Όταν ετοίμαζα το δημοσίευμα για την κατάσταση που επικρατεί στον Μπάλο δεν περίμενα ποτέ πως θα υπάρχει αυτή η ανταπόκριση. Άνθρωποι από διαφορετικές περιοχές της Κρήτης, της Ελλάδας και του εξωτερικού έστελναν μηνύματα στην εφημερίδα και έδιναν τις δικές τους εμπειρίες γι’ αυτό που και αυτοί είχαν διαπιστώσει.
Κοινή διαπίστωση όλων αυτών των διαφορετικών ανθρώπων είναι πως κάτι πρέπει να αλλάξει. Μέσα από την διαπιστωμένη είκονα του Μπάλου, μιλούσαν για έναν άλλο τρόπο λειτουργίας, μία νοοτροπία διαφορετική και το ρόλο πολιτών και αρχών σε σχέση με αυτό που ζούμε. Μια κοινή πραγματικότητα που δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια: πρέπει να αλλάξει.
Ήταν σα να δημιουργήθηκε ένα ρήγμα και απ’ αυτό το ρήγμα να απελευθερώθηκε υλικό που εκτοξεύθηκε με μεγάλη πίεση. Κάτι σα να ξύπνησε..
Λοιπόν, στο διάστημα αυτό που πέρασε υπήρξαν πολλές εκκλήσεις να μη σταματήσουμε. Από την πλευρά μου, στις καταγγελίες που δεχόμουνα για ατασθαλίες και παραβατική συμπεριφορά τόσο εκ μέρους ιδιωτών αλλά και εκ μέρους επίσημων φορέων του κράτους, ζητούσα από τους συμπολίτες μου να αναλάβουν και αυτοί την ευθύνη που τους αναλογεί.
Σε συζητήσεις που είχα αναρωτιόμουνα εφόσον είναι κοινή διαπίστωση πολλών πολιτών αυτά που συμβαίνουν γιατί δεν προχωρούν στην υποστήριξη του δίκαιου; Γιατί δεν οργανώνονται σε ομάδες πολιτών για ν’ αλλάξουν όλα αυτά που τους ενοχλούν και καταστρέφουν την καθημερινότητά τους; Γιατί, εν τέλει, επιτρέπουν σε παραβατικές συμπεριφορές να έχουν διάρκεια και να στήνουν ισχυρά θεμέλια στο σημείο σε αρκετές περιπτώσεις να μιλάμε πλέον για εγκληματική δράση με όρους μαφίας;
Οι ερωτήσεις ήταν σωστές, όμως και η απάντηση ήταν απλή όσο και η πραγματικότητα εμφανής: Διότι το ίδιο το κράτος [προέκταση του οποίου είναι και οι δήμοι] το οποίο θα όφειλε να επεμβαίνει στις καταγγελίες των πολιτών ευνοεί ή υποστηρίζει σιωπηλά ή είναι ενεργά αναμεμειγμένο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στην παραβατική – εγκληματική δραστηριότητα.
Είτε άμεσα, καθώς παραβιάζει το νόμο τον οποίο έχει το ίδιο θεσπίσει, είτε έμμεσα, αφού υπάρχει διαπλοκή ατόμων της πολιτικής ζωής με οικονομικούς παράγοντες ή και κοινούς εγκληματίες, με σκοπό την παράκαμψη του νόμου, την εξυπηρέτηση καταστάσεων και εν τέλει τον παράνομο πλουτισμό. Πλέον, αυτή η διαπλοκή στο πέρασμα των χρόνων έχει δημιουργήσει ισχυρά θεμέλια, απέκτησε οργάνωση και επεκτάθηκε. Δεν κλωνίζεται έτσι εύκολα..
