Η γονιμότητα είναι ζητούμενο, όμως το ζητούμενο είναι το πώς επιτυγχάνεται.
Το σποτ για το συνεδριο γονιμότητας πυροδότησε τεράστιες αντιδράσεις. Και δικαίως. Στο σποτ εμφανίζεται μια γυναίκα που έχει ξεπεράσει πλέον τα 40 που αν και πετυχημένη και με καριέρα, κι ενώ έχει βρει τον άντρα που αγαπάει, ξέχασε να κάνει το πιο σημαντικό: να κάνει παιδί. Έτσι, πλέον σβήνει μόνη της την τούρτα γενεθλίων της.
Το μηνυμα είναι ξεκάθαρο: Η γυναίκα φταίει γιατί έβαλε μπροστά προτεραιότητες τέτοιες που δεν της επέτρεψαν να τεκνοποιησει. Και πλέον, έχοντας φτάσει σε μια προχωρημένη ηλικία και έχοντας μπει σε εμμηνόπαυση, πλέον δε μπορεί να διορθώσει αυτό το λάθος της.
Όλα αυτά είναι τελείως εκτός τόπου και χρόνου γιατί η πραγματικότητα στην Ελλάδα ειναι πολύ διαφορετική. Στην Ελλάδα τα ζευγάρια δεν τεκνοποιούν όχι επειδή έχουν κάποια μανία να κάνουν καριέρα αλλά επειδή δεν υπάρχουν καλές δουλειές. Η μανια δεν είναι τιποτ’ άλλο παρά το διαρκές άγχος για εύρεση μιας δουλειάς που θα καλύπτει σε ικανοποιητικό επίπεδο τις βασικές ανάγκες. Σε αυτό το πλαίσιο ρευστότητας, και οι σχέσεις ανδρών / γυναικών είναι ρευστές. Δίχως στέρεο έδαφος και δικαιώματα καθώς και τη στήριξη της πολιτείας στα νέα ζευγάρια, το πιο συνήθες είναι οι σχέσεις να καταρρέουν υπό το βάρος της πίεσης για διαρκή εξέλιξη. Γιατί η ανάγκη για διαρκή εξέλιξη για πολλούς δεν είναι επιλογή αλλά μονόδρομος.
Έτσι, τα χρόνια περνούν σε μια προσπάθεια βελτίωσης των οικονομικών, εύρεσης καλύτερης δουλειάς, που θα επιτρέπει τη διαμονή σε ένα καλύτερο σπίτι που θα μπορεί να φιλοξενει μία οικογένεια. Όμως, πολλοί μέχρι να κατορθώσουν αυτά τα πολύ βασικά έχουν πλέον φτάσει τα 40.
Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι μετά τα 40 η τεκνοποίηση για τις γυναίκες γίνεται πολύ πιο δύσκολη, αλλά το ζήτημα ειναι γιατί φτάνουν μέχρι τα 40 για να τεκνοποιήσουν. Αν δεν κυνηγούσαν “καριέρα”, τοτε το προβλημα της υπογονιμότητας θα λυνόταν; Πώς; Με μισθούς 500 και 600 ευρώ, από ένα μονο γονέα;
Πέρα του ότι η μεταβίβαση συνολικά της ευθύνης για το πρόβλημα της υπογονιμοτητας στη γυναίκα αποτελεί μία ξεκάθαρα ιδεολογική επιλογή και βάζοντας στην ακρη πως πάντα υπάρχουν και αυτοί που επιλέγουν ότι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά – και αυτό ειναι δικαίωμά τους – το καίριο ζήτημα είναι ότι το να κάνεις οικογένεια σήμερα ειδικά δεν είναι για ολα τα πορτοφόλια.
Και το επίσης καίριο ζήτημα είναι ότι εφόσον ξεπεράσεις τα 40 και πάλι η επιλογή της τεκνοποιησης, μέσω δυνατοτήτων που δίνει η επιστήμη, είναι και πάλι ζήτημα ταξικό αφού τα κόστη είναι πολύ μεγάλά.
Αν το κράτος πράγματι νοιάζεται και θελει να συντελέσει στη βελτίωση της κατάστασης, υπάρχουν λύσεις. Αντί να μετατοπίζουν οι κρατικοί φορείς την ευθύνη στη γυναικα ας αναλαβει επιτέλους το κράτος μέρος της ευθύνης δημιουργώντας προγράμματα και πολιτικές στήριξης της γονιμότητας – οικονομικής υποστήριξης των ζευγαριών – έτσι ωστε να μπορούν να κάνουν παιδιά νεότεροι, και όχι όταν φτάνουν τα 40.