Με φόντο την κλιμακούμενη κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά η ημερίδα που οργάνωσε το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα με θέμα «Αντιμετώπιση της ακρίβειας, οι προκλήσεις και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας».
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για την αναγκαιότητα ενός μεγάλου αναπτυξιακού σοκ, παρουσιάζοντας τους άξονες του νέου σχεδίου Εθνικής Ανασυγκρότησης που προτείνει, με ορίζοντα το 2030.
Ανέδειξε τη σημασία της ενεργοποίησης του κοινωνικού παράγοντα για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου που προϋποθέτει όπως είπε μεγάλες μεταρρυθμίσεις και μεγάλες ρήξεις.
Αυτά, είπε, «απαιτούν μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα τις στηρίζει. Και που θα αποτυπώνεται και στους πολιτικούς συσχετισμούς».
Επισήμανε ως παρήγορο το ότι κάτι ελπιδοφόρο αρχίζει και κινείται σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης παραπέμποντας στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, που όπως είπε δεν ήταν μια τεχνητή συγκόλληση. Σημείωσε πως κάτι παρόμοιο θα πρέπει να υπάρξει και εδώ καθώς σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης «ο “κανένας” συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις».
Αναφερόμενος στα όσα είχε πει στη Συνδιάσκεψη του Ιουνίου για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων όπου μεταξύ άλλων καλούσε «να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση» είπε με έναν τόνο απογοήτευσης «Φοβάμαι ότι τους μήνες που πέρασαν συνέβη το αντίθετο». Ταυτόχρονα, είπε, «οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δε μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά» και «ίσως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».
«Αν δεν αλλάξουμε πορεία, θα ξαναπέσουμε σε τοίχο και μάλιστα συντομότερα από όσο ίσως πιστεύουμε», είπε μεταξύ άλλων.
Σημεία από την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Αλ.Τσίπρα
* Το μεγάλο εθνικό θέμα είναι η αναστροφή την πορεία φτωχοποίησης και απόκλισης με μια οικονομία που βασίζεται μόνο στον τουρισμό και το real estate. Ο νέος εθνικός στόχος – αντίστοιχος της ένταξης στην ΕΟΚ το ’70 και ’80, της ένταξης στην ευρωζώνη το ’90 και της εξόδου από την κρίση το ’10 πρέπει να είναι «η επιτάχυνση της σύγκλισης με όρους κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης, με όρους συμπερίληψης των λαικών στρωμάτων που έβαλαν πλάτη για να μείνει η χώρα όρθια».
* Νέο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης στη βάση των 4Α – Ανάπτυξη, Αναδιανομή, Ασφάλεια, Ανθεκτικότητα
Ανάπτυξη μεσοπρόθεσμη, με τρόπο διατηρήσιμο – η αναγκαία και βασική προϋπόθεση χωρίς την οποία η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με υπαρξιακές προκλήσεις.
Αναδιανομή και δικαιοσύνη – με στήριξη του κοινωνικού κράτους (Σημ. κατατέθηκαν και προτάσεις για την στεγαστική πολιτική) και προστασία της εργασίας – ώστε οι καρποί της ανάπτυξης να διαχέονται στο σύνολο της κοινωνίας,
Ανθεκτικότητα – για να είναι σε θέση η χώρα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θέτει η γεωπολιτική αβεβαιότητα, η κλιματική κρίση καθώς και νέες πιθανές διαταραχές στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού,
Ασφάλεια – απέναντι στην αυξημένη εγκληματικότητα, αλλά και απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, στις δημόσιες υποδομές και συγκοινωνίες, αλλά και στις αλλαγές που φέρνει στη ζωή των ανθρώπων η μετάβαση σε ένα νέο σύνθετο περιβάλλον εργασίας.
* Κεντρικός ρόλος ενός «στρατηγικού, αναπτυξιακού κράτους», ένα κράτος ευθύνης που να προωθεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές. Απέναντι στο επιτελικό κράτος που αποτελεί «μηχανισμό για την αναπαραγωγή πελατειακών σχέσεων, την προστασία ολιγοπωλίων και τη διαχείριση συμφερόντων που φτάνει στο όριο της παρεοκρατίας».