Οι οποιεσδήποτε καταγγελίες λοιπόν, ειδικά σε μικρές κοινωνίες, είναι επικίνδυνες για τους ανθρώπους που προβαίνουν σε αυτές. Τα συμφέροντα – που σε πολλές περιπτώσεις πλέον είναι οργανωμένα – επιτίθονται με θράσσος. Και το «λάθος» τιμωρείται παραδειγματικά ώστε να λειτουργήσει διδακτικά ως προς το σύνολο της κοινωνίας αλλά και τους υπόλοιπους λίγους ανυπάκοους. Δηλαδή, κυριαρχεί ο τρόμος.
Και τότε επιβάλλεται η σιωπή. Και αυτοί που μιλούν ελεύθερα είναι μονάχα οι διεφθαρμένοι και οι φαύλοι. Αυτή η ελευθερία η οποία ανεξέλεγκτη όπως είναι, επειδή είναι διεφθαρμένοι και φαύλοι αυτοί που την χρησιμοποιούν, παράγει την ασυδοσία. Ο τρόμος είναι ελεύθερος, οι υπόλοιποι σιωπαίνουν.
Επεκτείνεται ως ιός και μολύνει το σώμα της κοινωνίας. Διαφθείρει συνειδήσεις. Και η δυσάρεστη μυρωδιά ξεκινά από το κεφάλι. Η σήψη γίνεται αποδεκτή ως αναπόδραστη. Κι εφόσον το καθεστώς ατιμωρησίας είναι γενικευμένο, η τιμωρία είναι που προκαλεί αντιδράσεις: είναι αφύσικη. Και συνεπακόλουθα: το νόμιμο είναι το κατεξοχήν αφύσικο κι επικίνδυνο.
Εφόσον τα πράγματα ήταν διαφορετικά ίσως δε θα υπήρχε αναγκαιότητα δημοσιογραφικής έρευνας – δημοσιογράφων που προβαίνουν σε «αποκαλύψεις». Γιατί οι αποκαλύψεις είναι πολλές φορές τα κοινά μυστικά που κανείς δεν έχει το θάρρος να τα ομολογήσει φωναχτά. Ή, όλ’ αυτά που τόσο τα συνηθίσαμε που πλέον δε μας προκαλούν εντύπωση: είναι φυσικά. Είναι η αποτυχία της κοινωνίας των πολιτών να λειτουργήσει. Τίποτ’ άλλο.
Σήμερα λοιπόν θα προχωρήσουμε από την εφημερίδα μας σε νέες δυσάρεστες «αποκαλύψεις». Αναφορικά με έναν ακόμα παράδεισο του νομού μας και την κατάντια του: την Ελαφόνησο. Οι ομοιότητες – όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς – που παρουσιάζει με την περίπτωση του Μπάλου, δεν είναι απλά πολλές, αλλά δεν είναι και τυχαίες.
Οι «ανακρίβειες» και τα λάθη που επαναλαμβάνονται
Ο κ. Γεώργιος Μυλωνάκης, Δήμαρχος Κισάμου, μετά το δημοσίευμά μας για τον Μπάλο, μας είχε κατηγορήσει για ανακρίβειες, οτι «ρίχνουμε νερό στο μύλο» των ιδιωτικών συμφερόντων, πως είμαστε κακόπιστοι επειδή «προφανώς και δεν γίνονται όλα τέλεια… Προφανώς και υπάρχουν ελλείψεις…» αλλά «…παρά τα όποια λάθη γίνονται και τις προοπτικές βελτίωσης που υπάρχουν στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας (είναι σίγουρο ότι με περισσότερα χρήματα μπορούν να γίνουν καλύτερες δράσεις), κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι η εικόνα στον Μπάλο είναι πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη πριν από μερικά χρόνια».
