Η φορολογική εικόνα της χώρας επιδεινώνεται, καθώς τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για το οκτάμηνο του 2025 αποκαλύπτουν ραγδαία αύξηση των απλήρωτων φόρων και των ληξιπρόθεσμων οφειλών, επιβαρύνοντας περαιτέρω τα δημόσια έσοδα και τους φορολογούμενους.

Φόρους ύψους 5,7 δισ. ευρώ άφησαν απλήρωτους οι φορολογούμενοι στο διάστημα Ιανουαρίου – Αυγούστου 2025, με τα στοιχεία να δείχνουν ότι μόνο τον Αύγουστο οι απλήρωτοι φόροι αυξήθηκαν κατά 1,37 δισ. ευρώ σε σχέση με τον Ιούλιο.

Η τάση αυτή δείχνει ότι παρά τις συνεχείς ρυθμίσεις και τα μέτρα διευκόλυνσης, το φορολογικό βάρος παραμένει δυσβάστακτο για μεγάλο μέρος των πολιτών.

Τα «φρέσκα» ληξιπρόθεσμα χρέη, δηλαδή οι οφειλές που δημιουργήθηκαν από τις αρχές του έτους έως τον Αύγουστο, ανήλθαν σε 6,135 δισ. ευρώ, από 4,667 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.

Παράλληλα, ο αριθμός των οφειλετών διαμορφώθηκε σε 3.973.220 φυσικά και νομικά πρόσωπα, αποτυπώνοντας το εύρος του προβλήματος και την αδυναμία μεγάλου μέρους της κοινωνίας να ανταποκριθεί στις φορολογικές της υποχρεώσεις.

Το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος προς το Δημόσιο ανέρχεται πλέον σε 111,627 δισ. ευρώ. Από αυτό, τα 27,171 δισ. ευρώ θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης, γεγονός που μειώνει το πραγματικό εισπράξιμο υπόλοιπο στα 84,456 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό το ποσό παραμένει εξαιρετικά υψηλό, αποτελώντας έναν από τους μεγαλύτερους δημοσιονομικούς πονοκεφάλους για το οικονομικό επιτελείο.

Από τους φορολογούμενους με οφειλές, 2.262.821 βρίσκονται ήδη στο στάδιο πριν τις κατασχέσεις, ενώ σε 1.617.052 έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, όπως κατασχέσεις λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το κράτος εντείνει την εισπρακτική του πολιτική, επιχειρώντας να ανακτήσει έσοδα, την ώρα που η κοινωνική κόπωση και η μείωση της αγοραστικής δύναμης δυσχεραίνουν περαιτέρω τη συμμόρφωση.

Για το οκτάμηνο, οι εισπράξεις έναντι νέου ληξιπρόθεσμου χρέους (εκτός 10 ΜΦΚ) ανήλθαν σε 1,861 εκατ. ευρώ, έναντι 1,663 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2024, σημειώνοντας αύξηση 11,91%. Παρά τη βελτίωση των επιδόσεων είσπραξης, το συνολικό πρόβλημα των ανεξόφλητων φόρων διευρύνεται, υποδηλώνοντας ότι η βελτίωση των εσόδων οφείλεται περισσότερο σε διοικητική αυστηρότητα παρά σε πραγματική οικονομική ανάκαμψη.

Η εικόνα αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα της φορολογικής πολιτικής και τη βιωσιμότητα του σημερινού φορολογικού μοντέλου.

Η διαρκής αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών καταδεικνύει την ανάγκη για μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση, που θα στηρίζει την εισπραξιμότητα χωρίς να εξαντλεί τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και των επιχειρήσεων.