Αναφέρθηκε ειδικότερα στην ανάγκη για βαθιά μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με σκοπό την ενίσχυση των δυνατοτήτων του κράτους να επτελέσει τον αναπτυξιακό και κοινωνικό του ρόλο, απέναντι στις πρακτικές του επιτελικού κράτους που ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων όλο και περισσότερες κρίσιμες λειτουργίες της διοίκησης. Έδωσε παραδείγματα την ίδρυση δημοσίων φορέων ενέργειας και υποδομών από την νέα βρετανική κυβέρνηση.
Η δημόσια διοίκηση πρέπει να ενισχυθεί ώστε να αναλάβει «τον ρόλο του επόπτη και συντονιστή που προσεγγίζει ολιστικά το αίτημα της αναβάθμισης των υποδομών της χώρας, του ΕΣΥ, της ενέργειας και της πράσινης μετάβασης. Φέρνοντας μαζί δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, πιστωτικά ιδρύματα και περιφέρειες υπό ένα κοινό μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό».
Παράλληλα πρέπει να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις στους θεσμούς και ιδιαίτερα στην Δικαιοσύνη. Θωράκιση και ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών και ιδιαίτερα της Αρχής Ανταγωνισμού.
* Πιο συγκεκριμένα τόνισε την ανάγκη να υπάρξει ένα
«Μεγάλο εθνικό σχέδιο επενδύσεων στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στις υποδομές, την πράσινη μετάβαση, στην υγεία ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οικονομικού μετασχηματισμού, προσέλκυσης κεφαλαίων σε νέες παραγωγικές και όχι υπάρχουσες δραστηριότητες, με στόχο την επίτευξη μεσοπρόθεσμων διατηρήσιμων ρυθμών ανάπτυξης στην περιοχή του 2-2,5% την επόμενη δεκαετία….
– Με ορθή και διαφανής αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων σε αντίθεση με την διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης που διακρίνεται από αδιαφάνεια, έλλειψη οράματος (τίποτα για στεγαστική πολιτική και 2% για ΕΣΥ) και αποκλεισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων υπέρ τω μεγάλων εταιρειών. Διεκδίκηση ευκαιριών που ενδεχομένως δημιουργεί Έκθεση Ντράγκι σε ευρωπαικό πρόγραμμα επενδύσεων.”
*Σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα για να εξασφαλισθεί τόσο ο υγιής ανταγωνισμός, όσο και η μείωση των ανισοτήτων
Α) με δίκαιη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και των μεγάλων εισοδημάτων, αντιστροφή του μίγματος έμμεσων/άμεσων φόρων και αντιμετώπιση φοροδιαφυγής,
Β) Με έναν τραπεζικό τομέα που στηρίζει την καινοτομία και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αντί να αναπαράγει πελατειακές πρακτικές και να στηρίζει ολιγοπώλια
Γ) δημιουργία εξωχρηματιστηριακής αγοράς ενέργειας όπου οι τιμές θα διαμορφώνονται με βάση διμερή συμβόλαια, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και όχι από τέσσερις εταιρείες που ελέγχουν να ανεβάζουν τις τιμές. Επιπλέον ανάπτυξη ενεργειακών κοινοτήτων που θα μειώσουν αισθητά τις τιμές.
*Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ, εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου για να μη χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης. Η υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα με ορίζοντα το 2030. Ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης με κεντρικό το ρόλο ενός στρατηγικού αναπτυξιακού κράτους. Ενός κράτους Ευθύνης και όχι Διαπλοκής. Με ορθή και διαφανή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων. Με μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς της δημόσιας διοίκησης, της δικαιοσύνης, της παιδείας και θωράκιση των θεσμών. Με σαφές, πολυετές, ρεαλιστικό, βιώσιμο πλάνο δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κατά προτεραιότητα στους κρίσιμους τομείς των υποδομών, του ανθρώπινου κεφαλαίου, του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Με παρεμβάσεις για την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, όπως η ενίσχυση της βιομηχανίας, της μεταποίησης και της παραγωγής ποιοτικών προϊόντων διατροφής. Με έναν τραπεζικό τομέα που στηρίζει την καινοτομία και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αντί να αναπαράγει πελατειακές πρακτικές και να στηρίζει ολιγοπώλια
Με σχέδιο και κίνητρα για την προσέλκυση νέων παραγωγικών επενδύσεων στις νέες ψηφιακές τεχνολογίες και τη καινοτομία. Και κυρίως με αποφασιστικότητα σύγκρουσης με τα μεγάλα συμφέροντα.