Όμως, όπως και στην περίπτωση του Μπάλου, έτσι και στο Ελαφονήσι οι «ελλείψεις» και τα «λάθη» επαναλαμβάνονται. Τα ίδια λάθη… Κι οπότε, πέρα από τη διαφωνία, πέρα από τη συζήτηση περί αποτυχίας ή επιτυχίας των δημοτικών αρχών στην προστασία μίας περιοχής γεννάται ένα διαφορετικό ερώτημα: Αν μία κακή πρακτική επαναλαμβάνεται, πόσο πλέον μπορεί να δεχθεί ο οποιοσδήποτε ότι αποτελεί απλά αποτυχία διαχείρησης;
Πρακτικές που έχουν μέσα τους τα στοιχεία της ασυδοσίας, της υπερκμετάλλευσης αλλά και της καταστροφής υποδομών που κόστισαν χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Έλληνα φορολογούμενου. Του Έλληνα πολίτη.. Κοινό σημείο αναφοράς, συνδετικός κρίκος μεταξύ Μπάλου και Ελαφονήσου η εταιρεία Μονομετοχική Α.Ε. που ίδρυσε ο Δήμος Κισσάμου για τη διαχείριση των περιοχών.
Μονομετοχική Α.Ε.: Μια εταιρεία από και για τον Δήμαρχο Κισάμου;
Η Δημοτική Μονομετοχική Α.Ε. Δήμου Κισάμου είναι μία εταιρεία η οποία έχει την ευθύνη για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση ακινήτων και κοινόχρηστων χώρων εντός των ορίων του Δήμου Κισσάμου. Εταιρείες με παρόμοια μορφή και δράση υπάρχουν σε πάρα πολλούς δήμους της χώρας μας αφού ο «Καλλικράτης» έδωσε αυτή τη δυνατότητα στους νεοσυσταθείς Δήμους.
Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη Μονομετοχική Α.Ε. είναι πως, όπως έχει καταγγελθεί από την αντιπολίτευση του Δήμου Κισάμου και πιο συγκεκριμένα τόσο από την πρώην Δήμαρχο Κισάμου κ. Φρόσω Σκουλάκη όσο και από τον πρώην Δήμαρχο Ιναχωρίου κ. Κωνσταντίνο Κουκουράκη, «λειτουργεί κάτω από καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας».
Όπως καταγγέλθηκε εντός του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Κισάμου κανένα στοιχείο δε δόθηκε για τη λειτουργία της εν λόγω εταιρείας, παρά τις πολλές καταγγελίες και σχετικά αρνητικά δημοσιεύματα στον τύπο. Κι όλ’ αυτά ενώ είχαν ζητηθεί επισήμως από την αντιπολίτευση αρκετές φορές.. Τα στοιχεία… χάθηκαν!
Στο αίτημά τους για ενημέρωση προβαλλόταν αστείες προφάσεις. Αντιγράφουμε σχετικά: «ο πρόεδρος της Μονομετοχικής Δήμου Κισσάμου τα έχει στο σπίτι του»…«ουδεμία ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει γίνει για τις δραστηριότητες της Μονομετοχικής αλλά και καμία απόφασή της δεν έχει έλθει στο Δημοτικό Συμβούλιο για έγκριση».
Κάποιος καλόπιστος, θα έλεγε πως εφόσον η εταιρεία έχει μέλη και διοικητικό συμβούλιο, θα μπορούσε να παρακαμφθεί το Δημοτικό Συμβούλιο.
Όμως, το καθεστώς πλήρους αδιαφανής λειτουργίας της εταιρείας αποτυπώνεται και στη δομή της εταιρείας αφού δεν υπάρχει καμία απολύτως εκπροσώπευση της αντοπολίτευσης στο εννιαμελές Διοικητικό Συμβούλιο της Μονομετοχικής Α.Ε. του Δήμου Κισάμου. Είναι μία εταιρεία η οποία στελεχώθηκε από τον Δήμαρχο Κισσάμου μονάχα με άτομα τα οποία αποτελούσαν μέλη του συνδυασμού του [1]. Εφόσον και οι αποφάσεις της εταιρείας δεν ελέγχονται από το Δημοτικό Συμβούλιο Κισάμου, η δράση της είναι ανεξέλεγκτη και απόλυτα ελεγχόμενη από την παράταξη του Δημάρχου Κισάμου. Κανένας δημοκρατικός έλεγχος…
Μια εταιρεία του Δήμου Κισάμου, λοιπόν, ή της Δημοτικής Αρχής της περιοχής;
Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Ελαφόνησου και Μπάλου
Όπως και στον Μπάλο έτσι και στην Ελαφόνησο, συνυπεύθυνη για τη διαχείριση της περιοχής και εφαρμογής των διαχειριστικών σχεδίων και της σχετικής νομοθεσίας [2] είναι η Δημοτική Μονομετοχική Α.Ε. Δήμου Κισάμου μαζί με την αντίστοιχη εταιρεία του Δήμου Καντάνου Σελίνου. Και όπως και στην περίπτωση του Μπάλου, η αποτυχία είναι συνολική.
