Γεωργία Κοτσανάκη
Τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ναζιστή Ρίχτερ. Ιδεολόγος του Ναζισμού, μόνιμος αρθρογράφος στην Γερμανία του Ναζιστικού περιοδικού «Αλεξιπτωτιστής».
Ανθρώπινα δικαιώματα λοιπόν, Επιτροπή των Οικολόγων Πράσινων.
Για φαντάσου, ωραίοι τίτλοι, ανούσιοι όμως!
Που είναι η Επιτροπή στο δράμα των ανθρώπων, των χιλιάδων πνιγμένων στο Αιγαίο;
Αυτοί δεν έχουν Ανθρώπινα Δικαιώματα;
Που είναι η συμπαράσταση της σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Που είναι οι διεκδικήσεις και οι προασπίσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους;
Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα των εγκλωβισμένων στα συρματοπλέγματα των συνόρων Σκοπίων, Ουγγαρίας;
Που είναι το ενδιαφέρον που να δικαιολογεί την αμεροληψία των ανακοινώσεων τους;
Που είναι η αγανάκτηση της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον διαχωρισμό των παιδιών σε πρόσφυγες, σε μετανάστες, σε οικονομικούς, σε πολιτικούς μετανάστες;
Συγκινήθηκε με τον Ναζιστή Ρίχτερ!
Για φαντάσου!
Έβγαλε ανακοίνωση όπου μεταξύ άλλων λέει…. «Επιδιώκουν να φιμώσουν όποια διαφορετική άποψη θίγει τα «κακώς κείμενα» της ιστορίας του τόπου».
Για να μας πουν λοιπόν οι οικολόγοι Πράσινοι ποια είναι τα «κακώς κείμενα» της ιστορίας του τόπου;
Τα «κακώς κείμενα» λοιπόν γι’ αυτούς είναι η αντίσταση του λαού στον εισβολέα;
Και τα «καλώς κείμενα» της ιστορίας ποια είναι; Η συνεργασία μικρής μερίδας του λαού, των γνωστών δοσίλογων με τους εισβολείς;
Για να μας πουν λοιπόν ποια είναι τα «κακώς κείμενα»;
Ο τρόπος αντίστασης του άοπλου λαού που δεχόταν εισβολή;
Δηλαδή, δεν φορούσαν στρατιωτική στολή και αντί για όπλα, πολεμούσαν με πέτρες και με αξίνες;
Δηλαδή αυτό δεν ήταν ενδεδειγμένος τρόπος αντίστασης; Και ήταν ενδεδειγμένος τρόπος πολέμου η κάθοδος των αρπακτικών πουλιών απ’ τον αέρα; Ήταν αυτούς στρατός απέναντι στρατού; Η μέθοδος επ’ τον αέρα σ’ όλη την επικράτεια; Ποιος καθόριζε το πεδίο της Μάχης;
Το κυρίαρχο και το υπέροχο, ήταν και είναι ΕΝΑ: « Η αντίσταση στον εισβολέα του αόπλου λαού». Αυτό που εσείς Οικολόγοι Πράσινοι χαρακτηρίζετε «κακώς κείμενα» στην ιστορία του τόπου, πέρνοντας την θέση του Ναζιστή γνωστού και στην Γερμανία για τις απόψεις του καθηγητή Ρίχτερ. Ευτυχώς για την φήμη του λαού της Γερμανίας δεν υπάρχουν μόνο οι λογής – λογής Ρίχτερ αλλά υπάρχει ακόμα άσβηστη η μνήμη των «Λευκών Ρόδων» των αντιστασιακών έναντι του Ναζισμού, Γερμανών φοιτητών που οι ίδιοι που ο αξιότιμος Ρίχτερ θαυμάζει, εκτέλεσαν.
Τα «Λευκά Ρόδα» και μόνο λευκαίνουν την φήμη του Γερμανικού λαού.
Όσο για το Ποτάμι, στα θολά νερά των Ποταμιών, μόνο βατράχια κροάζουν.
Ευτυχώς, και οι μουτσούνες πέφτουν.
«Θεματική Επιτροπή Λαϊκών Δικαιωμάτων» και Νυν και Αεί και εις τους Αιώνας των Αιώνων.