*Η σημερινή ανισορροπία του πολιτικού συστήματος, αν δεν αποκατασταθεί από τα αριστερά, ο κίνδυνος είναι να αποκατασταθεί ακόμη δεξιότερα. Από την άνοδο της Ακροδεξιάς, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες. Το μόνο παρήγορο και ουσιαστικά ελπιδοφόρο είναι ότι κάτι αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. Όχι σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης. Εκεί ο «κανένας» συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης.
Άλλωστε, ας έχουμε κατά νου, χωρίς κοινωνικές διεργασίες δε μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής. Αυτό μας δείχνει και το παράδειγμα του Νέου Λαικού Μετώπου στη Γαλλία, και μας θύμισε με τη παρέμβασή της σήμερα η Λουσύ Καστέλς. Η συγκρότησή του δεν ήταν μια τεχνητή συγκόλληση από τα πάνω, αλλά απαίτηση της κοινωνικής αντιπολίτευσης, στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς. Έκφραση των αγώνων μιας κοινωνίας που έδωσε και δίνει μάχες στους δρόμους και μάλιστα πολλές από αυτές τις κερδίζει.
*Κανένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ρήξεων δε θα υλοποιηθεί αν πρώτα δεν εκφράσει και κινητοποιήσει τη πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας. Της υγειούς επιχειρηματικότητας που ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο της διαφθοράς. Των νέων επιστημόνων μας, που συνεχίζουν να μεταναστεύουν από τη χώρα. Των σύγχρονων μη προνομιούχων που αρχίζουν σταδιακά να συνειδητοποιούν ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Της μεγάλης πλειοψηφίας που σήμερα δηλώνει ότι δε τα βγάζει πέρα. Και που αργά ή γρήγορα θα απαιτήσει και θα αποκτήσει τη πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει.
Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά
Το ενδιαφέρον ήταν πάντως μεγάλο, εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η πλειονότητα των στελεχών που απαρτίζουν τη σημερινή πλειοψηφία, βρέθηκαν απόψε στον Πειραιά. Παρόντες και οι υποψήφιοι πρόεδροι Φάμελλος, Φαραντούρης, Γκλέτσος. Το παρών δίνουν και στελέχη από τη Νέα Αριστερά, ενώ παρίστανται ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης και ο αντιδήμαρχος και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης. Το παρών έδωσε και ο ναύαρχος Αποστολάκης, ωστόσο αποχώρησε πριν την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού.
Μεταξύ άλλων, στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς, η γραμματέας του κόμματος Ράνια Σβίγκου, η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα Μπέτυ Μπαζιάνα, οι Διονύσης Καλαματιανός, Κατερίνα Νοτοπουλου, Ολγα Γεροβασίλη, Οζγκιούρ Φερχάτ της Νέας Αριστεράς, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Γιώργος Ψυχογιός, Γιωργος Καραμέρος, Χάρης Μαμουλάκης, Κώστας Μπάρκας, Γιάννης Μουζάλας, Ζαχαρούλα Τσιριγώτη, Κατερίνα Παπακώστα, Γιώργος Βασιλειάδης, Διονύσης Τεμπονέρας, Νικόλας Φαραντούρης, Αθηνά Λινού, Μαρία Ρεπούση, Κατερίνα Νοτοπούλου, Πέτρος Κόκκαλης, Θεόφιλος Ξανθόπουλος, Πάνος Τριγάζης, Γιάννης Μπαλάφας, Αλέκος Φλαμπουράρης, Χρήστος Σπίρτζης, Γιάννης Ραγκούσης, Μαρίνα Κοντοτόλη.
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Γιώργος Χουλιαράκης, άνοιξε την ημερίδα, και αναφέρθηκε στις προκλήσεις και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Ακολούθησε ο κ. Γιώργος Ιωαννίδης ο οποίος παρουσίασε την έρευνα του ΚΕΠΕ με θέμα «Εκτίμηση Δείκτη Τιμών Καταναλωτή για τα νοικοκυριά βάσει του εισοδήματός τους». Ο Στράτος Φαναράς και ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης παρουσίασαν έρευνα της Metron Αnalysis με θέμα «Ακρίβεια και κόστος ζωής».
