώ και κάτω αντιγράφουμε από το άρθρο του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου στον «Ημεροδρόμο» που με αφορμή τη δήλωση εκπροσώπου της Μέρκελ κατέγραψε, μεταξύ άλλων, αυτό που το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», σε διαδοχικές επίσημες ανακοινώσεις, έχει ξεκαθαρίσει. Δηλαδή ότι το χρέος της Γερμανίας στην Ελλάδα είναι :
1) 7,160 δισ. δολάρια που επιδίκασε υπέρ της Ελλάδας η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της χώρας.
2) 3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο: Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, όσον αφορά στις καταστροφές στην οικονομική υποδομή της χώρας και το κατοχικό δάνειο, έχουν υπολογιστεί με αγοραστική αξία δολαρίου του 1938, που σημαίνει ότι το πραγματικό μέγεθος των οφειλών ξεπερνά σε σημερινές τιμές τα 162 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους.
Επιπλέον οφείλουν στην Ελλάδα:
3) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία της χώρας και από τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και
4) Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των θηριωδιών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε βάρος των κατοίκων 100 περίπου ολοκαυτωμάτων (πόλεων και χωριών) αλλά και γενικότερα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.
Μετά από όλα αυτά – και μετά και την επίσκεψη της καγκελαρίου και τον χειρισμό του θέματος από τον πρωθυπουργό,- δύο κουβέντες:
Άλλο η ιστορική μνήμη άλλο το (πολιτικό) μάρκετινγκ.
Συνεπώς: Το μάρκετινγκ δεν χωράει στην ιστορική μνήμη, κύριε Τσίπρα
