Όπως αποκαλύπτει ο δικηγόρος του Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος “στις 04 Ιουνίου 2020 εκδικάζεται η αίτηση ακυρώσεως του Χ. Ρίχτερ κατά της αφαίρεσης του επίτιμου διδακτορικού του διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Κρήτης”
Τον Μάρτιο του 2018 η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κρήτης είχε κάνει δεκτή την απόφαση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, για την ανάκληση του τίτλου επίτιμου διδάκτορα που είχε απονεμηθεί στον Γερμανό καθηγητή.
Σύμφωνα με την απόφαση, το Πανεπιστήμιο Κρήτης έλαβε υπόψιν «τη δημόσια απαξιωτική για το ελληνικό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης δημόσια τοποθέτηση του Καθηγητή H.A. Richter, μετά την απονομή του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα όπως επισημαίνεται στις αποφάσεις του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης η οποία δεν είναι ανεκτή, προσβάλει το ίδρυμα και έχει ως συνέπεια την τρώση του κύρους του».
Βέβαια, ο Γερμανός καθηγητής είχε προκαλέσει την κρητική κοινή γνώμη αρκετά νωρίτερα όταν το 2011 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα βιβλίο για τη Μάχη της Κρήτης, στο οποίο έκανε λόγο για «βάναυσες και βάρβαρες πρακτικές» όχι μόνο από τις μονάδες εισβολής, αλλά και από τους «άτακτους Κρήτες», οι οποίοι σκότωναν αρχικά μόνο τους τραυματισμένους αλεξιπτωτιστές, επειδή δεν είχαν όπλα, προκαλώντας τα αντίποινα των Γερμανών.
Το 2014 η Εισαγγελεία Ρεθύμνου ζήτησε, τότε, προκαταρκτική έρευνα και παρέπεμψε τον Γερμανό καθηγητή σε δίκη, με το σκεπτικό ότι συγκεκριμένες αναφορές στο βιβλίο του συνιστούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο». Στην δίκη η οποία ακολούθησε, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνης αθώωσε τον Γερμανό καθηγητή, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας αλλά και των απόγονων των θυμάτων των εγκλημάτων των Ναζί.
Μάλιστα, μέσα στο 2018, είχαν εκδοθεί 12 ψηφίσματα από την Περιφέρεια και δήμους του νησιού, ζητώντας επιτακτικά την αφαίρεση του τίτλου του Χάινς Ρίχτερ.
Πάντως, ο Χάινς Ρίχτερ είχε προκαλέσει εκ νέου το περασμένο καλοκαίρι με δηλώσεις που έκανε στη γερμανική Bild αναφορικά με τις γερμανικές οφειλές. Ο Γερμανός καθηγητής χαρακτήρισε «μεγάλη πρόκληση», «καθαρό λαϊκισμό» και «βλακεία» τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών από πλευρά της Ελλάδας ενώ εξισώνοντας θύτες και θύματα, είχε τονίσει εμφατικά: «Η μάχη της Κρήτης είναι αφενός η τελευταία “καθαρή” στρατιωτική επιχείρηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αφετέρου η αφετηρία ενός “βρόμικου” πολέμου, ο οποίος περιλαμβάνει επιθέσεις ανταρτών και αντίποινα».