Ο κ. Χουλιαράκης ξεκίνησε λέγοντας πως «το σημερινό συνέδριο δεν θα ασχοληθεί μόνο με τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και τις προκλήσεις του μελλοντος όσον αφορά την αναπτυξη, αλλά και την βιωσιμότητα». Αρχικά ανέφερε πως η ελληνική οικονομία έχει ανακάμψει με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία τρία χρόνια, και μάλιστα πως έχει καταγράψει από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Ωστόσο συμείωσε πως ο πληθωρισμός ήδη έχει οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Ταυτόχρονα, όμως, μίλησε και για το σχεδιασμό της κυβέρνησης, όπως αυτός έχει κατατεθεί στην ΕΕ, και δεν είναι άλλος από το μεσοπρόθεσμο διαρθρωτικό σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη που φτάνει ως το 2028. Σύμφωνα με αυτόν τον σχεδιασμό, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα μειωθούν, φτάνοντας στο 1,3% με πτωτικές τάσεις έως το 2035, ενώ το πιθανότερο είναι να φτάσει στο 1%. Θύμισε, δε, πως ο ρυθμός ανάπτυξης προ κρίσης (πριν το 2007) ήταν 1,2%.
Σύμφωνα, μάλιστα, με τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα, ο Ελληνας είναι κατά 13% φτωχότερος απ’ ότι ήταν προ κρίσης, ενώ τόνισε πως έχει χαθεί από την Ελλάδα το 25% του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος. «Ουσιαστικά, το τέλος του 2023, το πραγματικό εισόδημα της χώρας ήταν ίδιο με 20 χρόνια πριν. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα το 2024 έκλεισε με 18% απώλειες σε σχέση με το 2007. Πρόκειται για μία απώλεια αντίστοιχη ενός μεγάλου πολέμου!» δηλωσε.
«Αν η οικονομία της Ελλάδας μεγεθυνόταν 1,5% γρηγορότερα απ’ τον Ευρωπαϊκό Μέσο Όρο, θα έφτανε στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα της Ελλάδας του 2007, το 2040! Αν δεν συμβεί αυτό, οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ θα την ξεπεράσουν σε ανάπτυξη – η Τσεχία το κάνει ήδη σήμερα». Σύμφωνα, όμως, με το Μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό της κυβέρνησης, μιλάμε για 1-1,2% ρυθμό ανάπτυξης, πράγμα που σημαίνει πως «αν συμβει αυτό θα γίνουμε η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης» είπε, ενω αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να γίνει για να ανατραπεί η κατάσταση, καταλήγοντας στην πλήρη αλλαγή των υπαρχουσών πολιτικών σε πολλαπλά επίπεδα (ανάπτυξης, εργασιακά κ.λπ).
Έρευνα ΚΕΠΕ για το Ινστιτούτο Τσίπρα: Μόνο η αύξηση του εισοδήματος των νοικοκυριών μπορεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια
Δεν αρκεί η μείωση τιμών των καταναλωτικών προϊόντων προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια στη χώρα μας, αλλά είναι απαραίτητες και η εισοδηματικές αυξήσεις. Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της ημερίδας του Ινστιτούτου του Αλέξη Τσίπρα με θέμα «Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, οι προκλήσεις και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας». Την έρευνα παρουσίασε ο ερευνητής Γιώργος Ιωαννίδης.
Από την ανάλυση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή για νοικοκυριά που ανήκουν σε διαφορετικές εισοδηματικές ομάδες, αλλά και από τις δαπάνες των νοικοκυριών που υπερβαίνουν τα εισοδήματά τους, προκύπτει ότι το πληθωριστικό σοκ της περιόδου 2021-2022 έπληξε δυσανάλογα τα φτωχά νοικοκυριά, ενώ διεύρυνε την απόσταση των πλουσίων από τις άλλες εισοδηματικές ομάδες.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας υπάρχει ο κίνδυνος να εδραιωθεί μια κατάσταση όπου τα φτωχότερα νοικοκυριά θα αντιμετωπίζουν έναν σταθερά υψηλό ΔΤΚ. Με αυτό το δεδομένο, ο περιορισμός του πληθωρισμού είναι αναγκαίος αλλά δεν θα αντιμετωπίσει την ακρίβεια. Η ακρίβεια μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την αύξηση του εισοδήματος των νοικοκυριών.