Ειδικά για την Ελαφόνησο, η σύγκριση με την κατάσταση που επικρατούσε πριν μόλις μερικά χρόνια επί δημαρχίας Κωνσταντίνου Κουκουράκη (όταν το Ελαφονήσι ήταν ακόμα στη δικαιοδοσία του Δήμου Ινναχωρίου) δημιουργεί απελπισία…
Θα έλπιζε κανείς ίσως ότι η ανάμειξη δύο δήμων στη διαχείριση της περιοχής θα λειτουργούσε προστατευτικά ώστε στην περίπτωση παρανομιών ή κακής διαχείρισης εκ μέρους της μίας πλευράς ή ορθή διαχείριση από την άλλη πλευρά δε θα επέτρεπε στο κακό να συνεχιστεί για πολύ. Όμως, στην περίπτωση της Ελαφονήσου η συνδιαχείριση σημαίνει η κάθε πλευρά παρανομεί και όλοι μαζί σιωπούν και συγκαλύπτουν.
Το φωτογραφικό υλικό που έχουμε συλλέξει είναι κι εδώ μεγάλο. Υπερκεμετάλλευση, ασυδοσία, καταπατήσεις, και καταστροφές.
Κι όλα αυτά ενώ η περιοχή αποτελεί περιοχή ενταγμένη στο Δίκτυο ΦΥΣΗ 2000, κηρυγμένος με ΦΕΚ Ιστορικός και Αρχαιολογικός τόπος, ενώ υπάρχει διαχειριστικό πρόγραμμα από το πρόγραμμα Life από το 1996 και Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη η οποία είναι υπό θεσμοθέτηση για όλη την περιοχή [3].
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε… “Parking free”!
Αλλά όλ’ αυτά, φαντάζομαι, είναι ανούσια, ασύμφορα και τρομερά κουραστικά μπροστά στην ευκαιρία να γεμίσουμε και τη τελευταία σπιθαμή γης με ομπρελοκαθίσματα… Κι ας κοπούν και μερικά κλαδιά, κι ας ξεραθούν και μερικά δέντρα αρκεί να μπορούν τα αμάξια των τουριστών να παρκάρουν πιο κοντά στην παραλία ή στον ίσκιο των κέδρων. Άλλωστε, εδώ ο αιγιαλός “Parking free”!… Δηλαδή, απελευθερωμένες καταστάσεις. Ασυδοσία!
Το κουβούκλιο από το οποίο υποτίθεται γίνεται ενημέρωση για την ιστορία της περιοχής τώρα υπάρχει ενημέρωση για πιο επίκαιρα ζητήματα όπως για το πού μπορείται να παρκάρετε το αμάξι σας… πάντα επί του αιγιαλού.
Απελευθέρωση από τον τυρανικό ζυγό της περιβαλλοντικής ευαισθησίας
Όπως είναι εμφανές και από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε, η επέκταση των ομπρελοκαθισμάτων πιάνει το συνολικό μήκος της παραλίας κι έχει φθάσει μέχρι εντός της θάλασσας! Λες και πρέπει να τσαλαβουτάνε οι ξαπλώστρες στο νερό για να δροσίζονται από τον καυτό ήλιο. Τέτοια ευαισθησία από τους υπεύθυνους. ραδίπλα, απειλητικά στέκουν δεκάδες τσιμεντένιες βάσεις με παλούκια έτοιμα να υποστηρίξουν την εγκαθίδρυση νέων ομπρελοκαθίσματων.
