Το Πολυτεχνείο Κρήτης βάλλει ενάντια στην ιστορία του τόπου ξεπουλώντας μνημεία της Νεότερης Ιστορίας μας

Του Νίκου Τζάρα

Το Πολυτεχνείο ξεπουλάει την περιουσία του, ειδικότερα εκμισθώνει για 25 έτη το κτίριο της Μεραρχίας V και τις Παλιές Φυλακές στο λόφο Καστέλλι σε εταιρεία με πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες. Μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες η Σύγκλητος, χωρίς την ενημέρωση όλων των μελών ΔΕΠ, προχωρά στην εκποίηση του «δημόσιου» Παν/μίου, χαράζοντας την τουριστική πολιτική της πόλης, αλλάζοντας τη φυσιογνωμίας της, παραχαράσσοντας την ιστορικότητα της. Το “αγοραίο” πλέον Πανεπιστήμιο, δίνει κάθε σπιθαμή διαθέσιμου χώρου στη διάθεση της «αγοράς», παραγκωνίζοντας το δημόσιο ρόλο του.

Το Πολυτεχνείο βάλλει ενάντια στην ιστορία του τόπου. Το κτίριο της 5ης Μεραρχίας βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της μινωικής Κυδωνιάς, στον πανάρχαιο οικιστικό πυρήνα της πόλης. Συνδέεται με σημαντικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας της πόλης, όπως η ύστερη Τουρκοκρατία, η διοίκηση της Κρητικής Πολιτείας, η γερμανική κατοχή και Αντίσταση και η διοίκηση της περίφημης 5ης Μεραρχίας του ελληνικού στρατού. Αποτελεί, λοιπόν, ένα μνημείο της Νεότερης Ιστορίας μας, το οποίο το Πολυτεχνείο επιλέγει να το «στολίσει» με μία ακόμα ξενοδοχειακή μονάδα.

Το Πολυτεχνείο παραβλέπει σκοπίμως της ανάγκες της φοιτητικής κοινότητας. Η ανάγκη για κτίρια μέσα στην πόλη, για λέσχη σίτισης, βιβλιοθήκη και χώρους που θα αξιοποιούνται από τις πολιτιστικές ομάδες παραμένει αμελητέα μπροστά σε μια χούφτα δολάρια μετατρέποντας το Πολυτεχνείο σε πρωτοπόρα επιχείρηση στην πόλη που αντιλαμβάνεται τους φοιτητές του και τους πολίτες των Χανιών μόνο ως πελάτες.

Το Πολυτεχνείο καταστρατηγεί το ρόλο του προκρίνοντας την επιχειρηματικότητα έναντι του πολιτισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Μετά την παραχώρηση της ιδιοκτησίας του κτιρίου στο Πολυτεχνείο Κρήτης από το Υπουργείο Αμύνης το 1986, το κτίριο αφέθηκε στην εγκατάλειψη του μέχρι το 2003 όπου και στεγάστηκε η κατάληψη Rosa Nera, έκτοτε λειτουργεί ως ανοιχτός πολιτικός κοινωνικός και πολιτιστικός χώρος με τη συμβολή νέων ανθρώπων που πραγματοποιούν εκεί πλήθος δράσεων: δανειστική βιβλιοθήκη, συναυλίες, εκθέσεις, συζητήσεις κ.λπ., αποτελώντας ένα αντιφασιστικό/αντιρατσιστικό κέντρο. Μια συλλογικότητα που δίνει ζωή σε ένα ιστορικό σημείο της πόλης και μεριμνά για τη συντήρηση του κτιρίου, εν αντιθέσει με τη μακροχρόνια στάση του Ιδρύματος.

Η διοίκηση του Πολυτεχνείο εντείνει την αδιαφάνεια τις παρασπονδίες. Μέσα από υπόγειες διαδικασίες, χωρίς τη δημοσιοποίηση της προκήρυξης του διαγωνισμού, παρακάμπτοντας τα μέλη ΔΕΠ συνεχίζει τις λοβιτούρες του πολιτικού μας συστήματος.

Απαιτούμε το Πολυτεχνείο να αφουγκραστεί της πραγματικές ανάγκες των πολιτών, τη ματαίωση της διαδικασίας ανάθεσης και υλοποίησης του έργου.

Καλούμε σε δημόσια τοποθέτηση, σε συσπείρωση και στήριξη του αγώνα την Πολυτεχνειακή κοινότητα, τα σωματεία και όλους τους πολίτες της πόλης, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στο ξεπούλημα και στη διάλυση των δομών αλληλεγγύης!