Metron για την ακρίβεια: Κυρίαρχη η απαισιοδοξία – Οι πολίτες αναμένουν κρατική παρέμβαση σε εθνικό επίπεδο, θεωρούν το πρόβλημα εγχώριο
Τις διάφορες πτυχές του ζητήματος της ακρίβειας έχει στο επίκεντρο η έρευνα της Metron Analysis για λογαριασμό του Ινστιτούτου του Αλέξη Τσίπρα, η οποία παρουσιάστηκε στην ημερίδα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από τον Στράτο Φαναρά και τον Γιάννη Μπαλαμπανίδη.
Βασικό συμπέρασμα αποτελεί ότι η απαισιοδοξία παραμένει κυρίαρχη σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, ωστόσο οι πολίτες αναμένουν κρατική παρέμβαση σε εθνικό επίπεδο – άλλωστε την θεωρούν εσωτερικό, δομικό πρόβλημα – και δεν έχουν προσδοκίες για αυτορρύθμιση της αγοράς.
Σύμφωνα με την έρευνα η ακρίβεια «έχει εδραιωθεί ως η μείζονα ανησυχία των πολιτών στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα» και «γίνεται αντιληπτή όχι πλέον ως “εισαγόμενο” πρόβλημα αλλά ως ζήτημα δομικού χαρακτήρα, που επιτείνει το αίσθημα της υλικής και ψυχολογικής επισφάλειας σε μια εποχή επάλληλων κρίσεων».
Στον όρο Ακρίβεια συνοψίζονται πολλαπλές πτυχές της οικονομικής ζωής, που σχετίζονται με την αντιλαμβανόμενη αύξηση του κόστους ζωής: βασικά αγαθά, ενέργεια, στέγαση, αλλά και υγεία, παιδεία, αναψυχή.
Ενέχει και μια έντονη διάσταση χρόνου, από τις δαπάνες της καθημερινότητας έως τις τακτικές δαπάνες σε μηνιαία βάση, σε συνάρτηση με την οικονομική άνεση ή δυσκολία ενός ατόμου ή ενός νοικοκυριού καθώς περνάει ο μήνας.
Ακόμη, επιδρά στην αίσθηση του ορίζοντα προσδοκιών των πολιτών αλλά και στις επιλογές πολιτικής που θα προέκριναν.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας:
Η απαισιοδοξία παραμένει κυρίαρχη και στο επίπεδο της κατανάλωσης, επιτείνοντας την αίσθηση ενός ορίζοντα χαμηλών προσδοκιών συνολικά για τη χώρα, σε μια κρίσιμη καμπή για την οικονομία και για το πολιτικό σύστημα
Στο πεδίο της Ακρίβειας φαίνεται να προκύπτει ως ζητούμενο η παρέμβαση πρωτίστως σε εθνικό επίπεδο –αφού το πρόβλημα θεωρείται εγγενές και όχι «εισαγόμενο»– και συμπληρωματικά σε επίπεδο Ε.Ε.
Μερίδιο ευθύνης αποδίδεται στην αγορά, χωρίς να υπάρχουν προσδοκίες από την αυτορρύθμισή της. Προσδοκίες δεν υπάρχουν ούτε από ένα οργανωμένο καταναλωτικό κίνημα στην κοινωνία πολιτών
Αλλά από μια ισχυρή δημόσια/κρατική παρέμβαση ρύθμισης της αγοράς για τη μείωση των τιμών των αγαθών.
4 επιχειρησιακά προγράμματα σε εθνικό επίπεδο – Η αντιπολίτευση να προτείνει λύσεις, όχι θεωρίες
Σημεία από Λούκα Κατσέλη:
«Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε για πολιτική και παραγωγή πολιτικής σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που ζούμε».
«Έχουμε μεγάλη ευθύνη όλοι μας να πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε περιθώρια να αναβάλλουμε τη συλλογική μας δράση».
Μίλησε για «δυστοπία» η οποία έχει πάρα πολλές εικόνες: Ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, τα νοικοκυριά δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα, έχουμε έλλειψη ισχυρής αντιπολίτευσης, καταπάτηση του κράτους δικαίου.