Οι περιφραγμένες περιοχές απελευθερώθηκαν από τον τυρανικό ζυγό της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και τα σκοινιά που οριοθετούσαν κόπηκαν και πλέον αραχτός ο καθένας μπορεί να παρκάρει είτε το αμάξι του είτε να βολευθεί ο ίδιος δίχως ουδείς να τον ενοχλήσει. Κι αν ακόμα υπάρχει η πινακίδα που ενημερώνει πως «οι παραβάτες διώκονται βάσει του νόμου», η φθορά της σηματοδοτεί και την αχρηστία στην οποία ο νόμος έχει πέσει.
Εικόνα διάλυσης…
Πιο πέρα μια σειρά από τροχόσπιτα έχουν κατασκηνώσει και αν κάποιος γνωρίζει που πάνε τα απόβλητά τους καλό θα ήταν να μας πληροφορήσει γιατί κάτι μου… μυρίζει!
Οι διάδρομοι φθαρμένοι ή σπασμένοι, το ενημερωτικό υλικό σκισμένο, εικόνα διάλυσης. Κι αυτά ενώ επί δημαρχίας κ. Κουκουράκη, από το έργο προστασίας που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα εκτός των άλλων υπήρξε και ανάπτυξη πλήρους δικτύου περιβαλλοντικής πληροφόρησης μέρους του οποίου ήταν και οι 30 πινακίδες τύπου αναλόγιου όπου δινόταν εξειδικευμένη ενημέρωση για τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
Αυτά, που οι διαχειριστές της περιοχής τα 2 τελευταία χρόνια τα εγκατέλειψαν και τα άφησαν να καταστραφούν [4]. Ακόμα και η απόφαση για την έγκριση του Κανονισμού Διαχείρισης της νήσου Ελαφόνησος από την Εφημερίδα της Κυβέρνησης βρίσκεται πεταμένή κάπου μέσα στις αμμούτσες. Θα σκέφθηκαν μάλλον, αφού, ούτως ή άλλως δε γίνεται σεβαστός… Ποια απόφαση… Και ποια κυβέρνηση..
Κάθε χρόνο και χειρότερα…
Η πραγματικότητα αυτή τεκμηριώνεται και μέσω των Τεχνικών Εκθέσεων της Κτηματικής Υπηρεσίας οι οποίες, αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν πως τα πράγματα κάθε χρόνο γίνονται και χειρότερα.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι ενώ στις διαπιστώσεις της Τεχνικής Έκθεσης της Κτηματικής Υπηρεσίας το 2011 διαπιστώθηκαν καταπατήσεις 386 τ.μ. από τη Μονομετοχική Α.Ε. Δήμου Κισσάμου για το 2012 είχαμε υπερδιπλασιασμό του χώρου όπου γίνεται καταπάτηση φθάνοντας τα 769 τ.μ.
Τα ίδια ισχύουν και για την αντίστοιχη εταιρεία του Δήμου Καντάνου Σελίνου (696 τ.μ. καταπάτηση) και ισχύουν εξίσου για τη χρήση του αιγιαλού όσο και για τη λειτουργία των καντινών με παράνομες κατασκευές και άλλες ατασθαλίες.
Το αποτέλεσμα – σύμφωνα με την Τεχνική Έκθεση – είναι «η αλλοίωση της φυσικής μορφής του αιγιαλού». Να σημειώσω εδώ επίσης ότι ο έλεγχος έγινε στα τέλη του Σεπτέμβρη, δηλαδή όχι στο φόρτε της τουριστικής περιόδου. Ίσως η πραγματικότητα που θα κατέγραφε η Έκθεση εφόσον είχε συμβεί τον Αύγουστο να ήταν πολύ χειρότερη. Είναι μία βάσιμη υπόθεση.. Αυτές οι παρανομίες δε γίνονται από ιδιώτες, γίνονται από τους Δήμους που τάχθηκαν να προστατεύουν την περιοχή και τα συμφέροντα των πολιτών. Γίνονται από το κράτος. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. [5]
Εξαφανίστηκαν τμήματα της παραλίας!