Για την χάραξη πολιτικών, είπε χρειάζεται να υπάρχει σωστή διάγνωση των προβλημάτων, μέτρα πρόληψης μιας κρίσης, αντιμετώπισης, όταν αυτή συμβεί, και αντιστάθμισης, μετά την κρίση.
Πρότεινε τα Ινστιτούτα που μετέχουν στην εκδήλωση αυτή Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα, Ινστιτούτο ΕΝΑ, Ιντερποστ και In-Socialν να εργαστούν ώστε να καταθέσουν 4 επιχειρησιακά προγράμματα:
1.Εθνικής και ανθρώπινης ασφάλειας, η αβεβαιότητα του κόσμου στην καθημερινότητά του αλλά και λόγω των εξελίξεων στα εθνικά, επιβάλλει ένα σχέδιο για εξωτερικές απειλές, φυσικές καταστροφές, κάλυψη βασικών αναγκών κοινωνικών ομάδων, στέγη, EΣΥ, μεταναστευτικό (ως θέμα ασφάλειας γιατί αλλιώς θα δούμε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού να στρέφεται στην ακροδεξιά)
2. Βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης, σε επίπεδο εθνικό και περιφερειακό. Αν δεν διευρύνουμε τις παραγωγικές επενδύσεις, αργά ή γρήγορα θα έχουμε νέα οικονομική κρίση.
3.Κοινωνικής συνοχής – θέματα ρύθμισης και εποπτείας αγορών, στήριξη της εργασίας, αύξηση πραγματικού κ κοινωνικού μισθού, αναζωογόνηση του συνεταιριστικού και καταναλωτικού κινήματος
4. Θεσμικής Ανασυγκρότησης και λειτουργίας
Στο ερώτημα για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, ο Νίκος Χριστοδουλάκης είπε: «Δεν πρέπει κανείς να είναι υπεραισιόδοξος διότι τα πράγματα είναι ευμετάβλητα και η βασική προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία, αυτή χτίζεται σιγά σιγά». Τόνισε ότι χρειάζεται «υπομονή και καθαρότητα θέσεων» και πρόσθεσε πως οι συμμαχίες πρέπει να οικοδομούνται πάνω σε πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους και να μην μπαίνουν στη διαδικασία ιδεολογικών συγκλίσεων. Η Λούκα Κατσέλη, εκτίμησε ότι «πρέπει να τρέξουμε».
«Χρειάζεται συμπαράταξη, μέτωπο λαϊκό, δημοκρατικό και προοδευτικό» είπε τονίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρχει αυτός ο κατακερματισμός των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Πρότεινε να γίνει και μια νέα ημερίδα για να κατατεθούν προτάσεις για το πώς μπορούμε να πάμε από το συγκρουσιακό κλίμα που υπάρχει σήμερα σε μια συμπαράταξη.
Ανέφερε ότι ένα βήμα μπορεί να είναι μια προγραμματική συνδιάσκεψη πχ των ινστιτούτων που συνέβαλαν στην ημερίδα κάπου στις αρχές Φεβρουαρίου τονίζοντας πως «δεν αποκλείω ακόμη και αιφνιδιασμό με πρόωρες εκλογές» με πρόσχημα θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικά.
«Το τι θα κάνουν οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις, δεν μπορεί να απαντηθεί τόσο απλά» είπε ο Γιάννης Δραγασάκης, αλλά έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου επισείοντας τον ακροδεξιό κίνδυνο αν οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις δεν κάνουν το χρέος τους.
«Δεν συζητάμε σε περιβάλλον ελεύθερων επιλογών αλλά καταναγκασμών, όπου η κάθε επιλογή έχει τις συνέπειές της», είπε. Συμφώνησε με το Νίκο Χριστοδουλάκη ότι δεν πρέπει να γίνουν βιαστικές κινήσεις προς χάριν της επικοινωνίας, αλλά είπε πως «πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες, ας δημιουργηθούν διάφορες εστίες και δράσεις» παραπέμποντας και στις προτάσεις της Λούκα Κατσέλη για την συνεργασία των Ινστιτούτων.
«Ας φύγουμε από μια λογική ανάθεσης», είπε.