Όμως η καταστροφή δε σταματά εκεί. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι απλά η μη τήρηση του Κανονισμού Διαχείρισης και της Νομοθεσίας, δεν είναι μονάχα οι καταπατήσεις.
Σύμφωνα με καταγγελίες του 2011 που έχουν γίνει από τον τέως δήμαρχο Ιναχωρίου κ. Κώστα Κουκουράκη υπήρξε «αλλοίωση της αμμώδους ακτογραμμής» από παρεμβάσεις με βαριά χωματουργικά μηχανήματα.
Αυτό έχει διαπιστωσεί με αναφορά του και το Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και σχετικό έγγραφο είχε αποσταλλεί από την Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος για τη διερεύνηση των λόγων αυτής της αυθαιρεσίας [6]. Αλήθεια, τι έγινε με την υπόθεση αυτή; Τι έχουν κάνει οι αρμόδιες υπηρεσίες;
Ο Δήμαρχος Καντάνου Σελίνου κ. Δερμιτζάκης τότε είχε υποστηρίξει πως όλα είναι νόμιμα, κάτι που όμως δεν υποστηρίζεται από πουθενά. Άλλωστε, με πιο πρόσφατη αναφορά για το συγκεκριμένο θέμα προς την Κτηματική Υπηρεσία Ν. Χανίων με ημερομηνία 15-8-2012, διαπιστώνεται ότι «φέτος μεγάλα τμήματα της αμμώδους παραλίας έχουν εξαφανιστεί για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Αυτό τεκμηριώνεται με μια ματιά στις δορυφορικές φωτογραφίες από προηγούμενα έτη».
Στην ίδια αναφορά υπάρχουν και άλλες σημαντικές καταγγελίες, όπως για παράβαση της φέρουσας ικανότητας της περιοχής. Αυτή είναι η σημερινή εικόνα στο Ελαφονήσι. Μια εικόνα που έχει οδηγήσει σε πολλά δημοσιεύματα, σε καταδίκες και σε πρόστιμα, τα οποία, όμως, δε συγκινούν τους υπεύθυνους. Προφανώς τα κέρδη για κάποιους είναι μεγαλύτερα.
Η απώλεια της Γαλάζιας Σημαίας
Εδώ, επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει μία απλή αποτυχία ή ανικανότητα διαχείρισης. Εδώ βρήκανε έναν παράδεισο, και αντί να τον προστατέψουνε, τον εκπορνέψανε.
Είναι σα να έχεις μία θάλασσα πάμπλουτη σε ψάρια και κάποιοι έξυπνοι να ρίχνουν δυναμίτες! Κερδίζεις για λίγο χρονικό διάστημα και καταστρέφεις για μια ζωή, ακόμα και τον εαυτό σου. Δε βάζεις βαριά μηχανήματα να σκάβουν σε έναν ευαίσθητο οικολογικό παράδεισο! Όχι, κ. Δήμαρχοι όταν γνωρίζετε τις ιδιαίτερες οικολογικές συνθήκες που επικρατούν … Απαγορεύεται να παρκάρεις το αμάξι σου κάτω από κέδρους, ή δίπλα σε αυτή την παραλία. Δεν είναι εξαιτίας κάποιου τερτιπιού κάποιου περίεργου. Υπάρχουν ουσιαστικοί λόγοι για την απαγόρευση. Είναι απλά ηλίθιο, εγκληματικό και καταστροφικό. Για όλους.
Η ζημιά που δημιουργείται σε αυτές τις περιοχές επηρεάζει όλο τον τουρισμό της Κρήτης. Και την ευθύνη έχουν και οι δύο δήμοι που είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση. Ο Δήμος Κισσάμου και ο Δήμος Καντάνου Σελίνου. Άραγε, ο εισαγγελέας δε θα έπρεπε να είχε επέμβει τόσο καιρό; Τι περιμένει;
Δε φταίει ο δημοσιογράφος που δείχνει το δάσος που καίγεται. Φταίει αυτός που έβαλε τη φωτιά.
Να σημειώσουμε εδώ τέλος, πως στην περιοχή του Λαφονησίου είχε γίνει μία μεγάλη επένδυση. 300.000 ευρώ είχαν δαπανηθεί μέσω του Δήμου Ινναχωρίου το 2007 για την προστασία των αμμοθινών και του κέδρου από ευρωπαϊκά κονδύλια. Και τα δύο είναι απειλούμενα και προστατευόμενα είδη. Από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε είναι εμφανής η ζημιά που ήδη έχει γίνει.
Όπως αντιλαμβάνεστε η καταστροφή που συντελείται στο Ελαφονήσι δεν είναι μία απλή υπόθεση του Δήμου Κισάμου. Προφανώς και μπορούν να υπάρξουν «καμπάνες» και από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η καταστροφή που συντελείται στο Ελαφονήσι ήδη προκάλεσε σε ένα πρώτο στάδιο την απώλεια της Γαλάζιας Σημαίας. Όμως, αυτό θα φαντάζει ασήμαντο σε σχέση με αυτά που μπορούν να ακολουθήσουν εφόσον δεν υπάρξει ΑΜΕΣΑ, δίχως καμία άλλη χρονοτριβή ριζική μεταστροφή στην αντιμετώπιση της περιοχής από το δήμο Κισσάμου και από το Δήμο Καντάνου Σελίνου. Είναι αυτό εφικτό, υπό την παρούσα διοίκηση;
Αυτή τη στιγμή με την κατάσταση που δημιούργησαν στην περιοχή οι δύο δήμοι δίνουν πάτημα για τρομερά αρνητικές εξελίξεις. Και τότε, δε θα φταίει ο δημοσιογράφος που δείχνει το δάσος που καίγεται και προειδοποιεί για την καταστροφή που πλησιάζει αλλά αυτός που έβαλε τη φωτιά, όσο και αυτοί που αδιαφόρησαν στις προειδοποιήσεις.
Καιρός για αλλαγή
Συμπερασματικά, το Ελαφονήσι και ο Μπάλος όπως και άλλες συγκεκριμένες περιοχές εξαιρετικού κάλους, ιστορικοί και αρχαιολογικοί τόποι δεν αποτελούν ιδιοκτησία κανενός, αποτελούν κεφάλαιο για όλη την Κρήτη, κομμάτι του πολιτισμού και της ιστορίας της και με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ότι ζημιά γίνεται σε αυτές τις περιοχές επηρεάζει όλους μας.
Αντικατοπτρίζει όμως και αυτό που είμαστε, τον πολιτισμό μας, ο τρόπος που αναδεικνύουμε και η σχέση που διαμορφώνουμε με την ομορφιά του τόπου μας. Στην ακραία εκμετάλλευση που συντελείται, αποτυπώνεται μία Ελλάδα ασυδοσίας, απουσίας δημοκρατικού ελέγχου, απογοήτευσης, αδιαφορίας αλλά και διαφθοράς των πολιτών, άρα και αδιαφάνειας: εγκληματικής αισχροκέρδειας και εκπόρνευσης. Πρέπει ν’ αλλάξει. Εφόσον αυτό δε συμβεί, τα χειρότερα δε θα έχουν έρθει ακόμα. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στον Μπάλο και στην Ελαφόνησο.
Ο σεβασμός της περιοχής μέσω της ορθής λειτουργίας και της εφαρμογής των Διαχειριστικών Σχεδίων και της Νομοθεσίας θα ευνοήσει όλη την περιοχή της Κισσάμου, όλους τους κατοίκους της και συνεπακόλουθα όλους τους Κρητικούς. Μπορεί ν’ αποτελέσει τη βάση για να κτισθεί με γερά θεμέλια ένα νέο ξεκίνημα μιας υπέρβασης, για το πέρασμα από μια μαζικού, άναρχου και πολλές φορές ασύδοτου τύπου τουριστική ανάπτυξη σε ένα μοντέλο στο οποίο θα αναδεικνύονται οι τοπικές ιδιαιτερότητες, ο πολιτισμικός πλούτος κάθε περιοχής και η ομορφιά της φύσης με σεβασμό στο ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον.
Η Κρήτη έχει μοναδικό πλούτο, πολιτισμικό – ιστορικό – λαογραφικό, έχει μουσική παράδοση, έχει ένα διατροφικό μοντέλο ξεχωριστό. Η Κίσσαμος, το δικό της ιδιαίτερο χρώμα και χαρακτήρα. Χρειάζεται αλλαγή. Κι αυτή αρχίζει με τον σεβασμό. Αρχίζει με τη συνείδηση.
Σημειώσεις
[1] Με απόφαση του Δ.Σ. της Δημοτικής Μονομετοχικής Α.Ε. ορίστηκε ο Πρόεδρος της εταιρείας, Μουντάκης Μιχαήλ, να αμείβεται με το ποσό των δυο χιλιάδων (2000) ευρώ μηνιαίως για τις υπηρεσίες του στην εταιρεία, ενώ οι Αντιπρόεδροι της εταιρείας, Μοσχανάκης Δημήτριος, Τουλουπάκης Γεώργιος και Ξυπολιτάκης Εμμανουήλ αλλά και το μέλος της εταιρείας Χαραλαμπάκης Παναγιώτης να αμείβονται αντιστοίχως με το ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1500) ευρώ μηνιαίως [Αριθμός Απόφασης 32/2011]. Επιπλέον, με άλλη απόφασή του το Δ.Σ. της εταιρείας όρισε αποζημίωση για κάθε συνεδρίαση και μέχρι τρεις (3) συνεδριάσεις το μήνα, ύψους τριάντα (30) ευρώ ανά συνεδρίαση [Αριθμός Απόφασης 43/2011].
[2] Ν.2971/2001 / Ν.1650/86 / Ν. 998/86, Οδηγία 92/43 ΕΟΚ (Οικότοποι και ειδών προτεραιότητας) και 79/409 (για τα πουλιά)
[3] Σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση Εσωτερικών και Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης αιγιαλού σε ΟΤΑ – Αριθμ. 1038460/2439/Β0010, ΦΕΚ Αρ. Φύλλου Εφημερίς της Κυβέρνησης 792 / 2009
[4] Παρόμοιες διαπιστώσεις έκανε και ο κ. Μανώλης Μαρινάκης, εμπορικός διευθυντής της TUI HELLAS για την Κρήτη [Χανιώτικα Νέα, «Ελαφονήσι – Η εξωτική πλευρά των Χανίων», Ελένη Φουντουλάκη, 27 Αυγούστου 2011, ένθετο «διαδρομές»]
[5] Έγγραφα Κτηματικής Υπηρεσίας Χανίων: Πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης δημοσίου κτήματος, Χανιά, 31/05/2012, Αρ. Πρωτ.: 43/ Τεχνική Έκθεση, Αριθμ. Πρ. 1555 / Τεχνική Έκθεση, Χανιά 26/9/2012, Αρ. Πρωτ. 2092 / Τεχνική Έκθεση, Χανιά 26/9/2012, Αρ. Πρωτ. 2093 / Τεχνική Έκθεση, Χανιά 26/9/2012, Αρ. Πρωτ. 2090 / Τεχνική Έκθεση, Χανιά 26/9/2012, Αρ. Πρωτ. 2091
[6] Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος: «Καταγγελία σχετικά με αυθαίρετες επεμβάσεις στην περιοχή Ελαφονήσου νήσου Κρήτης», Αθήνα, 29/07/2011, [Αριθ. Πρωτ. 2571]
